Bart Steukers (CEO Agoria): ‘Vakbonden willen koopkracht verhogen, maar deze staking bedreigt op termijn banen, dus ook het inkomen van hun leden’

Bart Steukers, CEO van de technologiefederatie Agoria, stelt vast dat de actie- en stakingsdag van de vakbonden woensdag een groot effect heeft op zijn sector. Zijn organisatie telt 2.100 leden, goed voor 324.000 directe en indirecte jobs. In vier op de tien blijft de helft of meer van het personeel afwezig. Eén op de zes technologiebedrijven ligt plat.

“Vooral in Wallonië liggen de bedrijven compleet stil”, stelt Agoria-CEO Bart Steukers vast. “Vooral in maakbedrijven wordt de actie opgevolgd, denk aan de defensie- en de auto-industrie. Het gaat er dus best heftig aan toe. Het is onaanvaardbaar dat de vakbonden staken. Dat bedreigt de slagkracht en dus de competitiviteit van de bedrijven. Het zijn de bedrijven die de index betalen. Op de langere termijn keert deze actie zich dus net tegen het inkomen van de Belg.”

Lees verder onder de video (reportage Kanaal Z)

De vakbonden wijzen erop dat de koopkracht moet worden gestut om de enorm gestegen energieprijzen op te vangen. Hebt u daar begrip voor?

BART STEUKERS. “Ik heb geen enkel begrip voor de actie- en stakingsdag. Ons indexsysteem is uniek. In geen enkel Europees land wordt de koopkracht zo goed beschermd. De extra loonverhoging die de vakbonden vragen, dreigt de productiekosten bij onze leden te verhogen en hun slagkracht tegenover de concurrenten aan te tasten. Het zijn zij die een eventuele extra loonsverhoging betalen.

“De druk liep al op. Sinds 2015 heeft onze techsector zijn marktaandeel in de eurozone vergroot. Onder de Zweedse coalitie kon ze een deel van de loonhandicap tegenover het buitenland opvangen. Sinds begin dit jaar kantelt het weer.

“De loonkosten voor de technologiebedrijven uit de maakindustrie, de digitale en de telecomsector zullen 4,4 miljard euro stijgen, becijferde ons studiecentrum. De loonhandicap tegenover het buitenland stijgt volgend jaar naar verwachting tot bijna 14 procent. We verliezen weer marktaandeel.

“Waarom dus staken tegen wie je koopkracht beschermt? Is dit echt nodig na alle tegenslagen waar de bedrijven de voorbije twee jaren tegen moesten vechten. Ik verwijs naar de coronacrisis, de krappe arbeidsmarkt, de toeleveringsproblemen en de hoge energieprijzen.”

Kan de krapte op de arbeidsmarkt, waar u naar verwijst, net niet worden opgevangen door hogere lonen?

STEUKERS. “Daar situeert zich juist het probleem. De vakbonden willen dat iedereen in dezelfde mate meer wordt betaald. Daarmee los je het probleem van het tekort aan arbeidskrachten in heel wat sectoren echt niet op, integendeel. Onze leden willen net kunnen differentiëren en bepaalde kandidaat-werknemers meer betalen om kraptes op te vullen. Slechts een flexibele arbeidsmarkt kan ruimte scheppen om onze sector competitief te maken tegenover buitenlandse concurrenten. Vergeet niet dat 50 procent van de productie van onze leden bestemd is voor het buitenland.”

Verarmde consumenten nemen minder producten af. Werkgevers hebben er toch voordeel bij dat de Belgen hun koopkracht behouden?

STEUKERS. “Dat is misschien relatief minder van belang voor onze leden, net omdat zij vooral afhankelijk zijn van het buitenland. Maar dan nog willen ook wij vermijden dat de koopkracht van onze medewerkers plots dramatisch wordt geraakt door de inflatie. We willen niet werken met mensen die in een sukkelstraatjes zijn. Net daarom hoor je ons niet pleiten voor de afschaffing van de loonindex, wel voor een aanpassing van het automatisch indexeringssysteem.

“We vragen een plafond voor op de indexering van de hoogste lonen. Laat bijvoorbeeld de laagste lonen volledig indexeren. Vanaf een bepaald loonniveau voer je vervolgens maar een gedeeltelijke indexering door. Vanaf het hoogste niveau pas je geen bijkomende indexering meer toe. Iemand die 8.000 euro per maand verdient, zal geen brood minder eten omdat het inkomen relatief niet even snel stijgt als iemand met 2.000 euro inkomen. Terwijl de nood aan een indexering voor die laatste categorie net heel dringend nodig is.

“Zonder zo’n plafonnering is een indexsprong op een bepaald moment onvermijdelijk. Dat willen wij voorkomen. Laat ons daarom de index hervormen en focussen op meer mensen aan het werk, want dat is nog altijd de beste koopkrachtbescherming. In de techsector vrezen we volgend jaar voor 2.000 minder banen. Laat ons die banen redden en onszelf niet verder de gracht in rijden door te staken.”