VERKOOP BELGACOM SCHEPT NIET MééR CONCURRENTIE

Het Amerikaanse Liberty Global betaalt 466,7 miljoen euro om zijn participatie in Telenet tot 49,7 procent op te trekken. Tevreden gezichten bij de verkopers.

Tevreden gezichten ook bij Liberty Global, waar men verwacht dat Telenet een cashmachine zal blijven. Het domineert nu al en begint ook in telefonie Belgacom de baard af te doen. De operationele bedrijfskasstroom (ebitda) van Telenet is vandaag 48 procent. Tegen dit ritme, voorspelt analist Dirk Saelens van KBC Securities, is Telenet in 2013 totaal schuldenvrij. Zelfs als de ebitdamarge tot 41 % daalt.

Die cijfers doen investeerders watertanden. De moederholding van Telenet, Liberty Global, koestert onder zijn kabelaars een gemiddelde schuldgraad die zowat 60 procent hoger ligt dan die van Telenet. Stel, redeneert Dirk Saelens (en hij is niet de enige), dat Telenet zijn schuldgraad verhoogt tot op het niveau dat typisch is voor de Liberty Global groep, dan kan het 800 miljoen euro extra lenen. En bij gebrek aan interessante investeringskansen, keert het dat geld maar beter meteen uit aan de aandeelhouders. Kassa! Niet elke analist vindt dat scenario rozig – Bart Jooris van Fortis vraagt zich af waar de waardecreatie zit voor de aandeelhouders als ze geleend geld krijgen uitbetaald – maar de gedachte illustreert hoezeer Telenet van een aanvaller op de telecommarkt tot een gesteld lichaam is geworden. Tot nog toe werd alleen Belgacom als kaskoe gemolken.

Toevallig, nu de socialisten uit de federale regeringsboot dreigen te vallen, klinkt de roep opnieuw om datzelfde Belgacom verder te privatiseren. De Belgische telecommarkt zal concurrentiëler worden als de staat zijn belang in Belgacom afbouwt, heet het.

Is dat logisch? De koper van de Belgacomparticipatie betaalt de toekomstige cashflows van de nationale operator. Waarschijnlijk, gezien het beursklimaat, aan een hoge prijs. Dat zet zijn management niet aan tot erg competitief gedrag. Telenet, met scenario’s als hierboven (woordvoerder Stefan Coenjaerts noemt ze weliswaar “erg voorbarig”), zit op dezelfde lijn. Belgacom en Telenet zijn twee kaskoeien op een kleine wei. In zo’n situatie probeer je vooral elkaar niet voor de voeten te lopen. Een privatisering van Belgacom verandert daar niets aan, integendeel.

Blijft de idee dat de regulator, eenmaal hij van Belgacom is gespeend, plots tanden zou krijgen. Het is een visioen dat Europees commissaris Viviane Reding voor ogen staat. Het veronderstelt dat de Belgische overheid de partner waaraan hij Belgacom zonet duur heeft verkocht, vervolgens in de zak zou zetten. Of dat de overheid zijn Belgacomparticipatie, in het vooruitzicht van een bijtende regulator, tegen een zacht prijsje van de hand zou doen. Het een is al even onwaarschijnlijk als het andere.

Stel dan nog dat België morgen een agressieve regulator krijgt. Wat zijn zijn hefbomen? De realiteit vandaag is dat de weinige overgebleven alternatieve operatoren bij voorkeur in Wallonië investeren. Belgacom kunnen ze nog aan. Telenet niet. Tot nog toe wou de regulering een alternatief voor Belgacom creëren. Nu komt het erop aan om een alternatief voor Telenet te bewaren. Misschien is deregulering daar het antwoord. Niet de verkoop van Belgacom.

Bruno Leijnse