De auteur is hoofddocent aan de Universiteit Gent en partner van de Vlerick Leuven Gent Management School.
Reacties: marc.buelens@trends.be
Trouwe lezers van deze column weten dat we al enkele jaren op zoek zijn naar het managementgen. Dat is het gen dat uw savannehersenen omzet in een stevig CEO-brein. Het helpt u ook om beter te plannen, te organiseren, leiding te geven, te ondernemen en vooral al die zaken op een succesvolle wijze tot een goed einde te brengen.
De speurtocht naar het managementgen verloopt moeizaam. De biologie heeft er niet al te veel belangstelling voor, de geneeskunde ligt er niet echt van wakker. Zelfs het medische blad The Lancet schrijft er niet over. Daarom is onze speurtocht ook zo eenzaam. Al zal de roem – zodra we het hebben gevonden – des te groter zijn!
Omdat onze kennis van gentechnologie al te beperkt is, doen we een beroep op een andere wetenschap: de epidemiologische analyse, de studie van de verspreiding van het gen in zijn natuurlijke omgeving.
Ons basisidee werd gevormd toen bij het afscheid van Eric Claeys van VTM, iedereen zijn managementlof zong. In De Morgen van 21 juni 2003 verklaarden twee deskundige getuigen iets merkwaardigs over zijn uitmuntende managementcapaciteiten.
De Brugse schrijver Pieter Aspe licht toe: “Toen hebben we het echter als West-Vlamingen onder elkaar geregeld”. Als Vlaams-Brabander kan ik dan plots niet meer meepraten. Wat zou het verschil zijn tussen twee West-Vlamingen die iets regelen, twee Limburgers die iets regelen, of een Oost-Vlaming die iets met een West-Vlaming regelt? Aspe is een schrijver, die heeft dus een nauwkeurig taalgebruik.
En niemand minder dan Rik De Nolf, de gedelegeerd bestuurder van Roularta Media Group, verklaarde het volgende: “Vooral het feit dat hij ook van West-Vlaanderen is, maakte het contact veel gemakkelijker, omdat je dezelfde taal spreekt.”
Dat ons taalgebruik door de genen wordt aangestuurd, weten we al lang. Dat ons (management)denken mee wordt bepaald door onze taal, is ook geen geheim. Het West-Vlaams bevat dus de sleutel tot het managementgen.
Wat is er zo speciaal aan deze taal, aan deze cultuur dat er superieur management wordt gekweekt. Of is dat maar wensdenken van de West-Vlamingen zelf? En collectief zelfbedrog?
Daarom besloten we onze hypothesen wetenschappelijk te gaan toetsen. Onze onderzoekshypothese luidde als volgt: het managementgen zal meer verspreid zijn in West-Vlaanderen dan in andere Vlaamse provincies.
Onze onderzoekspopulatie bestond uit de 22 laureaten van de twintig jaar oude Trends-competitie Manager van het Jaar. We beschouwen de jongste laureaat, de heer Ajit Shetty, Indiër, als een buitenbeentje en hebben hem niet in de verdere analyse opgenomen. Tot twee keer toe werd de prijs aan een duo gegeven, vandaar dat we 21 laureaten tellen, gespreid over een periode van negentien jaar, waarvan negen West-Vlamingen.
West-Vlaanderen telt 19 % van de bevolking, ongeveer 19 % van alle Vlaamse bedrijven, maar 43 % van de Managers van het Jaar! Als we veronderstellen dat de verdeling over de provincies louter toevallig zou zijn, dan zouden we mogen verwachten ongeveer iets minder dan één op vijf West-Vlamingen aan te treffen, met andere woorden vier stuks. In werkelijkheid echter treffen we er dus negen aan. Dat levert ons een chi-kwadraat (voor de fijnproevers: na correctie van Yates) op van 6.25, met één vrijheidsgraad en een corresponderend significantieniveau van bijna 1 %.
In lekentaal uitgedrukt: zoveel West-Vlamingen, dat kan geen toeval zijn! We hebben iets meer dan één kans op honderd om ons hier te vergissen.
En er is nog andere evidentie. West-Vlaanderen telt slechts 15 % van het aantal faillissementen!
En laten we elkaar goed verstaan: het West-Vlaamse gen is geen stichtersgen, want ook exact 19 % van de nieuwe opgerichte bedrijven is West-Vlaams. Het gaat dus wel degelijk over iets anders. Het is een volk van ‘bakkers en slagers’, want we treffen er 23 % van de kleinere bedrijven aan.
De cijfers spreken voor zich: de West-Vlaming is even ondernemend als het op stichten aankomt, maar hij zet meer door. Lang kunnen volhouden, niet opgeven lijkt een essentieel onderdeel te zijn van het managementgen (en volgens experts ook een deel van de emotionele intelligentie).
Opvallend is natuurlijk dat ondanks al dat economisch geweld het gemiddelde inkomen van de West-Vlaming relatief laag is. Tot we natuurlijk beseffen dat het hier gaat om cijfers gebaseerd op de belastingaangifte. Volgens minder officiële bronnen ligt het reële West-Vlaamse inkomen inderdaad significant hoger.
U merkt dat we aan de basis liggen van een nieuwe tak in de managementwetenschap. WestFlanders Management Studies. Het aantal onderzoekshypothesen ligt voor het rapen. Spreekt de West-Vlaming beter zijn talen? Scoort hij/zij hoger op een aantal tests die managementvaardigheden meten? Ligt het marktaandeel van Mercedes er hoger? U merkt het al, er kan zeker een cursus special topics over georganiseerd worden. Misschien te doceren in Flanders Language Valley?
Beste lezer, u hebt zich al verscheidene malen afgevraagd waarom Trends toch zo’n superieur zakenblad is. Vraag het u niet langer af. Uitgegeven door de NV Roularta Media Group, uit Roeselare. Nu al dertig jaar. En zeer succesvol. Typisch West-Vlaams.
Marc Buelens
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier