Voor iedereen is er een netwerk

Uiteraard blijven de gerenommeerde clubs zoals De Warande, de Club van Lotharingen en de Cercle Gaulois schoon volk lokken. Maar er duiken ook steeds meer kleinere clubs op. Doelgerichter en met uiteenlopende businessmodellen. Ook in deze sector bestaat er dus heel wat concurrentie. Trends trok op verkenning in de wereld van de Belgische clubs en netwerken.

Jean-Michel Noë is een netwerker in hart en nieren. Ooit werkte hij nog voor PwC, Deloitte en Bank Degroof. Vervolgens richtte hij Arch Corporate Finance op, een firma die kmo’s adviseert bij fusies, overnames, waarderingen en kapitaalverhogingen. En keerde daarna weer terug naar Deloitte. Noë loopt ongegeneerd de businessclubs af. Meer nog: hij stichtte er zelf eentje: Le Xème Cercle, inmiddels opgegaan in de Brussels Business Club. “Die fusie was een boeiende operatie”, zegt hij. “Want er dienden zich uiteraard een heleboel vragen aan: wie gaat de nieuwe entiteit leiden? Welke naam gaan we behouden? Hoe gaan we de twee clubs qua beheer integreren?”

Het bewijs dat een businessclub een onderneming is zoals een andere? Absoluut. Want net zoals ondernemingen doen ook clubs en netwerken elkaar concurrentie aan. “Ze vechten allemaal om hetzelfde: de tijd van de bazen en managers”, zegt Noë. Net als bedrijven stellen clubs alles in het werk om zich van de rest te onderscheiden. “Sommige proberen het via hun restaurant, andere stellen scherp op een bepaalde sector, laag van de bevolking of zelfs regio.” Aan initiatieven hoe dan ook geen gebrek. De voorbije jaren werden de meest uiteenlopende netwerken opgericht: Le Cercle du Lac, Beta Group, Jump, Westartup, De Kring van Optimistan…

Uiteenlopende businessmodellen

De werking van de meeste businessclubs is gebaseerd op hetzelfde principe: relaties worden ‘te gelde gemaakt’. “Eigenlijk betaal je om in contact te komen met interessante profielen”, vat Noë dat principe samen. Maar vanaf dan zijn er wel verschillen. De traditionele clubs hebben hun eigen gebouwen. Daar horen behalve een voortreffelijk restaurant ook vergaderzalen bij die ter beschikking van de leden staan. “De omzet die een club draait, valt doorgaans uiteen in twee gelijke delen. Enerzijds heb je de lidgelden – niet goedkoop, vaak ergens tussen 700 en 1500 euro per jaar – en de eenmalige toetredingsgelden, die meestal ongeveer even hoog liggen. Anderzijds zijn er de inkomsten van het restaurant, events en de verhuur van zalen.”

De clubs mikken uiteraard op leden met veel koopkracht. En de vaste kosten van de infrastructuur zijn zo hoog dat de clubs veel inkomsten nodig hebben. “De financiering van de vernieuwing van de infrastructuur was bijvoorbeeld een van de redenen waarom Le Cercle Sainte Anne een perceel verkocht. Daar komen binnenkort flats die bij voorrang aan de leden zullen worden verkocht.” De Club van Lotharingen, sinds iets meer dan een jaar gevestigd aan het Brusselse Poelaertplein, voerde in de voorbije lente dan weer een kapitaalverhoging door. En Le Cercle du Lac in Louvain-la-Neuve kondigde onlangs aan dat het een nieuw gebouw gaat optrekken dat 1800 vierkante meter zal beslaan en uitsluitend voor de club bestemd is.

Sponsors zoeken

Naast deze traditionele, chique clubs – waaronder uiteraard Le Cercle de Wallonie, ondergebracht in twee prachtige panden in Namen en Luik – zijn er ook challengers die zelden over een eigen infrastructuur beschikken en een beduidend lager lidgeld vragen. Aangezien al deze netwerken vooral de bedoeling hebben om mensen aan te trekken, is het lidmaatschap van nieuwe clubs in het begin trouwens vaak gratis. Zodra ze een bepaald minimumaantal leden hebben gehaald en voldoende naambekendheid hebben, maken ze sommige diensten betalend om hun groei te financieren en om de zaken professioneler aan te pakken. “Zo ben ik zelf ook met Le Xème Cercle te werk gegaan”, aldus Noë. “Toen we lidgeld invoerden, is ongeveer de helft van de mensen ons trouw gebleven. En sinds we in 2010 samengingen met de Brussels Business Club, hebben we een veertigtal vaste leden.”

Ook sponsoring speelt een rol, via de tijdschriften die de clubs verspreiden onder hun leden. En er duiken ook gesponsorde events op: het ‘festival des métiers’ dat Hermès in de maand mei aanbood in de Club van Lotharingen is daar een goed voorbeeld van, ook al is de precieze aard van de deal tussen beide partijen niet bekend. “Zulke initiatieven zie je vaker in kleinere clubs, die op zoek zijn naar diverse bronnen van inkomsten. Ik herinner me ook een cocktailparty in de Kring Val Duchesse. Het event werd gesponsord door Proximus, dat er een stand had en twee BlackBerry’s verlootte.”

Professioneel of privé?

