SPRINKHANEN MOETEN OVERLEVEN

Durfkapitalisten en hedgefondsen zijn sprinkhanen, zei een Duitse politicus eens, omdat ze bedrijven kaalvreten. Nu is de sprinkhanenjacht geopend. De jagers zijn misnoegde ondernemers, vakbonden en natuurlijk politici. Vorige week lanceerden de Europese socialisten een goed georganiseerde aanval op deze verschaffers van roofkapitaal, aldus een socialist. Oostenrijk debatteert over het oprichten van een eigen kapitaalfonds om de binnenlandse bedrijven te ‘beschermen’ tegen buitenlandse durfkapitaalfondsen. Het protectionisme viert hoogtij en op het feestje is dossierkennis niet welkom.

Durfkapitalisten zitten met de handen in het haar. Sinds de groeiende aandacht voor hedgefondsen in Europa worden zij in alle discussies over dezelfde kam geschoren. Nochtans verschilt hun business grondig. Durfkapitalisten investeren grotendeels in niet-beursgenoteerde ondernemingen, waar ze bedrijfsmatig een reorganisatie en groei nastreven. Gemiddeld na vier jaar verkopen ze de onderneming weer door. Hedgefondsen zijn voornamelijk actief op de aandelenmarkten, waar ze via afgeleide en financiële hightechproducten op korte termijn veel geld proberen te verdienen. Toegegeven, hedgefondsen beginnen durfkapitalistische trekjes te vertonen en bemoeien zich steeds meer met het bedrijfsbeleid in de hoop aandelenkoersen te kunnen laten stijgen. Maar beide financiële spelers als één pot nat behandelen, is onzin.

Wil Europa de Lissabondoelstellingen halen en een van de meest competitieve regio’s worden, dan heeft ze daarvoor de hulp van zowel durfkapitaal- als hedgefondsen nodig. Hedgefondsen maken met hun dynamisme en financiële slagkracht de wat saaiere en weinig liquide Europese aandelenmarkten wakker. Hun aandeelhoudersactivisme komt ook vaak de kleine aandeelhouder ten goede. Europa moet hen geen carte blanche geven. Regelgeving is noodzakelijk om de transparantie binnen de sector te vergroten. Hedgefondsen beschikken over ontzaglijke liquide middelen en hun risicoprofiel moet via goede rapportering bekend zijn.

Het nut van durfkapitaal is al bewezen in Amerika en ook in Groot-Brittanië, waar de sector al decennia op een professionele manier aan de slag is. Hun aanwezigheid helpt meer bedrijven het levenslicht zien en stelt bestaande ondernemingen in staat sneller te groeien. In Europa moet het kaf nog van het koren worden gescheiden, waardoor het aantal probleemdossiers automatisch zal dalen. De Europese spelers proberen via zelfregulering toe te komen aan de noodzaak van transparantie en rapportering. Europa heeft geen nieuwe wetten nodig, wel opvoeding en inzicht in de nieuwe spelregels. Durfkapitalisten maken er geen geheim van slechts tijdelijke partners te zijn en tijdens hun aanwezigheid extra groei van de onderneming na te streven. Hun werkmethodes zijn vaak agressief. De beste verdediging is een goede strategie van het management. Het is de verantwoordelijkheid van de bedrijfsleider een goed evenwicht na te streven tussen zijn belangen, het bedrijf en de personeelsleden. Durfkapitalisten wordt snel geldgewin verweten, bedrijfsleiders laten zich vandaag eveneens te snel verblinden voor de bedragen die lefgeldverstrekkers op tafel willen leggen. Een goed evenwicht maak je niet met wetten, wel met goede onderhandelingen.

An Goovaerts