Worden Belgische banken prooi of jager?

Financieel België staat in rep en roer en beroert zelfs heel Europa. Vier dagen nadat Dexia moest toegeven dat ze fusiegesprekken voert met de Italiaanse bank Sanpaolo IMI, bevestigde de KBC-groep het bericht dat ze schoon schip zal houden in haar organisatiestructuur. En, zo weten analisten, de schoonmaak is het startschot voor fusiegesprekken. Niet verwonderlijk wordt daarbij in één adem de naam van de Nederlandse Rabobank genoemd.

Analisten en journalisten uit heel Europa waren het voor een keer volmondig met elkaar eens: hoe haalden de bollebozen van Dexia en Sanpaolo het in hun hoofd om aan samenwerken te denken. Het kleinste kind ziet immers dat de activiteiten van de banken te ver uit elkaar liggen. Een fusie levert dan geen synergie op en dus ook geen kostenbesparingen.

Ook de aandeelhouders van Dexia lopen niet warm voor een nieuwe fusie. Dexia is met haar lage risicoprofiel een van de veiligste bankbeleggingen in Europa en een fusie verhoogt het risico. Bovendien beseften ze dat zelfs wanneer Dexia met een gelijke fuseert, hun aandeelhouderschap (lees: hun macht) zou verwateren.

De aandeelhouders van Dexia moeten erover waken dat de bank zich niet in ondoordachte of onrendabele avonturen stort. Maar een njet tegen een fusie van Dexia met een andere Europese speler mag niet te snel klinken. De noodzaak tot grensoverschrijdende fusies in Europa lijkt namelijk groter dan ooit.

Size does matter, beweren steeds meer bankspecialisten. Willen Europese banken de toekomstige Europese ondernemingen een goede service bieden, dan moeten ze een maatje groter worden. Bovendien vervalt het argument dat in een eengemaakt Europa grensoverschrijdende fusies en overnames niet rendabel kunnen zijn. Een recente paper die onder het toezicht van de Europese Centrale Bank werd gemaakt, bewijst dat zeker in Europese grensoverschrijdende fusies de performantie van de spelers stijgt. En, zo geeft de paper mee, de spelers moeten niet altijd eenzelfde strategie hanteren om een geslaagd huwelijk te sluiten.

Maar grootte speelt ook een rol voor de Europese spelers om zich te wapenen tegen de Amerikaanse storm die lijkt op te steken. Door het ontstaan van een aantal megabanken in Amerika, voelen Europese spelers de hete adem in hun nek. In de Verenigde Staten bestaan er momenteel banken met vijfmaal de marktkapitalisatie van de middelgrote Europese banken.

De vraag rijst wat er zal gebeuren als deze kolossen beslissen om naar Europa te trekken omdat de thuismarkt verzadigd is. Want ondanks de lage stand van de dollar beschikken veel van deze Amerikaanse giganten over riante overnamekassen. En hun overnameplannen kunnen wel eens veel concreter worden nu de Europese Commissie aan een voorstel werkt om de nationale toezichthouders minder ruimte te geven om buitenlandse overvallen te dwarsbomen. Als hun voorstel realiteit wordt, verhoogt dat het aantal prooien op de Europese markt aanzienlijk. Ook de Belgische spelers moeten zich nu dus gaan afvragen wat ze willen worden: prooi of jager.

An Goovaerts