Regimecrisis

De Belgische rente op 10 jaar stijgt het snelst in Europa. Niet alleen speculanten nemen België in het vizier. Het gaat ook om pensioenfondsen en institutionele beleggers. Om ons pensioen te beschermen eisen u en ik dus onrechtstreeks een steeds hogere risicopremie op Belgisch staatspapier.

“Als een compromis in het Belgische huishouden niet meer mogelijk is, dan moet er iets ontbonden worden”, zei grondwetspecialist Paul Van Orshoven deze morgen op Radio 1.

Helaas werd niet doorgevraagd naar wat Paul Van Orshoven precies bedoelde, maar de hoogleraar publiek recht doelde duidelijk op België en had het over een regimecrisis en een totaal geblokkeerde situatie die de auteurs van de grondwet nooit voor mogelijk hielden.

De grondwet voorziet dus ook niet in een ontsnappingsroute. “Maar een regime bestaat niet meer als het permanent vanuit lopende zaken bestuurd moet worden”, zei Paul Van Orshoven nog.

De financiële markten hebben al langer dan vandaag door dat België in een existentiële crisis is beland, maar sinds enkele weken vertalen ze dat in een steeds hoger prijskaartje. De Belgische overheid wordt een almaar hogere rente aangerekend.

Vandaag stijgt de Belgische rente op tien jaar het snelst in Europa, en deze rentevoet is intussen op 4,23 procent beland. Als de rente zich op deze niveaus nestelt, of verder stijgt, dan zal dat pijnlijke gevolgen hebben voor de begroting en de belastingbetaler.

Niet alleen speculanten nemen België in het vizier. Het gaat ook om pensioenfondsen en institutionele beleggers die niet het minste risico willen lopen met hun beleggingen, kwestie van de capaciteit om aan hun verplichten op lange termijn te voldoen niet in het gedrang te brengen.

Om ons pensioen te beschermen eisen u en ik dus onrechtstreeks een steeds hogere risicopremie op Belgisch staatspapier.

De stijgende rente is dus ook een interne motie van wantrouwen tegen het Belgische regime.

Om op korte termijn te voorkomen dat de Belgische regimecrisis ontaardt in een heuse financiële crisis en dat België in het sukkelstraatje van Griekenland, Ierland of Portugal belandt (terecht of onterecht op basis van de economische fundamentals, dat doet er zelfs niet meer toe als de geest uit de fles is), moet het vacuüm in het begrotingsbeleid ingevuld worden.

Dat kan snel en efficiënt georganiseerd worden vanuit de regering van lopende zaken, mét steun van het parlement zodat extra maatregelen kunnen genomen worden om de begroting van dit jaar en die van volgend jaar op de rails te houden.

De financiële markten wachten vol ongeduld op dit signaal, en als het Belgische regime ook dit signaal niet meer kan geven, dan dreigt de regimecrisis totaal te worden.

D.K.