Bazart: ‘Een publiek voelt heus wel wanneer iets een gebricoleerd marketingverhaal is’

Met hun Nederlandstalige nummers die opvallend internationaal klinken vult Bazart een gat in de markt. Die zegetocht mondt nu uit in vijf Music Industry Awards. “Hopelijk kunnen we gewoon blijven… drijven.”

De vergelijking met Clouseau kregen de heren van Bazart al vaak genoeg te horen. Tijd dus voor het grovere werk. Wat bijvoorbeeld te zeggen van de gelijkenis tussen de jonge Belgische band en de Spice Girls? Een deel van de muzikanten van Bazart woont bijvoorbeeld samen, iets wat de Spice Girls naar verluidt ook deden. “Is dat zo?” wil zanger-gitarist Simon Nuytten (24) weten. Het antwoord is dat de geschiedenisboeken het er niet over eens raken. Volgens sommigen ontstond het verhaal over de samenwonende zangeressen in het brein van een marketeer en was er weinig van waar. “O, dat is bij ons niet anders”, reageert Nuytten grinnikend. Zijn Bazart-collega én huisgenoot Oliver Symons (23) kopt binnen. “Wij zijn de nieuwe Spice Girls.” Het is het eerste een-tweetje van een hele reeks.

De eerste vergelijking van een hele reeks ook. Er zijn tenslotte meer flatterende parallellen te trekken. Tussen Bazart en The Beatles bijvoorbeeld. Beide bands klopten eerst tevergeefs aan bij een platenmaatschappij en gaven de weigerachtige platenbonzen daarna lik op stuk door succes na succes te boeken. Bazart scoorde met de single Goud bijvoorbeeld de grootste Vlaamse Ultratop-hit tot nu. De band verkocht ook eerst de AB-Club uit, daarna de grote zaal van de AB én de Lotto-Arena. Die laatste zaal werd meteen een tweede keer geboekt. Om nog te zwijgen over de bijval die de groep kreeg tijdens haar doortocht op Rock Werchter en Pukkelpop.

Volgens Symons loopt de vergelijking met The Beatles toch mank. “Ons maakte het eigenlijk niet zo uit of een platenfirma ons een contract wilde aanbieden. Zo’n platencontract is toch niet meer zo belangrijk als vroeger.” De drie kernleden van Bazart zien genoeg hoe internationale collega’s hun werk in eigen beheer op de markt brengen. “Er zijn tegenwoordig voldoende andere manieren om muziek aan de juiste oren te laten komen”, vindt zanger Mathieu Terryn (23). “Zelfs al heb je geen manager en ken je niemand in de muzieksector. Een goed nummer maken, dat op SoundCloud gooien en hopen dat iemand het oppikt, kan soms al een prima begin zijn. Voor je het weet, vindt iemand in de Verenigde Staten dat nummer top.”

De platencontracten zijn naar Terryns mening trouwens ook niet meer wat ze zijn geweest. “Vroeger kon het niet op. Nu wordt alles veel meer gecontroleerd.” Toch koos Bazart ervoor in zee te gaan met het platenlabel PIAS. Omdat het voor wie Nederlandstalige muziek brengt toch minder voor de hand ligt in eigen beheer aan de slag te gaan. Omdat de platenmaatschappij een heel plan kon opstellen, ook. “En omdat een plaat maken nu eenmaal wel wat kost. Daar heb je geld voor nodig”, vult Symons aan. “De platenmaatschappij kon ons dat voorschieten, dat leek ons de beste optie”, aldus Nuytten.

Gage van Werchter

Een mens zou er bijna door vergeten dat de ondergang van de muziekverkoop nog niet zo lang geleden werd voorspeld, net vanwege de online-evoluties die Bazart nu gretig gebruikt. “De komst van streamingdiensten zoals Spotify geeft de muzieksector net een boost. Natuurlijk wordt er online nog heel veel illegaal gedownload, maar ik merk ook bij mezelf dat ik dankzij streaming veel meer voor muziek betaal dan voorheen. Vinylplaten worden trouwens ook opnieuw meer verkocht dan vroeger”, merkt Nuytten op. “Het extra voordeel aan streaming is dat die het makkelijker maakt als muzikant in het buitenland gehoord te worden.”

Een nadeel is wel dat streaming vatbaar is voor wiskundige formules. Grote artiesten proberen daarom te berekenen hoeveel muziek ze tegelijkertijd moeten aanbieden om zo veel mogelijk betalende luisteraars te bereiken. “Hiphopartiest Drake zet bijvoorbeeld achttien nummers op zijn plaat om sneller opgepikt te worden”, weet Symons. “Wij houden ons daar niet mee bezig, zeker ook omdat we met Bazart alleen Nederlandstalige nummers brengen.” Er zijn nog meer redenen. “Een plaat met achttien nummers is echt lang. Om daarnaar te luisteren, moet je al je best doen”, meent Nuytten. “Je merkt daarnaast dat op zo’n plaat plots nummers staan die amper dertig seconden duren. Het is toch te jammer die alleen uit te brengen om bepaalde quota te halen?”

Ook Terryn ziet hoe buitenlandse artiesten op de trends inspelen. “Ze brengen tegenwoordig soms meteen drie singles uit. Of ze denken eerder in singles dan in langspeelplaten. Dat laatste was bij ons niet anders.” Het was ook op basis van die singles dat Bazart werd geboekt voor een middagplek op een van de podia van Werchter. Alleen groeide de aanhang van de band enorm in de periode tussen de boeking en het optreden. De opkomst was gigantisch, zeker voor het vroege uur op de dag, maar de gage bleef dezelfde. “Opnieuw: ook dat maakt ons echt niet uit. We mochten al op Werchter staan, dat was voldoende”, stelt Symons. Nuytten doet er nog een schepje bovenop. “Was het nodig geweest, dan hadden we zelfs betaald om daar te mogen spelen.” Terryn vertaalt het in managementtermen. “Je zou kunnen zeggen dat het een investering was. Soms moet je in het rood gaan om op langere termijn…”

Symons: “In het groen te gaan.”

Terryn: “In het groen te gaan. Merci, kerel.”

Back-upplan

Er wordt wel vaker managementtaal gebruikt als over Bazart wordt geschreven of gesproken. Termen zoals ‘unique sellingpoint’ en ‘gat in de markt’ keren steevast terug. Toch blijft de groep volhouden dat ze daar niet bij stilstond toen ze ervoor koos naar buiten te komen met Nederlandstalige nummers die heel internationaal klinken. “Je kunt zo’n succes gewoon nooit voorspellen”, denkt Nuytten. “Je kunt natuurlijk beginnen met iets wat nog niet bestaat, maar of er een publiek voor zou zijn, wisten we totaal niet. Ik heb zelf wel altijd in het concept geloofd. Dat we er ook echt van zouden kunnen leven, al was het maar een paar jaar, had ik nooit durven te dromen.”

Bij de oprichting van Bazart speelden de groepsleden naar eigen zeggen gewoon op straat, om later op de avond de pintjes te kunnen betalen. “De ambitie is daarna stilaan meegegroeid met de band”, vertelt Terryn. “Toen ik een paar jaar geleden afstudeerde (Terryn studeerde taal- en letterkunde, nvdr) wist ik echt niet wat ik moest doen. Solliciteren? Ik ben dan maar aan een extra lerarenopleiding begonnen, gewoon om meer zekerheid te creëren. In de helft van de examenperiode ben ik naar mijn ouders gestapt. ‘Sorry gasten, nu stop ik ermee en ga ik echt voor Bazart.’ Zij vonden ook dat ik het moest proberen. Het is goed uitgedraaid. Hopelijk kunnen we wat er nu gebeurt zo lang rekken dat we niets moeten doen dat we minder graag doen.”

Ook Nuytten had een back-upplan. Met zijn diploma’s rechten en toegepaste economische wetenschappen was hij nu voor hetzelfde geld aan de slag als consultant. “Maar eigenlijk wist ik niet wat ik wilde doen. Onze eerste single is uitgekomen en opgepikt kort nadat we afstudeerden. De timing kon niet beter zijn.” De zegetocht van de voorbije maanden was niet georkestreerd, stippen de drie kernleden van Bazart een aantal keren aan. “Een publiek voelt heus wel wanneer iets een gebricoleerd marketingverhaal is”, meent Terryn. “Behalve als je een constant draaiende machine achter je hebt, val je op lange termijn toch door de mand als je niet authentiek bent.” Symons vult aan: “Bazart werkt omdat we in het Nederlands zingen én omdat we een unieke combinatie van mensen zijn. Zoiets kun je niet snel in elkaar steken.”

Wat niet wil zeggen dat de groep niet probeert de controle te behouden. Voor de publicatie van dit stuk nam een medewerker van de platenmaatschappij bijvoorbeeld verschillende keren contact op, om te weten welke beelden erbij zouden verschijnen. “Als band moet je gewoon zorgen dat het totale plaatje klopt”, verklaart Terryn. “We leven nu eenmaal in een enorm visuele cultuur. Bij de voorbereidingen voor onze shows in de Lotto Arena bekijken we nu ook hoe alles er moet uitzien. Hoe wij er gaan uitzien, ook. We weten hoe we ons willen profileren. Ik denk dat dat normaal is. Het is dus niet zo dat we in deze golf verdrinken. Verre van.”

Bij het maken van zijn debuutplaat Echo trok Bazart ook zelf aan aardig wat touwtjes. Zo speelde Symons, die studeerde aan de zogenoemde rockschool in Hasselt, niet alleen synthesizer tijdens de opnames, hij produceerde het debuutalbum ook.

Wandelen, niet handelen

Alleen zouden ze misschien nog wat vaker hun contracten moeten nalezen, geven de bandleden toe. “Zeker ik ben daar iets nonchalanter in”, beseft Terryn. “Simon komt soms wel met een kritische noot. Meestal op het moment dat we net tot een conclusie waren gekomen (lacht). Maar dat is goed, anders zien we misschien zaken over het hoofd. Het bewijst nogmaals dat we het totale concept van Bazart in de hand willen houden.” Wat volgens Terryn niet betekent dat hij en zijn collega’s niets kunnen uitbesteden. “Toen onze manager voorstelde in de grote zaal van de AB te spelen, vroegen we ons alle drie eerst af of we dat wel moesten doen. We zijn hem daar toch in gevolgd, want tot nu heeft hij altijd gelijk gehad.”

Wat betekent dat dan voor de toekomst van Bazart? Manager Alexander Vandriessche droomt voorzichtig maar hardop van optredens in Duitsland en Frankrijk. De IJslandse groep Sigur Rós reist tenslotte ook de buitenlandse podia af met nummers in haar landstaal. “Tja, laat de manager maar doen, hè”, reageert Symons. Terryn: “Wij zijn al heel tevreden dat hij dingen durft te zeggen en te doen die op het eerste gezicht niet vanzelfsprekend zijn. Dat we daardoor al zaken deden die niet iedereen durft, maakt dat we nu staan waar we staan. Verder zien we wel hoe het loopt en wat de toekomstplannen worden. Iedereen van de band en het team moet ermee kunnen leven.”

Tot nu lijkt dat allerminst een probleem en zitten de jeugdvrienden meestal op dezelfde golflengte. Toch wil het gezegde dat je met vrienden en familie moet wandelen, niet handelen. Symons lacht. “Te laat, maar er wordt bij ons ook serieus wat gewandeld. Als we elkaar beu zijn, zullen we het wel merken, zeker?” Het is de voorzet voor het volgende rondje grappen scoren. Over hoe ze nu al met verschillende limousines richting festival rijden. Over welke andere spreekwoorden en Bond-zonder-Naam-spreuken hier nog van toepassing kunnen zijn. Nuytten sluit het lachend af met een klassieker: “Goede afspraken maken goede vrienden.”

Zo is het volgens Terryn maar net. “Ik weet wat de sterktes en de zwaktes van deze gasten zijn, en zij weten het van mij. Wij zullen elkaar dan ook eerder een cynische steek geven dan iets lang te laten aanslepen. Is er toch een probleem, dan zitten we met z’n drieën samen. Daarnaast weet iedereen wat zijn functie is en wat hem toebehoort. Daar zijn vanaf het begin duidelijke afspraken over gemaakt. De kunst is daarmee te kunnen leven. Ik hoop alvast dat we gewoon kunnen blijven.”