VAN GANSEWINKEL GROEP. Johny de Veroveraar

Johny Cornillie van Groep van Gansewinkel wijst de weg. Tractebel, Fabricom en Watco en dus de Belgische afvalbranche , zitten nog steviger in de Franse klauwen als Suez en Lyonnaise des Eaux huwen. Dat is wat Gérard Worms wil, om zijn hachje te redden. Cornillie schrijft een Benelux-strategie en landt in Tsjechië. Het Noordbrabantse familiebedrijf, met zijn Vlaamse chef, lonkt onder meer naar de beurs. Nederlanders en Vlamingen, samen naar de Europese top.

Johny Cornillie, Vlaams direktievoorzitter van de van Gansewinkel Groep (VGG), veegt letterlijk en figuurlijk de stoep van de Nederlandse afvalgroep. Op het hoofdkwartier in Maarheeze (Noord-Brabant) legt de lokale tuinfirma een nieuw plantsoen aan. Op de pas geschilderde voordeur hangt nu het nieuwe logo. De plaat met de oude benaming, De Raekt Groep, is eindelijk verdwenen.

“De onderneming was zowel planologisch als organizatorisch aan een opsmuk toe, ” zegt de voormalige kabinetschef van Luc Van den Brande, Theo Kelchtermans en Gaston Geens (zie kader : Niet bij Generale Maatschappij), die begin ’95 het roer van stichter Leo van Gansewinkel overnam : “Niet dat de zaken slecht gingen. Integendeel, de dienstverlening naar de klanten liep op wieltjes. Maar de groep besteedde weinig of geen aandacht aan public relations. Misschien ben ik daar als ex-cabinettard wel extra gevoelig voor. Een schoon imago is belangrijk voor een milieubedrijf als het onze. “

In zijn bekende no nonsense-stijl vloog Cornillie door VGG. Na een blitzbezoek aan alle vestigingen en maratongesprekken met de kaderleden, integreerde deze vriendelijke Dehaene met baard zoals de Wetstraat hem soms typeerde de drie werkmaatschappijen (VG Nederland, VG België en Boon) tot één onderneming met één algemene direktie, voerde een verregaande decentralizatie door en stelde samen met zijn nieuwe ploeg een ambitieuze begroting op (groei van 25 %), die zoals uit het eerste kwartaal blijkt waarschijnlijk nog gehaald zal worden ook. Leo van Gansewinkel, voorzitter van de raad van kommissarissen, knikt tevreden : “Jullie Vlamingen onderschatten jezelf. Na enkele maanden verving Johny op een kongres over Noord-Brabant Ed Nijpels, burgemeester van Breda en ex-Milieuminister van Nederland, in een panel uitgelezen specialisten. Van een indrukwekkende intrede gesproken. “

EXPANSIE IN BUITENLAND.

Thans telt de groep 14 regionale zetels en 7 chemische depots, verspreid over de Benelux, met een totaal personeelsbestand van 1300 medewerkers.

Voor de eerste maal worden de resultaten dit jaar gekonsolideerd (inclusief participaties). Bruto-omzet : 8 miljard frank, waarvan 30 % milieuheffingen voor de staat ; cash flow : 900 miljoen frank ; nettoresultaat vóór belasting : 350 miljoen frank ; eigen vermogen : 1,15 miljard frank ; en balanstotaal : 4,8 miljard frank. De joint ventures zijn ondergebracht in Sorever, terwijl de reinigingsdienst van Eindhoven RRD geprivatizeerd in ’92 een afzonderlijke entiteit blijft. GRM is het laboratorium van het bedrijf.

Sinds deze week is van Gansewinkel ook aktief in Tsjechië. Op 22 juni ’95 nam de Nederlandse onderneming een 54 %-aandeel in een joint venture met de afvalverwerker OKD Rekultivace (36 %) en deponiebedrijf DEPOS Horni Sucha (10 %). Het gezamenlijk investeringsbudget voor ’95 bedraagt in Tsjechië zo’n 70 miljoen frank. Als alles volgens plan verloopt, zal de groep vanaf 1 januari ’96 het huishoudelijk afval uit zes distrikten inzamelen en storten. In een tweede faze wordt ook industrieel afval opgehaald en worden er recyclage-eenheden opgestart. Intussen prospekteert van Gansewinkel naarstig in het nabijgelegen Katowice (Polen), waar Cornillie goede konnekties met het plaatselijk provinciebestuur heeft (als kabinetschef bereidde hij vanaf ’88 het samenwerkingsverband tussen Vlaanderen en Polen uit ’94 voor). Zoon Rob van Gansewinkel (28j.) leidt de operatie vanuit een eigen kantoor in Brno. “Met die opdracht krijgt hij de kans te bewijzen wat hij in z’n mars heeft, vooraleer de leiding over heel de groep te nemen, ” zegt vader Leo : “In die tussenperiode laat ons zeggen 12 jaar moet Cornillie voor de nodige groeidynamiek zorgen”.

Naast dit pionierswerk in Centraal Europa (investering van 200 miljoen frank de komende vijf jaren) expandeert van Gansewinkel ook in haar natuurlijke biotoop. Na de verovering van Zuid-Nederland (inclusief Vlaanderen) zal het familiebedrijf in ’64 opgestart als containerbedrijf in Noord-Brabant (zie Trends van 23 april 1992) tegen het eind van dit jaar heel de Benelux bestrijken.

OVERNAMES OP THUISMARKT.

In Noord-Nederland en Vlaanderen begeeft VGG zich aktief op het akkwisitiepad. Vorig jaar kocht de groep Gor (Twello), Laidlaw Belgium (Gent) en Vermander (Brugge), samen goed voor een totale omzet van 300 miljoen frank. April jongstleden werd de inzamelfirma H. Van den Eyck uit Tull en ‘t Waal 40 miljoen frank omzet overgenomen. Deze maand werd een akkoord bereikt met de Waalwijkse Maltha-groep (800 miljoen frank omzet en een verwerking van 300.000 ton glas in Nederland) om een substantieel aandelenpakket in haar glasrecyclage-aktiviteiten te verwerven. Op 1 juli start VGG een strategische samenwerking met Van Assche-De Pauw (papierrecyclage) en Destra-Data (archiefvernietiging) uit Lokeren totale omzet van 100 miljoen frank met het oog op een volledige overname binnen de twee jaar. Intussen wordt de laatste hand gelegd aan bijkomende akkwisities in Noord-Nederland.

In september verhuist de groep haar Vlaamse zetel van Mol naar Leuven. December ’95 begint VGG met de bouw van een regionale zetel, kantoren plus overslagplaats, in het Waalse Seneffe : totale investering van 130 miljoen frank over drie jaar. Op dit ogenblik realizeert het Nederlandse afvalbedrijf slechts 200 miljoen frank in het zuiden van België. Hier bezit konkurrent Watco (zie Trends van 17 oktober 1994) praktisch een monopolie. Op deze markt ziet Cornillie nog groeipotentie voor zijn bedrijf. Hij neemt de handschoen op tegen deze kleindochter van Tractebel. Met de aanwerving van Benoît Leclère, eveneens een voormalig kabinetsmedewerker van de Waalse Milieuminister Guy Lutgen (PSC), januari jl., hoopt VGG door middel van autonome groei een deel van de koek in de wacht te slepen.

Cornillie : “Dit jaar zal onze nieuwe struktuur dus volledig af zijn. Dan dekken we heel het dichtbevolkt gebied (25 miljoen inwoners) van Aarlen tot Groningen. Strategisch gaan wij ons tot de eeuwwisseling koncentreren op onze core business de gescheiden inzameling en verwerking van huishoudelijk en bedrijfsafval. Wij wensen ons niet te engageren in mest, sloopafval, verbranding noch storten. We willen eerst een koploper worden in de Benelux. Op lange termijn ligt onze expansie echter in het oosten. Daar is nog heel wat op te kuisen. Voorlopig kunnen ze wegens geldgebrek het principe van de vervuiler betaalt nog niet toepassen. Maar dat komt nog. Voor deze tweede expansiegolf in de 21ste eeuw wordt nu de basis gelegd. Na 12 jaar hektisch kabinetsleven, waar van dag op dag geleefd wordt, doet het deugd aan lange-termijnplanning te kunnen doen. “

Dit decennium investeert VGG jaarlijks gemiddeld 600 miljoen frank eigen middelen. Intussen bestudeert het familiebedrijf alle mogelijkheden tot en met een beursgang om een aangepaste financieringsvorm voor de verdere expansie te vinden met behoud van haar onafhankelijkheid en eigen kultuur (familiaal karakter en snelle besluitvorming). Vóór eind ’95 zal de raad van bestuur een beslissing terzake nemen.

BOOMING BUSINESS.

VGG zit met een verdubbeling van de omzet in België op vier jaar tijd duidelijk in de lift. Toch noemt de direktievoorzitter de afvalbusiness niet echt booming. Wel ontdekt hij steeds nieuwe nichemarkten, zoals het bruin- en witgoed vandaag (zie kader Nieuwe niches).

Veel hangt af van de wetgeving terzake, aldus Cornillie : “Als de regering een terugnameplicht voor elektronische huishoudapparatuur invoert, stijgt de recyclagegraad in deze sektor exponentieel. Na verloop van tijd vindt automatisch een teruggang van de volumes plaats als gevolg van de preventieve maatregelen en het stijgend milieubewustzijn. Voorts zie ik een evolutie naar privatizering van de sektor. Steeds meer gemeentelijke reinigingsdiensten worden uitbesteed, ook in Vlaanderen (zoals Gent). “

Cornillie zegt in België totale omzet van twee miljard frank met zo’n 300 werknemers geen valse konkurrentie te ondervinden van Watco, kleindochter van Tractebel, noch de Vlaamse Maatschappij voor Afvalrekuperatie (Vlar) : “Zolang de intercommunales zich aan de strenge voorschriften van de openbare aanbestedingen houden, zie ik geen enkel probleem. Het is in de zakenwereld niet meer dan normaal dat iedere partij zijn relaties aanspreekt om een kontrakt binnen te halen, maar uiteindelijk wint de kwaliteit toch. ” Ook ziet de direktievoorzitter van van Gansewinkel geen graten in het feit dat de overheid zelf als speler op de private markt optreedt : “De Vlar speelt een voortrekkersrol. Deze dochter van de Vlaamse Milieuholding moet initiatieven op het vlak van de (voorlopig nog weinig rendabele) recyclagesektoren op gang trekken, zodat nieuwe markten ontstaan, waarop de bedrijven kunnen inspelen. “

BIEFSTUK MET FRIET.

De integratie van Cornillie loopt vlot : elke morgen liggen drie Vlaamse kranten op zijn werktafel, het personeel reageert na de eerste schok moeten wij nu echt werken onder een buitenlander ? positief op het nieuwe bewind en de aandeelhouder ziet vergenoegd de cijfers stijgen. Met klem ontkent de VGG-direktievoorzitter enig nadeel van zijn Westvlaamse roots in het Nederlands bastion te ondervinden : “Als er al eens iemand een opmerking maakt, ben ik het… over de Hollanders” ! Ook ziet hij geen nadeel in zijn politieke kleurbekentenis uit het verleden (Johny Cornillie is een goede vriend van Jean-Luc Dehaene, waarvoor hij afgelopen verkiezingen zelfs campagne voerde) : “Dank zij mijn kabinetservaring heb ik veel relaties zowel in Nederlandse als Belgische regeringskringen, wat in de milieubusiness een sektor, waarin de overheid als opdrachtgever, regelgever én verantwoordelijke voor de eindverwerking (storten en verbranden) een grote rol speelt zeker troeven biedt. “

Eén ding ligt Cornillie wel zwaar op de maag : die verdomde broodjes met kaas en hesp elke middag. “Ze zijn misschien wel gezond, maar geef mij maar een goede biefstuk met friet, ” gromt de Vlaamse beer, terwijl hij zachtjes over zijn buik wrijft.

ERIC POMPEN

LEO VAN GANSEWINKEL EN JOHNY CORNILLIE Nederlander zet Vlaming aan het hoofd van zijn bedrijf.