Schoenmaker, blijf niet bij je leest

Wat bezielt een succesvolle productontwikkelaar om schoenmaker te worden en een eigen winkel in hartje Antwerpen te openen? Guy Thiron vertelt.

Fans van het motto ‘schoenmaker blijf bij je leest’ stoppen best hier met lezen. Guy Thiron (37) is namelijk het schoolvoorbeeld van een geslaagde carrièreswitch. Vier jaar geleden trok de Antwerpenaar zijn stoute schoenen aan: hij verliet zijn job bij Imaginif, een bureau voor strategic retail design en schreef zich in voor een opleiding schoenmaker. Gebeten door de schoenenbusiness opende hij in 2009 zijn eigen winkel met luxe damesschoenen: Thiron. Waren er dan nog niet genoeg schoenenwinkels in Antwerpen? “Helaas vind je bijna overal hetzelfde aanbod. Allemaal bestellen ze hun collectie bij dezelfde Belgische distributeurs. Daardoor vallen veel goede merken uit de boot”, zegt Guy Thiron. “Bovendien draait het in de schoenenbusiness veel te veel rond bekende modenamen. Daar wilde ik verandering in brengen. Dus zocht ik naar een heel eigen productmix: hoofdzakelijk merken die in het buitenland vaak erg populair zijn, maar in België onbekend. Ik verkoop ook vooral echte schoenenlabels. Natan, Tim Van Steenbergen en Costume National zijn de enige uitzonderingen. Maar zij maken dan ook uitzonderlijk goede damesschoenen.”

TRENDS. Waar kwam die plotse schoenenfetisj eigenlijk vandaan?

GUY THIRON. “Al sinds mijn tienerjaren ben ik gefascineerd door mode en schoenen. Terwijl mijn vrienden gingen voetballen, las ik de Vogue. Het kwam toen niet in mij op om van mode mijn beroep te maken. Ik koos voor een opleiding industrieel ontwerper, omdat me dat veelzijdiger leek dan mode. Daarna werkte ik eerst voor een kantoormeubelfabrikant en later in de retailsector. Leerzame en creatieve jobs, maar ik miste passie. Een carrière in de schoenenwereld zag ik wel zitten, maar ik had geen idee hoe ik dat moest aanpakken.”

En dus zegde u uw job op en volgde een opleiding schoenmaker.

THIRON. “Inderdaad, al heb ik na mijn studies nooit meer zelf schoenen gemaakt. Mijn eerste job was internationaal in- en verkoper bij de schoenendistributeur Studio Due. Financieel ging ik erop achteruit, maar ik vond de schoenenbusiness fantastisch. In 2009 opende ik mijn eigen schoenenwinkel in Antwerpen. Een grote carrièreswitch waar blijkbaar veel mensen jaloers op zijn. Ik kan niet goed tegen mensen die grote plannen maken, maar ze niet realiseren.”

Een schoenenwinkel starten in volle crisis. Was dat geen pure kamikaze?

THIRON. “Het heeft ook veel voordelen. Je weet meteen of je bestand bent tegen laagconjunctuur. In crisistijden zijn consumenten minder trouw aan hun winkel. Ze kopen veel bewuster en kijken wat ze ergens anders voor hun geld kunnen krijgen. Het risico blijft groot: ik zit op een dure locatie, heb de hele winkel heringericht en verkoop een luxeproduct. Kortom: Ik heb flink moeten investeren. Ik ben niet van kapitaalkrachtige komaf, dus ik moest alles bij de bank gaan halen.”

Met welk plan trok u de bank over de streep?

THIRON. “Er was in Antwerpen een groot gat in de markt. Aan de top heb je natuurlijk Coccodrillo: al 25 jaar dé referentie in super-de-luxe designerschoenen. Met Thiron zit ik aan de onderkant van dat hoge segment. Ik verkoop óók modieuze luxeschoenen, maar de merken zijn onbekender, de modellen draagbaarder en de prijzen lager: tussen 180 en 380 euro. Ik legde de bank mijn gedegen marktonderzoek, mijn duidelijk afgelijnd businessplan en mijn uitgewerkte merkidentiteit voor. Mijn uitgangspunt: een winkel is als een luxemerk. Hij moet een eigen karakter hebben.”

Maar dan wel een wisselvallig karakter: elk seizoen komt weer iets nieuws.

THIRON. “Schoenen zijn een modegevoelig product, maar het merk Thiron heeft een tijdloze uitstraling. Mijn huisstijl in art deco is modern en klassiek tegelijk. Die luxueuze look, die ook terugkeert in het logo, de website en de draagtas, veroorzaakt wel drempelvrees. Dat counter ik met een grote etalage waar ik bijna mijn hele collectie toon, ook de goedkoopste schoenen van 180 euro. Klanten maken eigenlijk buiten al hun keuze. Binnen wil ik dat vrouwen op hun gemak zitten. We drinken een kopje koffie, babbelen over mode en kijken dan pas samen rond. Ik hoef op dat moment niet per se iets te verkopen. Ik geloof heilig in de langetermijnaanpak.”

Voor beginnende kledingboetieks is topmerken binnenhalen moeilijk. Geldt dat ook in de schoenenwereld?

THIRON. “Absoluut. Tijdens mijn vorige job bij de schoenendistributeur leerde ik veel interessante labels en ontwerpers kennen. Met een 3D-presentatie van mijn toekomstige winkel stapte ik naar de merken die ik graag wilde verkopen. De Franse ontwerper Michel Vivien geloofde direct in mijn concept en wilde graag samenwerken. Zo’n grote naam helpt om andere merken over de streep te trekken. Inmiddels zijn de rollen omgekeerd: vertegenwoordigers proberen nu míj te overtuigen om hun merk te verkopen.”

Helpt uw opleiding tot schoenmaker u in uw merkkeuze?

THIRON. “Ik zie veel beter hoe goed of slecht een schoen in elkaar zit. En ik kan echt kicken op mooie details. In de selectie vaar ik koppig mijn eigen koers. Ik laat me niet leiden door de adviezen van merkvertegenwoordigers. Momenteel verkoop ik nog 23 merken, maar binnenkort zullen dat er iets minder zijn. In het begin had ik die verscheidenheid nodig om een goede collectie uit te bouwen. En niet onbelangrijk: alleen met aanbod kun je omzet maken.”

Toont uw nieuwe webshop uw internationale ambitie?

THIRON. “Voordat ik de webshop had, kreeg ik al regelmatig telefoon uit het buitenland. Meestal vroegen mensen een bepaalde maat van schoenen die ze elders gepast hadden. Ze maakten dan het geld over, ik controleerde of ik het ontvangen had en stuurde het pakket op. Dat was veel gedoe en leverde weinig op. Daarom besloot ik de onlineverkoop te professionaliseren en vooral ook te verbinden aan mijn merk. Maar waar ik vooral van droom, is een tweede filiaal in een andere stad.”

IRIS DE FEIJTER