Staking dreigt bij Alken-Maes

Tenzij er intussen een mirakel is gebeurd, lijkt een staking bij brouwerij Alken-Maes onafwendbaar. Het sociale overleg zit muurvast en het gemeenschappelijk vakbondsfront ziet geen andere uitweg.

Wij zullen op het sociale vlak onze verantwoordelijkheid opnemen. We hopen via een constructieve dialoog de beste oplossingen te vinden in het belang van alle getroffen werknemers,” zo klonk het op 20 januari uit de mond van Marc Roubaud. De nieuwe topman van Alken-Maes kondigde toen een herstructurering aan waarbij 112 banen – vooral in de administratie en de verkoop – zouden sneuvelen. Uit een interne doorlichting was namelijk gebleken dat de bedrijfsstructuur niet meer aangepast was aan de verzadigde en supercompetitieve biermarkt in ons land.

Volgens het jaarverslag van moederbedrijf Scottish & Newcastle verkocht de brouwerij vorig jaar bijna 5 % minder Maes Pils, een verlies dat maar voor een stuk gecompenseerd werd door een betere verkoop van het speciale bier Grimbergen. Het totale marktaandeel van Alken-Maes zakte echter naar 15 %. Om die negatieve trend te keren, besliste het Britse beursgenoteerde bedrijf om voortaan alle middelen te investeren in de merknamen Maes en Grimbergen. Meteen werd ook het ambi-tieuze plan afgevoerd om in Waarloos een nieuw hoofdkwartier te bouwen.

Hoopte Marc Roubaud aanvankelijk op een constructieve dialoog tussen de sociale partners, dan heeft de brouwerijsite drie maanden later meer weg van een oorlogsgebied waar vakbonden en directie met getrokken messen tegenover elkaar staan. De lijst met thema’s waarover ze nog geen consensus konden vinden, is ellenlang: brugpensioen, wagenvoordeel van de vertegenwoordigers, loonbehoud voor mensen die een lagere functie opnemen, verlenging van de CAO tot 2010, indexatie van de nettorefertelonen, retentiepremie… “Het geld is blijkbaar op,” zucht een vakbondssecretaris verbitterd. “Gezien de mooie ontslagpremies die een aantal voormalige directieleden kon versieren, is dat niet echt verwonderlijk.” Dat die konden rekenen op een vergoeding tot 1 miljoen euro terwijl er voor de andere geviseerde werknemers tot op heden nog geen enkele toegeving werd gedaan, heeft de verbetenheid van de vakbonden er niet minder op gemaakt.

Valt het doek in 2008?

In de herfst van vorig jaar nam Marc Roubaud de roerstok in het hoofdkwartier in Waarloos over van Rudy de Hainaut. De Fransman – die tot na de zomer niet met de pers wil praten – hield meteen grote schoonmaak: van de voormalige directie blijft momenteel alleen nog Joris Brams op post. Eerstdaags trekt echter ook hij de deur achter zich dicht, want hij kreeg een internationale post aangeboden door moederbedrijf Scottish & Newcastle. “Dat onze mensen binnen de groep kunnen doorgroeien, bewijst meteen dat Alken-Maes niet te koop staat,” aldus woordvoerster An Steylemans. Eerder dit jaar doken er namelijk geruchten op dat brouwerij Haacht zijn fel geplaagde sectorgenoot wou overnemen, nadat topmensen van beide bedrijven in een Brussels hotel werden gesignaleerd.

Worden door de herstructurering in de eerste plaats de bedienden in Waarloos geviseerd, ook in de productievestigingen van Alken, Jumet en Kobbegem neemt intussen de onrust toe. Ook de Franse tak van Scottish & Newcastle doet het niet zo goed en Brasseries Kronenbourg in Straatsburg kampt met een enorme overcapaciteit. Steeds meer mensen beginnen dan ook te vrezen voor een volledige afbouw van de Belgische activiteiten. Bij de vakbonden spreekt men intern al over het ‘scenario 2008’. Volgens Steylemans is dat zeer voorbarig. “Die overcapaciteit in Frankrijk is geen nieuw fenomeen. Scottish & Newcastle heeft daar fors geïnvesteerd en het is niet meer dan logisch dat men daarbij een zekere groeimarge incalculeert. Een verhuizing van de Belgische productie is absoluut niet aan de orde.”

Dirk VAn Thuyne

“Het geld is blijkbaar op. Gezien de mooie ontslagpremies die sommige directieleden konden versieren, is dat niet verwonderlijk.”