Vlaanderen in Afwachting

In 2006 lanceerde de Vlaamse regering het plan Vlaanderen in Actie (VIA), dat onze regio tegen 2020 naar de top moest voeren. Afgaande op wat er sindsdien is gerealiseerd, kunnen het plan beter Vlaanderen in Afwachting noemen.

Wat we zelf doen, doen we niet altijd beter. De regering-Peeters II zou er goed aan doen over het taalgrensmuurtje te kijken. Ze kan er iets leren van de manier waarop haar evenknie Demotte II het in Wallonië aanpakt met haar marshallplan, dat sinds 2005 bestaat.
De Walen hebben geen twintig prioriteiten zoals in Vlaanderen. Dat is goed, want naar zoveel doelen tegelijk schieten, vermenigvuldigt het risico dat het nergens raak wordt. Wallonië focust op zes domeinen: lucht- en ruimtevaart, agro-industrie, mechanica, levenswetenschappen, transport en logistiek, en duurzame economie.

In het zuiden van het land hebben ze geen grote bijeenkomsten of ateliers waar veel wordt gepraat en weinig gedaan. VIA daarentegen is het stadium van praatbarak nog altijd niet voorbij. Vlaams minister-president Kris Peeters (CD&V) maakt zich kwaad als hij dat leest of hoort. Maar daarom is het niet minder waar, en het is niet omdat de voltallige regering present geeft op een VIA-happening, zoals midden maart, dat er schot in de zaak komt. Er zit overigens iets grondig fout wanneer er na zoveel jaar een initiatief moet worden genomen om het project nieuw leven in te blazen.
Wallonië, dat terecht een kwalijke reputatie had met zijn economische plannen, gooide het met zijn marshallplan over een heel andere boeg. De overheid betrok de ondernemers van in het begin bij de operatie. Niet om te komen opdraven in aula’s en naar toespraken te luisteren. De captains of industry kregen de sleutels in handen van de competentiepolen, waar ze samenwerken met onderzoeks- en opleidingsinstituten.

Kenschetsend is dat de Vlaamse ondernemer Luc Vansteenkiste de jury voorzit die projecten moet goedkeuren. Er zijn al meerdere oproepingsrondes gepasseerd. Hallo, Vlaamse regering? In Wallonië rapporteert ‘Mijnheer Marshallplan’ Alain Vaessen om de twee maanden aan de voltallige regering. De neuzen staan in dezelfde richting, openbare en private sector werken samen, er heerst vertrouwen, de machine draait.

Uiteraard is niet alles koek en ei. Wallonië moet ook van heel, heel ver komen om zijn economie op te vijzelen. De komst van Ecolo in de Waalse regering doet de machine haperen. De groenen hebben nog altijd niet onomstootbaar bewezen dat ze erin slagen ecologie en economie te verzoenen. En de moeilijkere budgettaire tijden gooien zand in het raderwerk. Vaessen vraagt niet zomaar dat de private sector met meer geld over de brug komt. Het zou de bedrijfswereld sieren en goodwill opleveren, mocht ze met meer eigen middelen ondubbelzinnig aantonen dat ze de overheid niet alleen als geldmachine beschouwt.

Boudewijn Vanpeteghem