Vastgoedprins

Nog tijdens het avontuur met Super Club bouwde Maurits De Prins in de Verenigde Staten in het grootste geheim aan een nieuw leven rond vastgoed. De beweringen over een berooide De Prins blijken onwaar.

Dallas (VS).

“Toen Maurits De Prins na het debâcle bij Super Club op bezoek kwam, stortte hij zijn hart uit. Hij zat totaal aan de grond en beweerde geen uitweg meer te zien. Hij leek mij zwaar in de put en ik moest hem dan ook opmonteren. Ik vreesde het ergste,” verklaart een toenmalige vriend en bestuurder bij Super Club die De Prins op bezoek kreeg nadat Philips De Prins “onbarmhartig en met lege zakken had buitengeschopt”. De realiteit blijkt anders, zo konstateerde ook deze gewezen vriend.

Zonder dat zijn partners bij Super Club iets weten, start Maurits De Prins zijn Amerikaans avontuur op 9 februari ’90 met de stichting van Pyramid Invest USA Inc. in Delaware, waar veel holdings om fiskale redenen hun hoofdkwartier hebben gevestigd. De bedoeling is duidelijk. Pyramid Invest USA Inc. wordt een houdstermaatschappij met werkvennootschappen die zich vooral met vastgoed bezighouden (zie organogram).

De timing is erg opmerkelijk. De Prins start dit imperium dat los staat van Super Club enkele maanden nadat hij van de Kempense Steenkoolmijnen 1,35 miljard frank krijgt voor zijn aandelen in Super Club (waar we in een latere aflevering uitgebreid op terugkomen).

Een eerste investering is de aankoop voor 8,5 miljoen dollar (300 miljoen frank aan de toenmalige dollarkoers) van twee naast elkaar gelegen ranches in het plaatsje Lindale, vlakbij de Westtexaanse stad Tyler en Interstate Highway 20. Hij maakt van deze Oakhurst Ranch waar voor rekening van derden een 1500 koeien door zeven cowboys worden opgefokt een domein van 6000 acres groen lichtheuvelend grasland (2428 hektaren, ongeveer een derde groter dan de stad Aalst). “Het is er prachtig en zo groot dat je met de jeep moest rondrijden om het geheel te kunnen verkennen, het heeft meren met zelfs alligators,” aldus een ex-bestuurder van Super Club.

“Op zeker ogenblik kreeg ik het bezoek van De Prins die mijn ranch wou kopen,” aldus Chris Miller, eigenaar van de Oakhurst Ranch. “Hij beweerde 400 miljoen US-dollar (14 miljard frank) te kunnen ophoesten. Om dat te bewijzen, gaf hij het adres van een Belgische bank die ik mocht bellen. Daar verklaarde men dat hij toch zeker 100 miljoen US-dollar (3,5 miljard frank) waard was. Overtuigd, verkocht ik mijn ranch aan hem. Op één hypotecaire betaling na op de andere ranch heeft hij, geloof ik, nooit iets afbetaald werden de bankschulden die op de ranch zaten nooit verder gedelgd. Buiten het feestje voor zijn vrienden van Super Club is hij hier voor zover geweten ooit maar één keer geweest. Desondanks heb ik tot in Nederland ( nvdr De Prins woonde toen officieel in Breda) moeten procederen om mijn ranch eindelijk in januari ’92 terug te krijgen. Het heeft mij ettelijke miljoenen gekost.”

GEHEIM.

Opmerkelijk bij de uitbouw van dit vastgoedcomplex is het grote geheim waarin alles zich afspeelt. Zodra de deuren van Super Club achter hem toegaan, trekt De Prins naar de VS. Dat was geen verrassing. Veel van zijn hier als zeer origineel bestempelde ideeën rond videowinkels en bioskopen komen immers uit Amerika. Reeds toen De Prins nog frieten bakte, vloog hij wel eens over de oceaan. “Hij droomde van de VS en beweerde ginder met allerlei vastgoedoperaties bezig te zijn,” aldus een toenmalige zakenpartner.

Hoewel hij in België sinds 28 juni ’88 beschikte over de nv Pyramid Invest met belangen in de bouwbedrijven Sismo-Desbo en Vlassak-Verhulst, en Pyramid Invest USA aktief was in het vastgoed, is er nooit enig spoor ontdekt tussen beide Pyramids. “Het bestaan van een Amerikaans Pyramid Invest is mij totaal onbekend,” zegt een vroegere bestuurder-direkteur van het Antwerpse Pyramid Invest. Ook schoonbroer Freddie Hoof, sinds 1978 medebestuurder in praktisch alle vennootschappen van De Prins in België, zegt onwetend te zijn. Men wist uiteraard wel van het bestaan van de Oakhurst Ranch af, maar hoe dat verder juist zat, wist blijkbaar bijna niemand. Dit eerste geheim leven bouwde De Prins uit op een ogenblik dat er nog geen problemen waren met de banken en de moeilijkheden met de fiskus beperkt.

Sommige schuldeisers van De Prins zullen zelfs detectivebureaus inschakelen die voor zover geweten nooit iets zullen vinden op wat buitenlandse nepvennootschappen na. De enigen die iets wisten, waren zijn vrienden Charles Cool, medebestuurder van de op 15 maart ’90 in Dallas opgerichte Pyramid Management Company Corporation, Darrell Baldwin, hoofd van de Amerikaanse aktiviteiten van Super Club, Jan Maes en Marc De Schutter.

SAVINGS & LOANS ASSOCIATIONS.

“Toen eind ’91 De Prins geld wou voor zijn Amerikaanse aktiviteiten zijn Maes en De Schutter naar ginds gaan kijken. Zij hebben hem uiteindelijk 150 miljoen uit de kas van JMP-Special ( nvdr de door Jan Maes op 14 maart ’89 gestichte holding) geleend. Het geld is nooit teruggekomen,” zegt een vroegere bestuurder uit het melkwegstelsel omheen Super Club.

De positie van Darrell Baldwin is hierbij erg merkwaardig. Deze vroegere Philips-man was door De Prins aangetrokken om Super Club in de Verenigde Staten vorm te geven. Hij werkte zowel voor Super Club als voor Pyramid Invest USA. Hoewel De Prins door Philips voor zijn diensten bij Super Club op 1 juni ’91 bedankt wordt, laat Baldwin hem vanuit het Amerikaans hoofdkwartier van Super Club aan de Belt Line Road in Dallas tot mei ’92 aktief blijven. “Hij had er een klein bureeltje met een sekretaresse,” verontschuldigt Darrell Baldwin zich. Deze zal pas op 26 augustus ’93 zijn banden met De Prins verbreken wanneer hij als verantwoordelijke van 17300 Parkway Venture l.p. een andere vennootschap rond De Prins gesticht op 14 januari ’91 ontslag neemt.

“Wij wisten van al die details niets af, maar waren wel wat achterdochtig wat betreft Baldwin,” zegt een gewezen Philips-man die na De Prins het roer bij Super Club mee overneemt. “Zeker nadat Baldwin 20 miljoen dollar eiste van Super Club omdat het bedrijf in andere handen kwam. Een akkoord dat hij beweerde nog met De Prins gesloten te hebben.”

“De Prins heeft zich op het vastgoed in de VS gegooid toen daar na de zware krisis met de vele falingen van de kleinere spaarbanken (de Savings & Loans Associations) voor een goede prijs nogal wat vastgoed op de markt kwam. Dit werd dan gekocht en als de markt goed zat weer verkocht. Hij is hierin vrij aktief geweest,” aldus een vroegere medewerker van De Prins. De rechterhand van De Prins, Barry Baldwin volgens Darrell Baldwin geen familie is trouwens een gewezen bankier.

Buiten de reeds genoemde maatschappijen werkt De Prins in de VS nog met de Little Lote Investment Corporation (gesticht 28.9.92), Lote Investment Corporation g.p., Lote Investment Group l.p. (beide gesticht 30.3.92) en de Prins Ranch Properties l.p. (gesticht 17.5.91).

OLIE EN MINERALEN.

Op een ogenblik dat De Prins beweert te mislukken met een lening rond Super Club, begin ’91, sluit hij voor de aankoop van de Bent Tree Green Office Building een krediet af bij de Californische Western Federal Savings & Loan Association. Volgens een rapport van Dun & Bradstreet geeft De Prins hiervoor als borg de opbrengsten van olie en andere mineralen alsmede machines en hun produkten in pand. Waar die zaken vandaan komen, is nog een kompleet mysterie. Een aanwijzing voor een tweede geheim leven van de man ?

Eigenaar van de Bent Tree Green Office Building waar alle Amerikaanse vennootschappen van De Prins gevestigd zijn is de 17300 Parkway Venture, volgens Dun & Bradstreet een met Pyramid Invest USA Inc. verbonden onderneming. En van Pyramid Invest USA zijn, volgens diezelfde Dun & Bradstreet, de aandelen 100 % eigendom van Maurits De Prins, die van al die maatschappijen trouwens ook de president is.

De Bent Tree Green Office Building is een in 1984 gebouwd modern burelencomplex met een commerciële oppervlakte van 15.000 m², goed gelegen aan een van de uitvalswegen in het noorden van Dallas.

Wel lijken er hier toch wel enige moeilijkheden. Zo vroeg 17300 Parkway Venture op 30 augustus ’95 bescherming aan van de schuldeisers door middel van chapter 11 bankruptcy (een soort konkordaat). Wat ongeveer een maand later was opgelost. Gelijktijdig werden bij Pyramid Invest USA de leningen van de Western Federal Savings & Loan Association overgenomen door de Lincolnshire Associates. Een tweede overname van die leningen trouwens. Problemen, of het zoeken naar betere rentevoeten ?

In Dallas County hebben de maatschappijen van De Prins op 28 september ’92 nog enkele aankopen gedaan vlakbij Hillcrest Road, Noord-Dallas, dit via Little Lote Investment. Het betreft twee stukken vastgoed waarvan ongetwijfeld Georgetown on Hillcrest het kroonjuweel is. Dit zijn 55 luxe-appartementen verdeeld over vier blokken en gelegen in een van de duurdere wijken van de stad. Een zaak die toch enkele honderden miljoenen waard moet zijn. Op 5 oktober vorig jaar werd dit complex gezien een florerende vastgoedmarkt vermoedelijk met winst verkocht aan de Casa Group l.l.c., en omgedoopt in The Williamsburg.

Deze Amerikaanse aktiviteiten werpen een heel ander licht op de “onvermogendheid” van De Prins. Ze moeten hem ook toelaten het er goed van te nemen. En vanwaar de gelden komen om zijn Texaans proces tegen Philips te voeren, is meteen ook duidelijk. Het door hem hiervoor ingespannen gerenommeerde advokatenkantoor Gardere & Wynne wordt trouwens door hem regelmatig aangesteld bij het beheer van zijn vastgoedaktiviteiten.

WILLY VAN DAMME