Razend op de rechter die Keyware failliet verklaarde

“Zakendoen is een beetje zoals het Belgische klimaat: soms schijnt de zon, soms regent het,” filosofeert Pierre Delhaize vanuit zijn optrekje in Lasne, het Sint-Martens-Latem van Waals-Brabant.

De eigenzinnige zakenman zag eind vorige week een van zijn oogappels in een zware storm terechtkomen. De rechtbank van koophandel sprak toen het faillissement uit van Keyware Technologies, de beursgenoteerde smart card-specialist waar Pierre Delhaize net één jaar geleden tot bestuurder werd benoemd. Maar de tot Belg genaturaliseerde Fransman weigert zich bij dit vonnis neer te leggen en gaat deze “onrechtvaardige” beslissing dan ook met alle mogelijke middelen aanvechten. De tijd dringt echter voor Keyware en zelfs voor iemand die tot veertien uur per dag werkt, en dat zeven dagen op zeven, zorgt dergelijke situatie voor hoogspanning.

“De achterstand bij de RSZ was zeker niet onoverkomelijk, want onze cashflow zal dit jaar op bijna 1 miljoen euro uitkomen,” fulmineert Delhaize. “Wat me echter het meest heeft geraakt, is het feit dat de rechter zich vragen stelde bij mijn kredietwaardigheid. Ik ben verdorie al ruim dertig jaar actief in de zakenwereld en ik heb altijd mijn schulden betaald. Pardel, mijn investeringsmaatschappij, is echt geen lege doos. In totaal werken er 300 mensen in mijn bedrijven en die zijn goed voor een omzet van 80 miljoen euro. Ik ben dan ook razend.” Mensen die hem een beetje kennen, kunnen zich daar wellicht heel wat bij voorstellen, want Delhaize heeft een reputatie op dat vlak.

Dat het aandeel van Keyware nog drie dagen na het faillissement op de beurs noteerde, doet Delhaize af als een schoonheidsfoutje. “Er zijn in die periode voor hoop en al 100.000 euro aandelen verhandeld,” minimaliseert hij de feiten. “Ik heb veel respect voor de kleine belegger, maar die had al veel langer zijn handen teruggetrokken van het aandeel. De mensen die de voorbije maanden Keyware in portefeuille namen, zijn pure speculanten.” Zelf heeft Delhaize dik vijf procent van de aandelen in handen.

Eigenlijk kwam Pierre Delhaize tegen wil en dank in het aandeelhouderschap van Keyware terecht. Eind de jaren negentig had de verwoede rugbyfan zich ingekocht in TechTalk, een producent van softwaresystemen voor toegangscontrole. Toen Keyware het bedrijf wou overnemen, spartelde Delhaize fel tegen, maar uiteindelijk moest hij als minderheidsaandeelhouder het hoofd buigen.

Zijn entree bij Keyware ging echter niet onopgemerkt voorbij. “Hij startte meteen een guerrillaoorlog,” getuigt een van de toenmalige werknemers. “Aandeelhouders en bestuurders hebben elk hun specifieke rol te spelen, maar Delhaize hield zich niet aan een van de zeldzame wetten in de zakenwereld. Hij begon zich te bemoeien met de strategie en de operationele leiding terwijl hij pas een jaar later tot bestuurder werd benoemd. Geld opent nu eenmaal vele deurtjes.”

Pierre Delhaize is een telg uit de Karolingische distributiedynastie die ook al een paar memorabele familietwisten achter de rug heeft. Zo koos grootvader Louis Delhaize ervoor om op eigen benen te staan en trok hij de grens over naar Frankrijk, waar hij een eigen distributieketen ontwikkelde. Hoewel hij er aanvankelijk geen interesse in had, kwam Pierre Delhaize in 1974 aan het hoofd te staan van de groep Louis Delhaize, die activiteiten had in Luxemburg, Spanje, Hongarije en België (onder meer de uithangborden Cora, Profi, Match en Louis Delhaize).

Maar het bedrijf kende drie familiale aandeelhoudersgroepen die op gespannen voet met elkaar leefden. De familie Bouriez, met 45 procent van de aandelen nochtans de belangrijkste aandeelhouder, werd buitenspel gezet door een coalitie tussen de families Heynderickx (35 procent) en Delhaize (20 procent). Maar na problemen in Spanje veranderde Jean-Marc Heynderickx plots van kamp waardoor Pierre Delhaize aan de kant werd geschoven. Nu nog altijd zit Pierre Delhaize met zijn pakket aandelen opgescheept. Die zijn zo goed als waardeloos omdat niemand belangstelling toont voor een minderheidsparticipatie in een bedrijf dat op de koop toe geen dividendpolitiek voert. “Maar er is hoop, want binnen drie à vier jaar dient zich een definitieve oplossing aan,” klinkt de docent aan de Solvay Business School opgelucht.

Nog een geluk dat Pierre Delhaize in 1996 zijn Franse Cora-belangen kon verpatsen aan Carrefour, waardoor hij weer over middelen beschikte om te investeren. In eerste instantie ging zijn interesse uit naar bedrijven waar zijn retailervaring van pas kwam. De informaticaketen Exell en de automatische winkels van Shop 24 pasten perfect in dit plaatje. Maar ook het buitenland liet hem niet koud. Zo zette hij voet aan de grond in China.

“Daar verdelen we typisch Belgische producten zoals chocolade en speciale bieren (onder andere Leffe, Chimay en Duvel). Blijkbaar hebben ze in het Oosten de smaak te pakken, want het omzetcijfer groeit jaarlijks met zowat 40 procent,” aldus Delhaize

Over een paar maanden viert Pierre Delhaize zijn zestigste verjaardag en gaat hij met pensioen. Maar of hij het dan effectief kalmer aan zal doen, daar twijfelen zijn kennissen toch sterk aan. “Mijn oudste zoon heeft recent een van de bedrijven overgenomen,” laat de vader van drie zonen en één dochter toch een beetje in zijn kaarten kijken. “Maar de activiteiten in China blijf ik in alle geval zelf opvolgen.” Of ook Keyware daar binnenkort nog bij hoort, zal in eerste instantie van de rechter afhangen.

Dirk Van Thuyne

“Wat me nog het meest geraakt heeft, is dat de rechter zich vragen stelde bij mijn kredietwaardigheid. Ik ben verdorie al ruim dertig jaar actief in de zakenwereld.”