De discussie over het loon van de CEO van bpost was boeiend. Het is nu wel duidelijk: zulke lonen hebben niets te maken met geld, maar met respect, erkenning, dankbaarheid en nog wat morele waarden die vreemd klinken in een debat over jaarsalarissen. Toch werden ze kwistig gehanteerd. U doet dat trouwens ook als u argumenteert over uw loon. ‘Belangrijke engagementen in mijn privéleven opgenomen’, ‘Ik kon gemakkelijk elders meer verdienen’, ‘Er waren nochtans specifieke beloftes gemaakt door de vorige hr-directeur’.
En uiteraard waren de vergelijkingen met voetbalspelers ook weer van de partij. Waarom is de linkse publieke opinie zo nijdig over een wedde van 1 miljoen euro voor een CEO en applaudisseert ze als een Vincent Kompany tien keer meer verdient? Ik vind dat we die vergelijking beter hard maken. We moeten het grote verschil tussen beide markten niet langer aanvaarden en hierbij lanceer ik een voorstel om die kloof te dichten. Ik stel de ‘terugspoeltest’ voor. Bij elke belangrijke voetbalwedstrijd staan camera’s. Nadien wordt dan in de studio elke belangrijke fase teruggespoeld, en uitvoerig van commentaar voorzien door experts, pseudo-experts en journalisten. Iedereen kan dan met eigen ogen waarnemen hoe sterk Kompany of Messi zijn, en hoe zwak Vandenbrule of Sevenspronghe. Bij die reserves van vierde provinciale hoeven niet eens camera’s te staan.
Iedereen wil meer transparantie, zowel links vanuit politiek standpunt als rechts vanuit het principe van de vrije markt. We plaatsen dus camera’s bij elke belangrijke directievergadering en spoelen nadien de meeting terug. In de studio zijn dan aanwezig: Frans Rombouts als ex-CEO van De Post, Paul Buysse omdat ervaring op hoog niveau belangrijk is en Marc Coucke omdat televisie-ervaring ook belangrijk is en hij spontaan wel de brug zal maken naar het voetbal. We spoelen bij bpost even terug naar een belangrijke beslissing over investeren in nieuwe computerinfrastructuur:
“Hier zie je hoe de CEO zich tactisch zeer sterk opstelt. Hij plaatst deze beslissing onmiddellijk in het kader van de missie en visie.”
“Let op, ik zou dat niet tactisch, maar eerder strategisch noemen, en in ieder geval, je merkt dat de CEO zich goed heeft voorbereid, hij heeft lang toegeleefd naar deze vergadering. Hij is echt goed bezig.”
“Dat is een prachtige assist van de CIO, knappe suggestie, hij heeft gelijk, je moet op rechts de huidige clientserverapparatuur voldoende afdekken.”
“Wat doet de CEO nu??? Zijn iPhone staat niet af!!! Op dat niveau is dat een onvergefelijke fout.”
Een belangrijk verschil tussen een voetballer en een CEO is uiteraard de time span of discretion: de gevolgen van een beslissing van een voetballer, die een uitvoerend werknemer is, laten zich in een paar seconden voelen, de gevolgen van een CEO pas na vele jaren, soms decennia later. Het is belangrijk de tapes van vergaderingen van vele jaren te kunnen herbekijken.
Zo spoelen we bij BP tien jaar terug. Niemand minder dan de alom bejubelde lord John Brown is CEO.
“Typisch Brown, weer een acquisitie, was toch wel een ongebreidelde groeier.”
“Veiligheid is niet afgedekt langs de linkerflank.”
“Komaan, zo’n man neemt toch alleen maar berekende risico’s.”
“En let nu vooral op, luister vooral naar wat hij niet gaat zeggen.”
“Inderdaad, geen woord over veiligheid.”
“Hier kijk, het is net hier en nu dat hij BP over de afgrond duwt, Beyond Petroleum, maar veiligheid bij olie-exploitatie zelf lijkt hem geen moer te interesseren.”
“De directeur operations lijkt iets te willen zeggen over toekomstige exploitaties in de Golf van Mexico.”
“Oei, hij wordt letterlijk getackeld door Brown, hij krijgt geen kans om iets over veiligheid te zeggen. Voor zo’n tackle verdien je de rode kaart.”
De sterkte van mijn terugspoeltest is zonder meer duidelijk. Je ziet wie zijn loon waard is en iedereen kan zien, zeker met de begeleiding van de eminente experts in de studio, wie onderbetaald wordt. Je moet alleen tien tot vijftien jaar wachten.
Laten we een laatste voorbeeld nemen. We gaan naar de raad van bestuur van Fortis, en we kijken naar enkele cruciale fases in het overnamedossier van ABN AMRO.
Hoe, de opnames zijn vernietigd? Door wie? Er was toch niets te verbergen! Technisch probleem? Wie was toen CIO, want hij is toch eindverantwoordelijk voor de opnames?
De auteur is partner-hoogleraar management aan de Vlerick Business School.
MARC BUELENS
We plaatsen camera’s bij elke belangrijke directievergadering en spoelen nadien de meeting terug.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier