Ventre Saint Gris

Cosy tafelen tegen verteerbare prijzen.

De gemeente Ukkel is uitgestrekt en telt heel wat bekende en minder bekende plekken om uit eten te gaan. Aan het begin van de Diepestraat ligt zo’n typisch Ukkels eetpleintje met het ene restaurant naast het andere. In het weekend stroomt de Franstalige burgerij uit de omliggende villawijken toe en zijn bijna overal de tafels bezet. Dan is het in de wijde omgeving zoeken naar een parkeerplaats. Op weekdagen is het rustiger.

Een van de vaste waarden aan het pleintje is Ventre Saint Gris, genoemd naar een favoriete uitroep van koning Hendrik IV bij het heffen van het glas. De vorst heeft geprobeerd om de Fransen kip op zondag te laten eten. De geestelijken waren in die tijd minder gelukkig met de uitdrukking, die zinspeelde op de naam van God.

Het restaurant Ventre Saint Gris bestaat sinds decennia en werd zes jaar geleden overgenomen door een jong en professioneel triumviraat. Beetje bij beetje veranderden decor en keuken, waardoor de cliënteel verjongde. Nu heeft de oude fermette uit het eind van de negentiende eeuw een elegante, cosy inrichting met witte lambriseringen en mokkakleurige muren, waaraan ingelijste oude postkaarten en foto’s hangen. De drie musketiers zijn: Fabian Henrion aan de kurkentrekker, Vincent Vandeuren als zaalmeester en Mike Bravin aan de pollepels. De drie staken de koppen bijeen en besloten om via aantrekkelijk geprijsde menu’s, gebaseerd op verse producten, de concurrentie de baas te blijven.

Het populaire driegangenmenu kost 22,50 euro, wordt om de twee weken aangepast en biedt een keuze uit twee voor-, twee hoofd- en twee nagerechten. Maandelijks is er een nieuw gastronomisch menu (30 of 37 euro) en voor haastige lunchers is er op weekdagen een voor- en hoofdgerecht voor de prijs van 12,50 euro.

De wijnkaart biedt een gevarieerde keuze aan flessen tussen 25 en 40 euro, met vondsten uit, onder meer, zuidwest-Frankrijk.

Wij kwamen op vrijdagavond, werden beleefd ingedeeld bij de tweede shift en wachtten op het terras met een aangeboden aperitief op een vrije tafel. Wij bestudeerden de spijskaart en besloten om ‘à la carte’ te eten. De bestelling werd genoteerd en wij verhuisden naar ons tafeltje. Voorgerechten waren: ‘L’incontournable cassolette de scampis’ of krokant gebakken staarten in een nostalgische roomsaus met tomaat, saffraan en venkel (14 euro) en delicate terrine van eendenlever met Muscat de Rivesaltes, geserveerd met uienconfituur en te ver getoaste brioche (13,10 euro). Er waren ook twee verschillende hoofdgerechten: het sappige vlees van Mechelse koekoek, gevuld met morieljes en opgediend met in truffelroom gewentelde deegwaren (18,50 euro) en met de lijn gevangen zeebaars met rode pesto, spinazie en puree van Ratte-aardappelen en olijfolie (24,50 euro). Het glas werd die avond gevuld met een Dom. Alain Labet, Fleur de Chardonnay, Côte du Jura 2000 (34 euro), een innemende, karaktervolle witte wijn. We besloten de aangename maaltijd met drie quenelles lekkere mousse van donkere chocolade (5 euro).

Pieter van Doveren