Zeg het met 1800

Het derde GSM-netwerk, Orange, biedt een nieuwe communicatie- standaard op 1800 Mhz. Doeltreffender in de stad en in grote gebouwen. Maar er zijn wel aangepaste telefoons voor nodig.

Zeventigduizend abonnees in 1999. Orange, het derde GSM-netwerk, is duidelijk voorzichtig in zijn voorspellingen. Natuurlijk slaat dat cijfer niet op een heel jaar: de operator lanceert zijn netwerk pas in april. Afgelopen december alleen al verkocht Mobistar, het tweede GSM-netwerk van het land, 71.000 nieuwe lijnen en marktleider Proximus ( Belgacom Mobile) schitterde door 154.000 nieuwe abonnementen te verkopen. De totale markt bedraagt momenteel 1,75 miljoen lijnen.

Het derde netwerk – dat op 50/50 basis door twee operatoren werd opgericht, het Nederlandse KPN en het Britse Orange – begeeft zich dus op een markt waar de GSM een normale zaak is geworden. Het zou wel voor een nieuwe tarievenoorlog kunnen zorgen. Tot nu toe blijven de mobiele gesprekskosten immers hoger liggen dan die van de traditionele telefoon. Voor deze laatste rekent Belgacom voor zonale gesprekken overdag twee frank per minuut aan, terwijl een telefoontje met een GSM van Proximus naar een vast netwerk, op hetzelfde moment, tussen de 10,5 en 39,8 frank per minuut kost. (*)

DE MEERWAARDE VAN 1800 MHZ?

De belangrijkste vernieuwing van het Orange-netwerk zit hem in de gebruikte frequentie. Proximus en Mobistar communiceren op 900 Mhz, de oorspronkelijke GSM-standaard. Maar de nieuwe netwerken in opmars maken veeleer gebruik van een ander niveau dat nog altijd conform de GSM-standaard is: de 1800 Mhz.

De nieuwe frequentie heeft verschillende eigen kenmerken. De eerste is de verhoogde capaciteit. Met 1800 Mhz eigenen de nieuwe operators zoals Orange in België en bijvoorbeeld het derde Franse netwerk, Bouygues Telecom, zich een aanzienlijke capaciteit toe. De 900 Mhz-frequentie riskeert zijn verzadigingspunt te bereiken.

In de tweede plaats leent de 1800 Mhz zich beter voor steden. De netwerken op 900 Mhz zorgen voor een slechte verbinding van mobiele telefoons in gebouwen, winkelcentra en parkings.

Een ander kenmerk: de grootte en het vermogen van de cellen. De GSM-netwerken bestaan uit “cellen” die door antennes worden gedekt. Door zich te verplaatsen, gaat de abonnee, zonder dat hij dat merkt, van cel naar cel. De cellen die gedekt worden door de centrale op 1800 Mhz zijn kleiner dan die op 900 Mhz, maar kunnen een veel groter aantal abonnees verwerken. Zij zijn dus beter afgestemd op zones met een zeer hoge dichtheid, zoals de Nieuwstraat in Brussel. Daar mislukt momenteel een groot aantal verbindingen, omdat de cellen soms verzadigd raken. Omgekeerd bemoeilijkt de kleinere omvang van de cellen op 1800 Mhz de dekking op het platteland.

Dat verklaart het lanceringsplan. Orange zal in april alleen in Brussel, Gent en Antwerpen operationeel worden. Het netwerk zou in december 1999 92% van de bevolking (niet van het gebied) moeten bestrijken.

NIEUWE TELEFOONS.

Voor de cliënten heeft 1800 Mhz een belangrijk gevolg: zij moeten telefoons gebruiken die aan deze standaard zijn aangepast. Een Mobistar-abonnee kan op Proximus overstappen door eenvoudigweg zijn chip- of SIM-kaart te verwisselen. Om over te stappen op Orange zal hij een nieuwe telefoon moeten kopen. Alle grote fabrikanten, zoals Ericsson en Motorola, bieden toestellen voor ontvangst op 1800 Mhz aan.

Er bestaan ook dual mode-telefoons, die net zo goed op 900 Mhz als op 1800 Mhz functioneren, zoals de SH 888 van Ericsson (25.500 frank). De capaciteit om op twee frequenties te functioneren, is vooral een voordeel voor abonnees die naar het buitenland reizen, want de dekking van de meer recente netwerken op 1800 Mhz is lang nog niet zo uitgebreid als die van de “oude” GSM-netwerken.

Deze netwerken zouden in de toekomst, op de plekken waar zij verzadigd raken, dus in de stadscentra, wel eens versterkt kunnen worden door cellen op 1800 Mhz. Deze uit noodzaak geboren mix van frequenties zou dan de dual mode-modellen gangbaar kunnen maken.

(*) De huidige tarieven voor ProxiPlus-abonnementen (10,5 frank per minuut) en voor de voorafbetaalde Pay&Go-kaart (39,8 frank per minuut). Meer informatie in onze kostenvergelijking mobilofoon/telefoon van 10 december 1998, blz. 112.

ROBERT VAN APELDOORN