Wordt het zeepaardje opgepeuzeld?

Komt er straks weer een Belgisch chocoladesymbool in buitenlandse handen? Het Zwitserse Barry Callebaut kijkt met hongerige ogen naar Guylian, bekend van zijn chocoladen zeevruchtencocktails.

De Zwitserse chocoladeproducent Barry Callebaut wil een internationaal premiummerk overnemen. Gedelegeerd bestuurder Patrick De Maeseneire liet zich vorige week bij de voorstelling van de halfjaarresultaten niet pramen en plakte er meteen namen op. Godiva, Neuhaus, Guylian en het Zwitserse Lindt mogen zich verheugen in de interesse van de finalist van de jongste Manager van het Jaar-verkiezing. Dat op dat lijstje zowat de volledige Belgische chocoladescène figureert, mag geen verwondering heten, want onze chocolade geniet internationaal nog altijd een ijzersterke reputatie.

De aantrekkelijkste bruid is zonder twijfel Guylian, de producent van chocoladen zeevruchten uit Sint-Niklaas die over een performant distributiekanaal beschikt met vertakkingen in maar liefst 140 landen. De landenportefeuille van het beursgenoteerde Neuhaus is minder goed gediversifieerd want het bedrijf uit Vlezenbeek haalt bijna de helft van zijn omzet uit Frankrijk. Dat is ook het geval voor het Brusselse Godiva, onderdeel van Campbell Soup Company, dat voornamelijk gericht is op de Verenigde Staten en daar zelfs een productieafdeling heeft.

Dat De Maeseneire gecharmeerd is door Guylian mag ook blijken uit het jongste jaarverslag van Barry Callebaut, waarin op twee bladzijden de lof wordt gezwaaid over de jarenlange samenwerking tussen beide bedrijven. Voor een bedrijf als Guylian is het namelijk niet rendabel om de chocolade zelf te maken en daarom wordt die basisgrondstof betrokken bij industriële leveranciers als Barry Callebaut. “Maar we zijn ook klant bij de twee andere tenoren in de sector, OCG en Belcolade,” haast Mieke Callebaut, marketing & sales director Europe, om aan te vullen. “Een kwestie van gezond management.”

Ook die andere overnameprooien zijn allemaal klant bij Barry Callebaut, wat de manoeuvreerruimte voor De Maeseneire serieus beperkt. Bovendien is het maar de vraag of de huidige aandeelhouders wel bereid zijn om te verkopen. Het standpunt van Guylian is op dat vlak zeer duidelijk. “Die uitspraken zijn voor rekening van de heer De Maeseneire. Een verkoop staat momenteel niet op onze agenda,” klinkt het bij Mieke Callebaut, die overigens geen uitstaans heeft met de gelijknamige chocoladeproducent.

Met dank aan de prins

Guylian is een op-en-top familiale onderneming. Alle aandelen zijn in handen van Dominique Foubert, dochter van oprichter Guy Foubert, en haar echtgenoot de Brit Carl Krefting. Van in het begin hebben zij geweigerd om naar buiten te treden, een politiek waar zij zich nog altijd strikt aan houden. Krefting, die internationale ervaring opdeed bij onder andere United Distillers en Coca-Cola, is algemeen directeur en wordt bijgestaan door een zevenkoppig management- team. Het inkoopdepartement is cruciaal voor Guylian en het is dan ook niet onlogisch dat Dominique Foubert er de scepter zwaait. Exacte cijfers wil Mieke Callebaut niet prijsgeven, maar de cacaoprijs is een zeer belangrijke factor bij de prijszetting van de chocoladen zeevruchten.

“Gelukkig kunnen we ons daartegen indekken via langeter- mijncontracten. Dat is anders voor de hazelnoten, waar we echt overgeleverd zijn aan de grillen van vraag en aanbod. Aangezien we nog zelf onze pralinévulling maken en dus een heleboel hazelnoten van doen hebben, schuilt daar een belangrijke risicofactor.”

Corporate governance is geen ijdel woord in het Waasland. In de raad van bestuur zetelen met Jean-Pierre De Bandt (partner in het advocatenkantoor Linklaters De Bandt) en Johnny Thijs (gedelegeerd bestuurder van De Post met daarnaast ook nog mandaten bij onder andere Quick en Ter Beke) een paar indrukwekkende namen. De opvallendste is echter Pierre Vermaut, die jarenlang voorzitter van het directiecomité was bij… Barry Callebaut en die daar pas eind vorig jaar ontslag nam als bestuurder.

De omzetcijfers waren de voorbije jaren dalend, maar dat mag volledig op de rekening worden geschreven van achtereenvolgens de dioxinecrisis, de aanslagen op de Twin Towers, het faillissement van Sabena en de sars-epidemie. “De impact van deze calamiteiten mag niet geminimaliseerd worden,” aldus Mieke Callebaut. “Zo heeft Saoedi-Arabië pas vorig jaar, overigens na een bezoek van prins Filip, zijn grenzen weer geopend voor Belgische voedingsproducten die daar ongewenst waren sinds de dioxinecrisis van 1999. Aangezien we 8 à 9 procent van onze omzet realiseren op de luchthavens – Guylian is na Toblerone en Quality Street het best verkochte chocolademerk in de taksvrije zones wereldwijd – mag het duidelijk zijn dat ook die andere crisissen ons pijn hebben gedaan.”

Nieuw Antwerps vlaggenschip

Met een algemene schuldgraad van vijftig procent en een liquiditeitsratio van 2,31 bloost de balans van gezondheid, maar misschien verraden die cijfers net een gebrek aan ambitie van het huidige management.

Mieke Callebaut is het daar absoluut niet mee eens. “Guylian heeft wel degelijk de bedoeling om te blijven groeien, maar we zijn een familiebedrijf en we hoeden ons dan ook voor al te grote risico’s. Die voorzichtigheid is ook ingegeven door de sociale verantwoordelijkheid die we hebben ten opzichte van onze 120 vaste medewerkers die tussen september en april worden bijgestaan door een honderdtal seizoenarbeiders.”

Net dat hoge aantal tijdelijke werknemers trekt natuurlijk de aandacht van de vakbonden. “Echte problemen zijn er niet,” getuigt Etien Smet, vakbondssecretaris bij ACV Voeding en Diensten. “Maar we moeten wel eens optreden zodat mensen die langdurig als tijdelijke werkkracht zijn ingeschreven een volwaardig contract van onbepaalde duur krijgen.”

Aan de muur van de ontvangstruimte hangt de Oscar van de Export die Guylian in 1998 mocht ontvangen. Een logische onderscheiding voor een bedrijf dat ruim 95 procent van de omzet in het buitenland realiseert. Toch is er ook nog veel aandacht voor de thuismarkt. De gespecialiseerde detailhandel, zoals bakkerijen en chocoladewinkels, zijn er nog altijd goed voor de helft van de omzet. De andere helft vindt zijn weg naar de consument via de grootdistributie. Colruyt, Aldi en Lidl ontbreken in het klantenlijstje omdat deze discounters voor hun chocolade resoluut de kaart van de eigen merken trekken.

Een klein bedrijf als Guylian heeft het echter steeds moeilijker om zijn plaatsje in de winkelrekken te vrijwaren. Om aan de wurgende druk van de grootdistributie te ontsnappen, lanceerde Guylian in oktober vorig jaar een nieuw concept dat de combinatie maakt tussen retail en horeca. In de Guylian Flagship Store op de Antwerpse Komedieplaats kan de consument bij een uitgelezen koffie de sfeer en de smaak proeven van al het lekkers van Guylian. Mieke Callebaut: “Het is ook de enige mogelijkheid om ons volledige assortiment uit te stallen. In de supermarkt kunnen we daar alleen maar van dromen.”

Dirk Van Thuyne

Guylian beschikt over een performant distributiekanaal met vertakkingen in maar liefst 140 landen.

In de raad van bestuur van Guylian zetelen een paar indrukwekkende namen.