TELENET GROEIT OP… Nu nog de politiek

Telenet gaat naar de beurs, halleluja. Het is een volwassenwording, een doopsel, een transsubstantiatie. En onderhand tijd. Want stilaan kan elke Belg in zijn portemonnee voelen dat de marktwerking in de Belgische telecom een bijzondere tak van de psychiatrie is geworden.

Sinds 1998 is Belgacom tot en met gereguleerd. Kwestie van zeker te zijn dat de concurrentie fair verloopt. De idee was dat de nieuwe concurrenten efficiënter en goedkoper zouden zijn dan het gewezen staatsmonopolie. Dat bleek algauw een vergissing. Vandaar de schizofrene situatie dat het Belgisch Instituut voor Postdiensten en Telecommunicatie (BIPT) voor concurrentie moest zorgen, maar vooral voor niet te veel concurrentie, want dan gingen de nieuwkomers failliet. Het resultaat was een duopolie op het gebied van internet, met het ongereguleerde Telenet als prijszetter en Belgacom als volger. Die toestand bestaat tot op vandaag. Het is aan de internettarieven af te lezen. In telefonie kreeg Telenet een extra voordeel, begin 2002, toen het BIPT de nationale operator verplichtte om voor telefoontjes naar Telenet een speciaal tarief te betalen. Bellen naar abonnees van Telenet werd daardoor duurder voor de klanten van Belgacom dan een telefoontje naar New York. Ook die situatie bestaat nog altijd.

Ondertussen is er in Mechelen veel veranderd. Telenet boert beter dan Belgacom, met een bedrijfskasstroommarge (ebitda) van 47,35 % in het eerste semester. Belgacom scoorde op vergelijkbare basis 42,56 %. Telenet was zelfs bijna 7,5 procentpunten rendabeler dan de vastelijnsdiensten van Belgacom. Sterker nog, terwijl Belgacom terugvalt, evolueert Telenet op bedrijfskasstroombasis in de richting van de riante marges van de mobilofoonoperatoren (Proximus haalt 50,05 %).

Een uitstekend moment dus om Telenet naar de beurs te brengen. Maar ook een uitstekend moment om de regelgeving te herzien. Telenet zit vandaag in dezelfde machtspositie als Belgacom acht jaar geleden. Binnenkort controleren de Mechelaars de digitale kijkkastjes van twee derde van Vlaanderen. Vandaar laten ze over één infrastructuur met een hoge efficiëntie de Vlaming telefoneren, surfen en tv-kijken – het ideaal van de regelgever in 1997. Scott Alcott, de baas van de vastelijnsdiensten van Belgacom, weet verdomd goed dat Telenet daarmee zonder een centje pijn in de kernbusiness van Belgacom zit. Als Belgacom er niet in slaagt om zijn tv-diensten bij een flink deel van de Vlaamse huishoudens binnen te loodsen – en de regelgeving is een forse hinderpaal – is het rijp voor de sloop.

Ook daarom is het een uitstekend idee om Telenet nu naar de beurs te brengen. De belegger is nog verblind door resultaten die door de gebrekkige regelgeving zijn opgeschroefd. En de knauw in de marges die de botsing met Belgacom morgen zal betekenen, is voor nadien.

In de gezondheidszorg helpt Risperdal tegen schizofrenie. Tegen een schizofrene regelgeving helpt politieke moed. Misschien dat de wetenschap dat de Vlaamse politici erin geslaagd zijn om Telenet uit te verkopen aan het Amerikaanse Liberty Global binnenkort een paardenmiddel blijkt.

Bruno Leijnse