“De zevende dag rustte Jaweh. Hij keek naar wat hij gedaan had en zag dat het goed was.”
Jean Van Milders citeert uit de brief van Paulus aan de Corinthiërs om zijn gemoedstoestand uit te drukken nadat hij vorige week ontslag nam als voorzitter van voetbalclub KAA Gent. “Ik verlaat geen zinkend schip. Als de stad Gent zich borgstelt voor de nettoschuld van 400 miljoen frank, mag AA Gent zich de financieel best gestructureerde club van België noemen.”
Het vroegtijdig ontslag van Van Milders vorige week was voor velen een verrassing. De gewezen voorzitter liet uitschijnen dat zijn persoon de borgstelling in de weg zou hebben gestaan – iets wat de stad Gent ontkent. Wou Jean Van Milders bij de Buffalo’s misschien de weg vrijmaken voor Frans Verheeke, de voormalige topman van VDK, sponsor en voornaamste schuldeiser van de club? Een voetbalclub heeft af en toe nood aan een nieuwe voorzitter omdat die doorgaans vers geld meebrengt. Of in het Gentse geval een kwijtschelding van een deel van de schulden. Of zegt Jean Van Milders gewoon het voetbal vaarwel omdat zijn groep Carestel naar de beurs trekt?
“Heeft er niks mee te maken,” bezweert Van Milders. “Ik heb het gewoon moeilijk met de gangbare ethiek in het voetbal. Ik vind er geen fair play meer terug. Dus hoeft het voor mij niet meer. Ik was trouwens al elf jaar voorzitter; dat is sowieso te lang.”
Jean Van Milders was eigenlijk van plan om in november 1999 – op zijn 75ste verjaardag – een stap terug te zetten in het Ottenstadion. Nu kwam er dus een vervroegd, maar geen verbitterd afscheid. Jean Van Milders wordt erevoorzitter: “Als ik 10.000 supporters ‘ Buffalo, Buffalo‘ hoor scanderen, krijg ik de tranen in de ogen.”
Jean Van Milders is een telg uit een brouwersgezin uit Geel. Na zijn studies voedingsingenieur aan de Universtiteit Gent nam hij in 1947 de leiding over van de Geelse brouwerij Van Milders. Die stond oorspronkelijk in Leizele (Puurs), maar tijdens de Eerste Wereldoorlog werd ze volledig verwoest. Met de vergoeding voor oorlogsschade kocht vader Van Milders dan een brouwerij in Geel. Jean Van Milders liet zich 25 jaar in met de familiale brouwerij, tot ze in 1972 werd verkocht aan Wielemans, dat later zelf zou worden opgeslokt door Interbrew. Van Milders, die in 1954 ook een MBA aan de universiteit van Pittsburgh haalde, over de verkoop: “We kampten toen met de grote jongens. Nog meer klanten aantrekken, vroeg te grote investeringen.”
Een paar jaar later richtte Jean Van Milders Carestel op, en bracht het bedrijf onder in de familiale structuur – bestaande uit zijn broer Emile en hemzelf. Waarom Jean Van Milders een keten van wegrestaurants uit de grond stampte? “Mijn sterrenbeeld is schorpioen. En schorpioenen blinken uit door gastvrijheid, zo wordt beweerd. In elk geval betekende het een goeie diversificatie voor de industriële activiteiten van ons beiden, zijnde de Coca-Cola-concessies.” Emile had in 1950 de leiding van de brouwerij overgelaten aan Jean om zich volop te richten op het bottelen en verkopen van Coca-Cola. Dat leverde in 1996 de Van Milders een aardige stuiver op toen de frisdrankreus de bottelarijen terugkocht. Emile Van Milders had immers de concessies in Lier, Antwerpen en Gent uitgebouwd tot de grootste bottelarij van Coca-Cola in België, zij het met hulp van Jean, die vanaf 1970 de bottelarij in Gent beheerde.
Jean Van Milders concentreerde zich vooral op de uitbouw van Carestel. De groep beleefde een moeilijke start. Jean Van Milders blikt terug: “De rente was hoog en herinner u de autoloze zondagen van die periode. De klanten kwamen toen te paard.” Ruim een kwarteeuw later is Carestel uitgegroeid tot een flinke groep, die een omzet van 7 miljard frank haalt en 2300 mensen tewerkstelt, verspreid over vier divisies: wegrestaurants (Carestel is marktleider in België, Luxemburg en Denemarken), catering (op luchthavens en bij evenementen), luxueuze residenties (seniories en acht Holiday Inn- hotels), en de snelle groeier Hot Cuisine (vacuümgekookte maaltijden). Vanuit het hoofdkwartier in Sint-Denijs-Westrem wordt dit op het eerste gezicht allegaartje van activiteiten geleid. Maar, zegt de voorzitter en gedelegeerd bestuurder van de Carestel-holding: “Alles draait rond twee kenmerken: food & services. Het maakt niet uit of dat voor een 12- of een 84-jarige is.”
In 1995 kwam, op aandringen van de volgende generatie, verandering in het decennialange duale aandeelhoudersschap van Carestel. Jean Van Milders, vader van vier kinderen, beklaagt zich de intrede (voor 12,5%) van de Vlaamse investeringsmaatschappij Gimv in het kapitaal niet. De volgende stap is dus de beursgang. Die moet, aldus Jean Van Milders, “de verdere expansie financieren en de huidige aandeelhouders belonen.”
In 1988 werd Jean Van Milders in zijn hoedanigheid van Gentse industrieel samen met veertien confraters uitgenodigd ten huize van toenmalig premier Wilfried Martens (CVP). AA Gent was net gezakt naar tweede klasse, een electoraal onverantwoorde ontwikkeling. Een reddingsplan voor de club werd uitgedokterd en de Carestel-topman werd aangewezen als de nieuwe voorzitter. Misschien omdat Jean Van Milders ten tijde van de brouwerij Van Milders nog voorzitter was geweest van voetbalclub Verbroedering Geel. Het gebeurt wel vaker dan men een brouwer vraagt om voorzitter te worden van een voetbalclub.
Jean Van Milders was één van de eersten die de hoge schuldenlast van het Belgische voetbal aankaartten. Toch liet ook de voorzitter van AA Gent zich meeslepen in de transfer- en loonspiraal. Onder zijn bewind streken dure vogels neer in het Ottenstadion. Ook recentelijk nog, met bijvoorbeeld speler Marc Degryse. Gent investeerde de jongste jaren wel fors in een jeugdbeleid. Met succes: de club slaagde erin enkele jonge talenten te verkassen voor tientallen miljoenen. Toch was dit onvoldoende om de financiële strop af te houden. Te zware schuldaflossingen zorgden voor liquiditeitsproblemen. Op papier lijkt de oplossing eenvoudig: de schuldaflossingen spreiden over een langere termijn. Maar daarvoor is de borgstelling van de stad nodig. En om die te krijgen, stapt Van Milders op: “De borgstelling is belangrijker dan mijn persoon. Na het voetbal is er nog een ander leven. Ik heb niet alleen een grotere verantwoordelijkheid op economisch vlak, ik ga me ook meer bezighouden met mijn familie. Mijn vier kinderen zijn mijn kapitaal, mijn tien kleinkinderen mijn dividend.”
DAAN KILLEMAES
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier