‘t Kriekske

Insiders kennen de kronkelweggetjes naar ‘t Kriekske, een landelijk café-restaurant aan de rand van het Hallerbos.

Wilt u voor het eerst naar ‘t Kriekske, dan doet u er goed aan op voorhand een wegbeschrijving te vragen. Het café-restaurant ligt aan het Kapittel, aan de rand van het Hallerbos. Daar staan tussen half april en half mei de boshyacinten in bloei. Voor ‘t Kriekske lopen paarden en aan de achterkant grazen koeien. In deze groene omgeving waant u zich ver weg van de jachtige stad en toch bent u op amper een half uur rijden van Brussel, als u de weg kent tenminste. De naambordjes werden immers door natuurminnende buurtbewoners weggehaald.

Ondanks zijn ligging trekt het café-restaurant hordes fans. Zij komen voor mosselen of andere bereidingen uit de traditionele Belgische burgerkeuken. Veel klanten zijn oudere mensen. Zij weten wat lekker is en zoeken waar voor hun geld: hun aanwezigheid is geruststellend. Ook koks van kaliber, zoals Pierre Wynants en Freddy Vandecasserie, weten ‘t Kriekske te vinden. Het cafeetje dateert uit 1936 en was eertijds omgeven door kriekenbomen. De vruchten waren bestemd voor de lokale productie van kriekbier.

Victor Van Roy nam het café over en begon eten te serveren. Deze indrukwekkende zeebonk was kok op de lange vaart. Hij woog vroeger zo’n 200 kilo. Vandaag blijft er nog genoeg gewicht over om hem een centrale plaats te garanderen in het rustieke, folkloristische gebeuren. Van Roy houdt van het leven en van de mensen en waar het gezellig is, schuift hij mee aan tafel.

Wij kwamen op een doordeweekse avond en troffen een nieuw gedecoreerde eetzaal waar alom geanimeerd werd getafeld. De ruimte achter het landelijke cafeetje werd onlangs omgevormd tot een chique eetzaal met houten muurpanelen tot het plafond en een geraffineerde verlichting. Wat bleef, zijn de papieren onderleggers met lokale reclame, de koperen pannen vol mossels en de roestvrije kommen met frieten.

“Wat zal het zijn,” vroeg een ober met wijnschort. We kozen voor tomaat-garnaal (275 frank) en inktvis (305 frank). Even later verscheen een in drieën gesneden tomaat (niet – zoals het hoort – leeggehaald) met garnalen en een schep mayonaise. De inktvisringen waren verpakt in broos frituurdeeg en opgediend met tartaarsaus (een blaadje sla had niet misstaan). Hoofdgerechten waren: een grote, verse zeetong en witloof gestoofd in bier en boter (750 frank) en een flink stuk malse ossenhaas met correcte frieten en bearnaisesaus (775 frank). Voor wij aan de terugtocht begonnen, was er in huis gebakken kriekentaart (130 frank).

pieter van doveren