Slagmolen

Pieter van Doveren

01-06-2006, 00:00 Bijgewerkt op: 20-07-2022, 07:51

Bert Meewis is een overtuigd aanhanger van de klassieke keuken: zijn gerechten vallen in de smaak bij conservatieve eters.

Espumaschuim, stikstofbereidingen en andere culinaire vernieuwingen zijn aan Bert Meewis niet besteed. Zijn indrukwekkende postuur verraadt een voorliefde voor rijke gerechten die de ervaren kok als een couturier behendig aankleedt in een actueel jasje. “Bert Meewis werkt met eersteklas producten, kookt klassiek en juist,” zo hadden jonge maar ervaren eters ons enthousiast verteld. Dus, wij op expeditie naar het hartje van Limburg, waar in het groen van de Bosbeekvallei een geklasseerde watermolen wacht met een eerder eenvoudige inrichting en feestelijk gedekte tafels.

Wij werden met geroutineerde vriendelijkheid ontvangen door gastvrouw Karlijn Libbrecht, namen plaats aan tafel en kregen de spijskaart gepresenteerd. Dat was even slikken: voorgerechten kosten in Slagmolen gemiddeld 35 euro en hoofdgerechten 45 euro. En er is geen uitweg, want het goedkoopste menu is het degustatiemenu van vijf gangen voor 75 euro. Neem je daar – zoals wij – de ‘uitgelezen’ wijnen bij, dan ben je 105 euro per persoon kwijt. Voor Limburgers zijn dergelijke bedragen blijkbaar geen probleem, want alle tafels waren die avond bezet.

Slagmolen heeft een wijnkaart zonder lijn, met hiaten en met het accent op wit. Wij vroegen een glaasje wit en kregen een Louvetier, Pessac-Léognan van Lurton. “Dat begint goed,” zeiden wij genoeglijk. Er kwamen twee soorten olijfolie, een keuze uit zes soorten brood en gevarieerde hapjes, zoals roggebrood met mosterdijs en marbré van kalfstong en ganzenlever.

De eerste bereiding was krokant gebakken grietbot met schubben van aardappel, hopscheuten en mousselinesaus, opgediend met een glaasje Lafage, Côte du Roussillon, gemaakt van veel grenache en te weinig viognier. Een heerlijke, nostalgische bouillon met asperges, tuinbonen en morieljes gevuld met ganzenlever volgde: klassiek kan hemels zijn! Een mooi stuk kabeljauw was onrecht aangedaan door de vis bij te hevige temperatuur te garen. Hierbij kwamen erwtenpuree, kruimels van gedroogde Spaanse ham en cabernet-sauvignonsaus. Bij dit gerecht geen cabernet sauvignon, maar een glaasje goed gemaakte José Pariente, Verdejo, Dos Victorias. Het hoofdgerecht bestond uit drie verschillende bereidingen met kalfsvlees: in ganzenvet gegaarde kalfswang, gebraden kalfsfilet en gepaneerde zwezerik. Het vlees werd geserveerd met asperge, witlof, rijke puree van aardappel, boter en waterkers en een klassieke kalfsjus. De rode wijn, een Fattoria Mancini uit Marche, gemaakt van de sangiovesedruif, kon ons niet boeien. Als nagerecht kwam er gebak, ijs en siroop van rabarber.

Wij betaalden 222 euro en kwamen enigszins teleurgesteld buiten. Vooral de gekruide prijs, de kwaliteit van de ‘uitgelezen’ wijnen en het gebrek aan samenspel tussen spijs en drank hadden ons die avond teleurgesteld.