Wie nog wijs raakt uit het monetaire beleid van de Europese Centrale Bank verdient de Nobelprijs economie.
De Europese Centrale Bank ( ECB) heeft vorige week haar voornaamste rentetarief met een kwartprocentje verlaagd tot 4,5%. Dat is niet veel en de geste komt rijkelijk laat, maar de verrassing is compleet. Politici en economen vroegen, smeekten, ja eisten al lang een renteverlaging. Maar hoe luider de roep, hoe minder de stijfkoppen uit Frankfurt geneigd waren te luisteren. Ze moesten de buitenwereld immers tonen hoe onafhankelijk de ECB wel is.
Die ECB had de voorbije weken een geloofwaardige argumentatie opgebouwd om de rente niet te verlagen. Het kernargument luidde dat de inflatie te hoog is in euroland en met 2,6% ruim boven het 2%-plafond zit, dat de ECB als toelaatbare inflatie ziet. “En de ECB is alleen verantwoordelijk voor de inflatie, niet voor de groei en de werkgelegenheid,” voegde Ernst Welteke, voorzitter van de Duitse centrale bank er nog aan toe.
De markt had zich de voorbije weken min of meer verzoend met deze redenering. En wat doet de ECB nu? Ze verlaagt de rente, want: “Er zijn tekenen die wijzen op het afnemen van de inflatie, waardoor die volgend jaar onder de 2% zou uitkomen,” zegt ECB-voorzitter Wim Duisenberg. Een inflatie van 2,6% was dus lang een argument om de rente niet te verlagen, maar is nu plots een argument om dat wel te doen. Wie van enig inzicht in de hersenkronkels van de top van de ECB kan getuigen, verdient er wellicht de Nobelprijs economie mee.
De geloofwaardigheid van ECB is er in elk geval niet mee gediend. De euro kreeg klappen na de renteverlaging. Voor de beurs is een renteverlaging traditioneel wél goed nieuws, zeker voor de bankaandelen en dus des te meer voor de financieel getinte Brusselse Bel20-index.
Misschien was de ECB wakker geschrokken door de verontrustende conjunctuurevolutie in Duitsland. De industriële productie daalde er het meest in ruim zes jaar en de werkloosheid stijgt er nu al vier maanden lang. Ook omtrent de consumptie, de belangrijkste groeimotor in de eurozone, wijzen signalen op een afkoeling. Ook België was vragende partij om de rente te verlagen om zo de economie een zetje te geven.
Of wijzigt de ECB van koers onder druk van de Federal Reserve, de Amerikaanse centrale bank? Voorzitter Alan Greenspan kan immers best wat steun van andere centrale bankiers gebruiken in zijn strijd tegen de Amerikaanse groeivertraging.
Daan Killemaes
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier