Radis Noir

Antwerpen heeft een nieuw delicatessenrestaurant.

J o Bussels en Valerie Olieux zijn twee gedreven jonge mensen, die met hun veredelde eetcafé Rimbaud aan de Antwerpse Hessenbrug menige lekkerbek wisten te charmeren. In deze voormalige bruine kroeg liet de eigenzinnige kok de grootste zakenlieden uit zijn hand eten door geen spijskaart te hanteren en consequent slechts één driegangenmenu voor 35 euro op te dienen. De gerechten vielen in de smaak en dat was eigenlijk geen wonder, want de kok kan terugblikken op een opleiding in topeethuizen, zoals ‘t Laurierblad, Slagmolen en Scholteshof. Alle tafels waren dagelijks bezet. Hierdoor was alles dagvers en bleef er nooit iets over. Wat kan een restaurateur zich nog meer wensen?

Het antwoord is ‘erkenning’! Jo wilde een trap hoger, want hij hunkert naar culinair aanzien en wil niets liever dan tonen wat hij allemaal kan. Rimbaud werd verkocht en aan de buitenkant van de stad, aan de Desguinlei, namen de twee het failliete eethuis Poterne over. Het gelijkvloers werd grondig maar met beperkte middelen verbouwd en van onder het stof kwam Radis Noir. De deur opende op 20 september en wij waren zo sportief om te wachten tot de kinderziektes voorbij waren.

Valerie Olieux ontvangt kordaat: zij studeerde bedrijfscommunicatie en weet hoe zij de bezoekers dient aan te pakken. Toen wij er waren, op een woensdagavond, waren de meeste tafels bezet en dat is niet evident, want Radis Noir is geen goedkoop restaurant (alleen voor de gerechten moet u rekenen op 60 euro!).

Radis Noir heeft een moderne, sobere inrichting. In het achterhuis bevindt zich een door glas overtrokken binnenplaats met glazen schuifdeuren die uitgeven op de keuken. Wij werden bediend door een zaalmeester die zweetlucht verspreidde en kregen, ter ere van de opening, een glas champagne aangeboden. Het werd vergezeld van blokjes ramenas (radis noir).

Er is geen menu: in Radis Noir eet je uitsluitend à la carte en is de keuze beperkt. Terwijl Valerie trots de ronde deed met haar acht maanden oude baby, bestudeerden wij de wijnkaart voor mensen met geld. Het werd een 2001 Barbera d’Alba, Suri di mu icardi (38,80 euro), een intense en evenwichtige rode klassewijn. Er waren twee voorgerechten: stoofpot van kreeft en schorseneren in bisquesaus (20 euro) en ravioli met vulling van kip en ganzenlever met selderknol en een met boter opgeklopte groentebouillon (18 euro). Als hoofdgerechten kwamen: het succulente vlees van aan been gebraden reerib met bospaddestoelen, selder- en aardappelpuree, veenbessen en een met boter opgeklopte wildfond, afgewerkt met kweepeersiroop (33 euro) en heerlijke kalfszwezeriken, in broodkruim gewenteld en in boter gebakken en opgediend met gekarameliseerd witloof en een maltesesaus (mousselinesaus met bloedsinaasappel, 23 euro). Als afsluiter was er vacherinkaas, opgediend met honingkoek (10 euro!).

Jo Bussels tekent voor smakelijke, klassiek geïnspireerde kookkunst, zonder modieuze franjes, zoals mousses en espuma’s, maar wel geregeld met een klontje boter.

Pieter van Doveren