De auteur is hoofddocent aan de Universiteit Gent en partner van deVlerick Leuven Gent Management School.
Reacties: marc.buelens@trends.be
Ik ben 172 centimeter ‘groot’ en de mannelijke jeugd meet nu al gemiddeld 180 centimeter. U hebt ook kunnen lezen dat ze maar blijft groeien. Ik ben nooit ‘lang’ geweest, maar vroeger was ik nog min of meer gemiddeld. Nu ben ik klein. Ik ben zeker niet blind voor de voordelen van klein zijn: je hebt meer beenruimte in een vliegtuig of bioscoop, je valt minder op bij een controle en je lokt links en rechts toch wel minder agressie uit. Maar dat zijn sinds enkele dagen slechts magere woorden van troost. Ik heb namelijk, beroepshalve en met enige weken vertraging, het juni-nummer gelezen van het prestigieuze Journal of Applied Psychology, of JAP zoals het door intimi wordt genoemd.
En welke verbazingwekkende onderzoeksresultaten worden daarin gerapporteerd? Lange mensen hebben meer kans op succes in leiderschap! En lange mensen verdienen meer! En de cijfers zijn helaas zoals de moderne jeugd: niet bepaald klein Op een dertigjarige carrière brengt elke centimeter bijna 10.000 dollar op! In de Verenigde Staten tenminste. Maar het artikel rapporteert ook Britse gegevens.
Nu deden de geruchten over een correlatie tussen succes in leiderschap en biologische kenmerken al lang de ronde, maar in mijn colleges verwees ik dan naar oudere Amerikaanse studies die een correlatie hadden gevonden tussen lichaamsgewicht en succes in leiderschap. Het is een gedroomd voorbeeld om het verschil tussen correlatie en causaliteit uit te leggen. Wordt men een goed leider omdat men ‘meer gewicht in de schaal legt’? Of is het omgekeerd: wordt men niet wat dikker omdat men een succesvol leider is geworden? Wat ouder en daardoor wat ‘gezetter’, een zittend leven, rijkelijk tafelend enzovoort.
De correlatie met lichaamslengte kan je echter niet zo- maar weglachen. Je kunt toch moeilijk langer worden omdat je een goed leider bent? Zou het dan toch zo zijn dat ‘lang zijn’ helpt? En is dat dan voor mij geen afschuwelijk slecht nieuws? Iedereen wordt maar langer en langer en mijn schoonbroer kan het maar niet laten mij vol mededogen te signaleren dat je met ouder te worden ook enkele centimeter krimpt. Misschien meet ik over enkele jaren nog slechts 167 cm en heeft de jeugd 185 cm bereikt! En ik vind niet eens troost in de onderzoeksresultaten. Ik had heimelijk gehoopt dat het effect van lengte zou afnemen bij het ouder worden, omdat uiteraard wijsheid, inzicht en evenwicht dan veel belangrijker worden dan dominantie op basis van lange benen. Helaas, het lengte-effect bleek gelijkmatig mee te spelen over de gehele carrière.
De geleerde onderzoekers bouwen hun artikel goed op. Eerst tonen ze aan dat er wel degelijk een significante correlatie is. Ze vatten in hun zogenaamde meta-analyse niet minder dan 45 studies samen en er is geen speld tussen te krijgen. Lang zijn, helpt bij leiderschap en verkoop, typisch twee activiteiten die erop gericht zijn het gedrag van anderen aan te sturen. Lange mensen verdienen ook effectief meer, ook al controleert men voor geslacht, leeftijd en gewicht.
En de onderzoekers staan uiteraard stil bij een mogelijke verklaring. Lange mensen zouden wel eens meer zelfvertrouwen kunnen hebben, ze kijken immers neer op het ‘plebs’; omgekeerd kijken wij, kleiner geschapen mensjes, vol bewondering op naar de groten der aarde. Let al op het eeuwenoude taalgebruik. We spreken spontaan over ‘groten der aarde’! Deze verklaring wordt wel ondersteund door de vaststelling dat het lengte-effect niet zozeer speelt bij zuiver technische beroepen, maar vooral bij mensgerichte jobs, zoals verkoop, dienstverlening (en… management). Er is dus wel degelijk ergens een biologische grondslag. Want zoals verwacht speelt het lengte-effect minder bij vrouwen dan bij mannen. Van mannen wordt blijkbaar nog steeds ergens (bewust of onbewust) verwacht dat ze domineren… Door hun gestalte.
Eens te meer zie je hoe wetenschappelijk onderzoek je depressief kan maken (en de lange lezers heel blij). De vraag is natuurlijk, kunnen wij kleinen der aarde daar iets aan doen? De lay-outafdeling van Trends heeft mij al uitgelegd dat mijn foto wat ‘uitrekken’ technisch niet zo eenvoudig is, want het mag niet te veel opvallen natuurlijk. En een foto is en blijft een foto.
Wat kunnen we doen? Vooral natuurlijk lijden aan het Napoleon-complex. Kleine mensen zouden zich venijniger opstellen en arroganter; ze zouden sneller ruziemaken. Maar dit is nog nergens wetenschappelijk aangetoond. We zouden groeihormonen kunnen slikken. Maar dat is in de meeste gevallen te laat en bij de eerste de beste dopingcontrole vallen we door de mand. We kunnen heel veel rek- oefeningen doen, in de hoop zo misschien een halve millimeter te winnen. Maar wat rest er ons dan nog?
– hoge hakken dragen;
– je medewerkers verbieden hoge hakken te dragen;
– zeer flink rechtop lopen (dan ‘win’ je al snel heel veel centimeter!);
– op een kussen zitten;
– zorgen dat je ergens op een trede of een bankje staat;
– je troosten met Napoleon, vader en zoon Eyskens en Wivina De Meester.
Marc Buelens
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier