‘WIJ WORDEN GEGIJZELD’

De acties van de zeeloodsen hebben kwaad bloed gezet bij de Antwerpse havengemeenschap. Marc Beerlandt, de CEO van de Italiaans-Zwitserse rederij MSC Belgium, werd als grootste klant van de haven zwaar getroffen. Hij vindt dat de grens bereikt is.

Waarom staakten de loodsen eigenlijk?

MARC BEERLANDT. “Dat is me zelfs niet helemaal duidelijk. De toeslag van 150 euro voor de begeleiding van megacontainerschepen, die eerst werd vermeld, hebben we in december al toegezegd. Nu lees ik dat de socialistische vakbond staakt om loodsen te erkennen als zwaar beroep, waardoor ze op 55 jaar op pensioen kunnen met behoud van 85 procent van hun loon. Tja. Wij werden als gebruikers in elk geval gegijzeld. MSC stelt hier rechtstreeks 2000 man tewerk, en heeft hier investeringen gedaan die moeten renderen.”

Zijn die grote schepen echt een probleem?

BEERLANDT. “Daar treed ik de loodsen bij. Die grote schepen vereisen een andere manier van werken. Ze nemen veel plaats in, waardoor andere schepen meer in pieken arriveren, op andere momenten. Toen het Deurganckdok werd gebouwd, werd veel gesproken over de mobiliteit op de weg, maar ook die op het water is niet vanzelfsprekend. Alleen is daar nog veel minder over nagedacht. Bovendien zit er geen loods in de Gemeentelijke Nautische Autoriteit, de Belgisch-Nederlandse structuur die het verkeer op de rivier coördineert.

Wij als klanten, het Antwerps Havenbedrijf en het ministerie hebben auditors aangesteld die niet alleen de loodsen, maar het hele ketenbeheer bekijken. In het akkoord van 8 december werd sociale vrede beloofd, tot de resultaten van die doorlichting er zijn. Van de conclusies zou afhangen welke compensaties worden gevraagd voor die toeslag van 150 euro.”

Volgens een protocol van 2007 ging worden bekeken of er een polyvalente loods zou komen, die zowel op zee, voor de kust als op de Westerschelde actief zou kunnen zijn. Maar daar is in de praktijk niets van terechtgekomen.

BEERLANDT. “Er zijn zee-, kust-, rivier- en kanaalloodsen, plus nog eens dokloodsen achter de sluizen. In Rotterdam heb je één loods, weliswaar voor het iets kortere traject. Een containerschip dat naar Antwerpen vaart, heeft minstens drie loodsen nodig. Dat brengt voor ons zware kosten mee.

“Elders zijn loodsdiensten verzelfstandigd, en snijden ze met een staking in hun eigen vel. Hier heeft elk van die korpsen een eigen werkregime, met aparte verloningswijzen. Tegelijk zijn er stevige schuldenbergen opgebouwd. In een privébedrijf ga je dan met je werknemersvertegenwoordigers aan tafel zitten om te zien hoe je de problemen kunt oplossen. Hier wordt het management van het Loodswezen amper bij de gesprekken betrokken: die verlopen rechtstreeks met het kabinet van minister van Mobiliteit Ben Weyts.”

In de kranten wordt gesproken van nettolonen van 7000 euro per maand voor een 25- tot 30-urige werkweek. Worden de loodsen overbetaald?

BEERLANDT. “Hoge bomen vangen veel wind, en hoge lonen ook. Ik begrijp dat minister Weyts naar een efficiëntere werking streeft. Het eerste wat ik van onze loodsen vroeger altijd zei, is dat ze fantastisch werk leveren en technisch bij de besten behoren. Maar nu zijn ze vooral een bron van instabiliteit en labiliteit. Als ze iets niet krijgen, volgen er dadelijk acties. Dat is toch niet meer van deze tijd? Dit gaat over klanten, en over banen. Ik vraag eigenlijk maar één ding: dat de loodsen verantwoordelijk zouden ageren.”

LUC HUYSMANS