Vaak kunnen de leden zelf moeilijk zeggen of hun bezoeken aan de clubs en kringen privé dan wel professioneel zijn. Bij sommigen wordt het lidgeld betaald door hun werkgever, zodat ze er interessante professionele contacten kunnen leggen. Anderen betalen het lidgeld uit eigen zak met dezelfde bedoeling. En nog anderen gaan ernaartoe voor de gezelligheid en de intellectueel stimulerende omgeving. “De meeste kringen houden er een vrij duidelijke positionering op na”, meent Noë. “De grote clubs positioneren zich eerder in het zakelijke segment en worden heel professioneel geleid. Bij de Stichting Marketing, de BMMA, Guberna, de kamers van koophandel en de overige sectorgebonden clubs ligt het accent nog sterker op business. Rotary, Aspria en dergelijke zitten dan weer meer in de privésfeer, maar worden professioneel geleid. De Kring Val Duchesse en de alumniverenigingen bevinden zich ergens in het raakvlak tussen business en privé, maar worden soepeler geleid.”

In clubs die duidelijk focussen op zakendoen, is het beroep vaak een criterium om lid te mogen worden. De mogelijkheid om onderling adressen uit te wisselen, creëert namelijk veel toegevoegde waarde. Sommige clubs baseren zich officieus op quota om leden uit alle sectoren te hebben. Ze streven naar een bepaald percentage advocaten, consultants, bankiers… Natuurlijk is het beroep niet het enige criterium: wie zijn werk verliest of van job verandert, kan niet botweg aan de deur worden gezet.

Welke club kiezen?

Alles hangt van uw bedoeling af. U wenst zaken te doen? Mensen te ontmoeten uit uw eigen regio? Uzelf in de spotlights te werken? U zoekt investeerders voor een project? Met het antwoord op deze vragen kunt u al een eerste selectie doorvoeren. Uw leeftijd en/of uw profiel zijn ook van tel: een starter, jong kaderlid of middenkaderlid zal wellicht een andere kring opzoeken dan een CEO of de baas van een (middel)grote onderneming. “Wie iets aan een club wil hebben, moet in de eerste plaats iets uit te wisselen hebben – ervaring, competenties, adressen… – en moet graag met mensen omgaan.”

Als dat het geval is, raadt Noë aan om er geen doekjes om te winden. Vraag uw kennissen gerust of ze lid zijn van een club en laat duidelijk blijken dat u belangstelling hebt voor een uitnodiging. Veel clubs werven nieuwe leden via coöptatie: u raakt er dus het makkelijkst binnen als u andere leden – of zelfs de bestuurders van de club – kent. Of het zin heeft om van meerdere clubs lid te worden? Ook dat verschilt sterk van persoon tot persoon. Alles hangt af van de tijd die u aan zulke activiteiten wilt besteden en van het geld dat u wilt neertellen.

Originele initiatieven

Eén ding is zeker: de nieuwe netwerken blijven als paddenstoelen uit de grond schieten. Om zich van de massa te onderscheiden, proberen nieuwkomers de platgetreden paden te verlaten. Ze bieden bijvoorbeeld “jongere”, “ludiekere”, minder gesloten – en dus vaak gratis – formules aan. Of ze pakken uit met formules die eerder gebaseerd zijn op ondernemerschap. Stéphanie Selliers, een Française die al twee jaar in Brussel woont, richtte bijvoorbeeld French Connect op, een netwerk dat aanvankelijk bedoeld was voor Fransen die naar België zijn verhuisd en graag kennis willen maken met andere culturen. Later werd het netwerk opengetrokken tot de internationale Brusselse gemeenschap. French Connect – vorig jaar via het internet gelanceerd – is een platform voor informatie en uitwisseling over zowel zakelijke kwesties als onderwerpen uit het dagelijkse leven. “Maar het is in de eerste plaats onze bedoeling om sociale interactie te stimuleren. Vandaar dat ook onze events essentieel zijn geworden.” Het populairst is het ondernemersaperitief, dat Selliers elke eerste donderdag van de maand organiseert. Momenteel is lid worden nog gratis; de initiatiefneemster haalt haar inkomsten vooral uit reclame op de website van het netwerk. “Voordat ik aan het businessmodel sleutel, wil ik eerst een stevig ledenbestand opbouwen. Misschien zijn er trouwens wel andere opties dan lidgeld vragen. Waarom zou ik me niet positioneren als een deal maker?”

Zakenclub in een stadion

In hetzelfde register is er Westartup, een netwerk voor (potentiële) ondernemers en beleggers uit alle sectoren. “De ondernemers posten hun idee op het platform in de hoop zo andere leden van het netwerk te overtuigen om in hun project te stappen. Ze houden ze de community op de hoogte van de vorderingen van het project en in ruil geeft de community feedback, advies en zelfs financiële steun”, aldus Leo Exter, bezieler van het netwerk. “Wij organiseren ook geregeld events en workshops, die heel ontspannen en prettig verlopen en steevast actiegericht zijn.” Lid worden van het netwerk is gratis, alleen de workshops zijn betalend. En er zijn ook thematische sessies gepland. Healthstartup is bijvoorbeeld uitsluitend gericht op vernieuwende projecten in de gezondheidssector.

Een kleine nieuwkomer is N[e]WS – voluit Net [Event] Working Stadium -, een club die zopas haar intrek heeft genomen in het Koning Boudewijnstadion. Deze kring wil een brug slaan tussen business, sport en gastronomie, en staat daarom open voor ondernemers, besluitvormers van grote bedrijven en sportlui die op nationaal of internationaal niveau actief zijn. De club wil een klassieke combinatie brengen van symposia, workshops en meer ludieke events, die hoofdzakelijk verband houden met de sportwereld.

CAMILLE VAN VYVE