Voor het presidentschap

Er verschijnen almaar meer biografieën en memoires over de minder bekende periodes uit het leven van historische figuren. Toen Niall Ferguson in 2015 het vuistdikke eerste deel (1000 blz.) van de voormalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Henry Kissinger publiceerde, stopte dat in 1968. Kissinger werd in dat jaar de nationaal veiligheidsadviseur van president Richard Nixon. Op het tweede deel van de biografie blijft het wachten. Dit najaar verschijnt in Nederland het eerste deel van de biografie van wijlen minister-president Wim Kok. Het eindigt net voor zijn premierschap. Deel twee volgt over een drietal jaar. Passions, het net verschenen eerste deel van de autobiografie of memoires van de voormalige Franse president Nicolas Sarkozy, past in dat rijtje.

Het boek start bij het begin van zijn politieke carrière in de jaren zeventig en eindigt wanneer hij in mei 2007 de presidentsverkiezingen wint. Het boek is interessant omdat Sarkozy vooral figuren portretteert van wie er enkele tot niet zo lang geleden een belangrijke rol speelden in de Franse politiek. Voor zijn eerste minister François Fillon heeft Sarkozy geen goed woord over. Hij bleef constant konkelfoezen achter de rug van Sarkozy. Die had er dan ook geen probleem mee dat Fillon tijdens de presidentscampagne van 2017 in het zand beet, toen bleek dat hij gesjoemeld zou hebben met overheidsbanen voor zijn familie.

Emmanuel Macron komt in het boek amper voor, maar Sarkozy staat positief tegenover de huidige president. Dat geldt niet voor andere staatshoofden. Sarkozy’s opvolger, François Hollande, ligt in de onderste schuif. “Hij wou een normale president zijn, maar dat heeft geen zin. De Fransen zijn republikeinen, maar willen dat hun president zich als een monarch gedraagt.”

Veel aandacht gaat naar Sarkozys voorganger, Jacques Chirac. Een opportunist, luidt het. Als rechtse kandidaat won hij de verkiezingen in 1995 met een links programma. Dat Sarkozy partij gekozen had voor Chiracs tegenstander, Edouard Balladur, heeft Chirac hem nooit vergeven. Tegen zijn zin maakte hij Sarkozy later minister van Binnenlandse Zaken. Sarkozy werd zeer populair na zijn uitspraak dat hij “de voorsteden met een hogedrukreiniger zou opkuisen”. Chirac probeerde Sarkozy tevergeefs de weg naar het presidentschap te versperren.