Tête-à-tête

In zijn derde Antwerpse succesrestaurant combineert Robert Garnich koken met schilderkunst.

Is Robert Garnich een kokende schilder, of is hij een schilderende kok? Qua opleiding geen van beide. Of zou het ‘m in de genen zitten? Neem bijvoorbeeld zijn broer Didier Garnich. In zijn vorig leven was hij cineast, vandaag bewijst hij in zijn Antwerps restaurant De Matelote dat je met een scherp waarnemingsvermogen, productkennis en een uitstekend gevoel hoge culinaire toppen kan scheren.

Robert Garnich zelf begon op veertienjarige leeftijd als kelner. In het vroeger zeer vermaarde Antwerpse bootrestaurant La Pérouse werd hij maître d’hotel. Met zijn echtgenote Lynn baatte Robert een tennisclub uit, waar hij geleidelijk aan zijn kooktalent ontdekte. Aan de Langedijkstraat opende Garnich het fijnkostrestaurant Zeste. Na vier jaar van succes verkocht de succesvolle kok alles om zich te wijden aan zijn grote hobby, de schilderkunst. Maar een half jaar later stond hij opnieuw aan het fornuis, in de Saladerie, een modern restaurant aan de Oude Leeuwenrui. Alweer sloeg de formule aan. Twee jaar later deed Robert Garnich zijn zaak van de hand om zich dit keer definitief aan de schilderkunst te wijden. Maar vandaag is hij weer terug, nu met Tête-à-Tête.

Het is een kleine zaak, enkel open ‘s avonds – als hobby wil hij blijven schilderen. Maar ook in het interieur van zijn restaurant liet hij zijn creativiteit de vrije loop. Het heeft met pigment bewerkte muren, tafels met in olieverf geschilderde bladen en zelf gemaakte lusters met halogeenspots omwikkeld met draad. Aan de muren hangt figuratieve kunst van eigen hand. Vooral Nederlanders blijken gevoelig voor deze opgelegde, elegante, hedendaagse romantiek.

De spijskaart stelt een twaalftal seizoengebonden gerechten voor en er zijn enkele marktgebonden suggesties. Wij kozen voor gebakken sint-jacobsvruchten opgediend met zuiderse tomatencoulis en overheersende raketsla en roodloof (695 frank) en in de pan gebakken langoustines met in olie gekonfijte groenten en een smakelijke saus op basis van groente-olie en coulis van langoustinekoppen (750 frank). Als hoofdgerecht serveerde dochter Paulette met zorg gebakken en versneden wilde eend met gestoofde spinazie, zilveruitjes en lichte bouillon, getrokken van het karkas (725 frank) en krokant gebakken kalfszwezerik met in de oven gestoofde sjalotten, spinazie en aardappelkoek (725 frank). Alles smaakte naar wat het was. In het glas kwam de suggestie van Lynn: Château de Robert uit de Languedoc. Deze huiswijn viel goed mee, zowel in de mond als in de portemonnee (650 frank).

Pieter Van Doveren