Alex Agnew: ‘Er zijn geen grote en kleine artiesten meer’

Zijn nieuwe theatershow is door de coronamaatregelen alleen in de bioscoop te zien. Hij had het liever anders gezien, maar Alex Agnew laat het niet aan zijn hart komen. “Het hoeft niet altijd makkelijk te zijn, het mag ook eens wat moeite kosten.”

Hij had zijn theatertour Be Careful What You Wish For liever zonder beperkingen voortgezet, maar de coronacrisis is voor comedian Alex Agnew geen reden om bij de pakken te blijven zitten. De show waarmee hij op tournee zou gaan, werd aangepast aan de ingeperkte capaciteit van de theaters en de cultuurcentra, en herdoopt tot An Evening With Alex Agnew. Wie de oorspronkelijke show toch wil zien, kan de komende weken terecht in Kinepolis voor de gefilmde versie van de première in het Sportpaleis. “Tickets voor de geplande shows blijven wel geldig. Je krijgt iets anders te zien, maar het blijft natuurlijk wel onwaarschijnlijk geweldig”, zegt Agnew lachend.

U bent te zien in de bioscoop en in de cultuurcentra. Vanwaar de beslissing om toch te blijven spelen voor zalen van tweehonderd toeschouwers?

ALEX AGNEW. “Ik zie dat ook als een uitdaging: hoe gaan we dat aanpakken? Vanaf hoeveel mensen? Wat doen we wel nog, en wat niet? Hoe passen we het decor aan? Uiteraard moet je dan een ander financieel plan opstellen, en ook voor de organisatoren is het aanpassen. Veel culturele centra willen graag dat je komt, dat vond ik ook belangrijk. Die mensen hebben hun uiterste best gedaan om alles veilig te doen verlopen, maar kampen toch met annuleringen. Ook al verdienen we er allemaal iets minder aan, ik vind dit fijner en beter dan thuiszitten.”

Optreden in een zaal waar mensen verspreid zitten, met een mondmasker op, het lijkt me voor een comedian niet evident.

AGNEW. “Nee, maar het hoeft ook niet altijd makkelijk te zijn, het mag ook eens wat moeite kosten. Als je zo’n zaal dan toch volop aan het lachen krijgt, heb je job goed gedaan. Ik wil er gezien de omstandigheden niet al te enthousiast over doen, maar het is ook een beetje back to basics. Het is nu weer spelen zonder al te veel franje. Er bestaan geen grote en kleine artiesten meer, we zijn allemaal klein. Ik vind dat niet erg, want ik weet hoe het is om klein te zijn. Ik ben altijd een harde werker geweest, als comedian, maar ook in andere baantjes, bijvoorbeeld in de kroeg of als telefonist bij de Opera.

“Ik geloof niet in mensen die zeggen: ja maar, als ik groter ben, dan zal het veel beter zijn. Dan denk ik: nee, gast, want als je iets kleins en onnozels nog niet goed doet, dan zal het grote zeker niet lukken. Daarom ben ik niet bang om opnieuw voor tweehonderd man te spelen. Ik probeer die even hard aan het lachen te brengen als een vol Sportpaleis, omdat ik groots speel, alsof ik echt in het Sportpaleis sta. Ik denk dat dat het beste businessplan is dat je kan hebben: wees goed, wees groots, overal.”

Houdt u zich erg bezig met de businesskant?

AGNEW. “Eigenlijk niet, maar ik bespreek wel alles met mijn management en ik heb geleerd veel nee te zeggen. Op negen van de tien voorstellen zeg ik nee. Ik ben bijvoorbeeld gestopt met bedrijfsoptredens, en reclame heb ik maar één keer gedaan. Ik maak graag keuzes en laat me weinig leiden door geld als motivatie. Maar dat betekent niet dat ik mijn prijs niet ken. Mijn tickets zijn niet goedkoop, maar de mensen krijgen wel een show van tweeënhalf uur met een megadecor, een project waar veel geld in is gestoken. Ik vind het vreemd dat mensen wel 140 euro willen betalen voor Elton John, maar als er een Vlaming langskomt in het Sportpaleis, zou een kaartje maar 15 euro mogen kosten. Daar doe ik niet aan mee. In comedytermen ben ik in ons land dEUS, er komen 185.000 mensen naar mijn tour kijken. Dan wil ik daar eerlijk voor betaald worden. Dat klinkt misschien arrogant, maar dan is dat maar zo.”

Denkt u ook na over andere bronnen van inkomsten? De podcast die u maakt samen met Andries Beckers, Welcome to the AA, heeft 30.000 volgers op YouTube en wordt maandelijks tot 400.000 keer gedownload op verschillende platformen. Valt daar geld mee te verdienen?

AGNEW. “Daar zijn we wel mee bezig. Humo heeft de podcast een tijdje gesponsord, waardoor de abonnees al op zondagavond konden luisteren, een dag eerder dan de rest. Er zijn een paar advertentiebureaus die er iets in zien.”

Uw grote voorbeeld, de Amerikaanse comedian Joe Rogan, heeft voor zijn podcast een deal gesloten met Spotify, ter waarde van 100 miljoen dollar.

AGNEW. “Hij heeft de hele wereld als publiek, dat is niet te vergelijken. Als iemand mij een miljoen zou geven om onze podcast exclusief te streamen, zou ik dat ook aannemen. Maar ik wil wel de controle behouden over het format, de gasten, wat er besproken wordt. Een slim bedrijf weet ook dat je niemand in een keurslijf moet proberen te duwen. Ik denk dat het voor ons realistisch is om met adverteerders te werken en verschillende tarieven te hanteren per uitzending. Daar zit zeker een verdienmodel in. Maar dat kan alleen omdat we dit langzaam hebben opgebouwd en omdat we succesvol zijn. Dan komen de mensen naar jou.

“Als je iets opbouwt van nul en je kunt er vervolgens geld mee verdienen, dan hoef je je daar niet voor te schamen. Waar ik niet in geloof, zijn die schema’s om snel rijk te worden. De meest succesvolle projecten zijn niet begonnen om er geld mee te verdienen. Als je iets met liefde en passie doet, kan het wel succesvol worden. Als geld je enige drijfveer is om iets te doen, bestaat de kans dat je niet veel zal verdienen.”

Bent u verbaasd over het succes van Welcome to the AA? Een uitzending duurt soms meer dan twee uur, het interview in het begin soms meer dan een uur. Dat staat haaks op een mediawet die zegt dat alles kort en bondig moet.

AGNEW. “Ik denk dat daar net het succes in zit. Mensen zijn dat korte beu. Ze hebben echt wel een aandachtscurve die langer is dan 30 seconden. Ik weiger te geloven dat mensen zo weinig aankunnen, dat alles snel en flashy moet. Andries en ik hadden zeker het gevoel dat onze podcastformule zou kunnen werken, en we hebben gerepeteerd, testopnames gedaan, een pilot opgenomen met Michael Van Peel. Daar hebben we veel uit geleerd. Dat ik de mensen niet te snel mag onderbreken bijvoorbeeld” ( lacht).

Comedy drijft op adrenaline. Heeft u het gevoel dat u in de podcast een andere, rustige, geïnteresseerde versie van uzelf kwijt kunt?

AGNEW. “Dat is zeker zo. De comedian is natuurlijk niet mijn volledige persoonlijkheid, daar zou nauwelijks mee te leven vallen. Maar ik heb met de podcast wel hetzelfde gevoel als toen ik begon met comedy: we doen iets wat in Vlaanderen niet eerder is gedaan. Zo waren we de eerste om onze podcast ook uit te zenden op YouTube. En we hebben het warm water niet uitgevonden, we hebben goed gekeken naar Joe Rogan. Die heeft een mooie diversiteit aan gasten, dat proberen wij ook. En het doel is wel dat onze gasten de ruimte krijgen om hun idee uit te leggen, ook al hoeven we het er niet mee eens te zijn. Ik heb geleerd dat een vraag stellen beter is dan een tegenargument geven, want dan moeten de mensen zichzelf verder uitleggen. Dat is interessanter dan een welles-nietesdiscussie.”

Zitten er daarom geen politici bij uw gasten?

AGNEW. “Een politicus kun je in een interview nooit echt leren kennen, die laat het achterste van zijn tong niet zien. We laten liever mensen aan het woord met een passie voor hun vak, of een bezigheid. Als we Bart De Wever zouden uitnodigen, doen we dat niet om het over politiek te hebben. Wel over zijn fascinatie voor het Romeinse Rijk of zijn favoriete film, Gladiator.”

In shows heeft u hele duidelijke meningen en opinies. Nooit zelf politieke ambities gekoesterd?

AGNEW. “Dat zou een recipe for disaster zijn. Ik ben toch liever de hofnar, de man die de vrijheid krijgt om alles aan te kaarten, met alles te lachen, ook met zichzelf. Als je de politiek ingaat, moet je een standpunt verdedigen en sluit je zelfkritiek uit. Als je eerst iets verkondigt als comedian op een podium en het wordt vervolgens een politiek standpunt, dan kun je niet meer zeggen dat het maar om te lachen was.

“Ik heb het bovendien moeilijk om mee te wandelen met een grote groep. Mijn eerste show in het Sportpaleis eindigde met een nummer met als titel I Wasn’t Born to Follow. Dat is wie ik ben. Geen volger, maar ook geen leider. Ik ben niet de man die zegt: volg mij, ik weet de weg! Maar ik weet tenminste dat ik de weg niet weet, in tegenstelling tot heel veel mensen.”

Leven we eigenlijk in een inspirerende tijd voor een comedian?

AGNEW. “Ik zou niet graag in de schoenen staan van politieke comedians zoals Kamal Kharmach of Bert Gabriëls. Die moeten nu grappen verzinnen over iets wat al compleet absurd lijkt. Wat kun je zeggen over Donald Trump dat erger is dan wat hij constant loopt te zeggen? We zijn in België gelukkig nog niet afgezakt tot het verschrikkelijke niveau van Amerika, maar voorlopig is het wel zo dat Amerika leidt en de rest volgt. Tot China de hele boel overneemt, uiteraard.

“In het Westen kampen we met een zware identiteitscrisis, en ik vind de kritiek op onze maatschappij soms buitensporig. Als je niets goeds meer weet te vertellen over de wereld waarin je leeft, ben je klaar om een pak slaag te krijgen. Het is goed eens te denken over hoe het hier honderd jaar geleden was. We hebben wetten aangenomen die ons leven serieus hebben verbeterd, terwijl in andere landen nog de doodstraf staat op homoseksualiteit. Is het hier daarom perfect? Natuurlijk niet, maar we mogen het perspectief niet verliezen.

“Intolerantie en onverdraagzaamheid waren voor mij altijd synoniem voor rechts. Maar nu begin ik dat ook heel hard bij links te voelen. Daardoor worden ze hetzelfde als hun tegenstander. Als je zegt dat je tegen racisme bent, maar tegelijk dat iedereen die wit is een racist is, dan doe je een heel racistische uitspraak. Zo zijn er veel dingen. Vooral bij mensen die zeggen dat de objectieve waarheid niet bestaat, maar alles wat ze zelf zeggen als de objectieve waarheid beschouwen. Ik denk dat die bedenkingen wel in de komende shows gaan binnensluipen.”