Pyramid

Bart Van Hoecke is de nieuwe chef-kok van het bekende zakenrestaurant in Machelen.

Iemand vroeg naar een restaurant in Brussel waar je op niveau kunt ontvangen en waar er ruimte genoeg is voor een productdemonstratie. De naam The Avenue viel, het eetpaleis aan de chique Louizalaan van de eigenzinnige Oost-Vlaamse kok André d’Haese.

Het restaurant is ondergebracht in een woning van een rijke patriciër uit het begin van de vorige eeuw en beschikt over weelderig ingerichte salons. Om te checken of alles in orde was, belden we The Avenue: het zijn immers moeilijke tijden en over The Avenue hoor je niet zoveel. André d’Haese beantwoordde zelf de telefoon: “Ja, ja, met The Avenue gaat alles goed; ik heb na de vakantie besloten om The White Room ( nvdr – het gedeelte waar je minder prijzig eet) te sluiten en mij uitsluitend aan de grote gastronomie te wijden.”

André d’Haese legt uit: “Wij moeten het hebben van diplomaten en internationale zakenlui. De Vlaming blijft sowieso weg, want die houdt niet van de Louizalaan. In mijn tweede restaurant, Pyramid in Machelen, is er wel het een en ander veranderd: ik ontsloeg al het personeel en engageerde een nieuwe chef-kok, Bart Van Hoecke, die vier jaar in De Karmeliet heeft gewerkt.”

“Ah, dat is een scoop,” dachten wij en ‘s avonds trokken wij heimelijk naar Machelen. Pyramid lag er een beetje slordig bij: het groen rondom was te ver uitgeschoten en de poort en gevel konden een laagje verf gebruiken. Binnen werden wij vriendelijk en kordaat ontvangen door een dame die ons bekend voorkwam. Het bleek mevrouw d’Haese te zijn. Zij loodste ons naar het terras. Bij mooi weer eet je in Pyramid in een vakantieambiance bij een romantische vijver.

Wij waren die avond alleen met twee zakenlieden, mevrouw d’Haese en de nieuwe chef-kok in zijn enorme open keuken. Het blijkt dat Bart Van Hoecke geen vier jaar, maar één jaar in De Karmeliet heeft gewerkt. De jongste vier jaar was hij actief in Marquette te Marke.

Mevrouw d’Haese overhandigde de drietalige spijskaart en wij schrokken van het prijzengeweld: 40 euro voor in tijm gebraden duif uit Bresse is veel geld, vooral omdat de nieuwe kok nog alles dient te bewijzen. Wij vroegen voorzichtig of de lunch van drie gangen (36 euro of 52 euro met wijn) ook ‘s avonds werd geserveerd en dat bleek geen probleem. Wij haalden opgelucht adem.

Er kwam ravioli met kabeljauw in sausje van steranijs en venkel als vullend hapje, opgediend met een glaasje sauvignon uit Tourraine, domaine des Chézelles 2002, een propere, fruitige witte wijn. Voorgerecht was: zeebaars en snoekbaars in een nage van knolselder en rozemarijn, gegarneerd met wilde rijst. Amuus en voorgerecht waren beide een beetje braaf van smaak en kleur. Hoofdgerecht was: lamsbout met pijpui, zwarte lintspaghetti en saliejus en in het glas een rode bergerac, Château Haut-Bel-Air 2000. Vervolgens werd een goed gevulde trolley voorgereden. Wij kozen schuimeiland, dat teleurstelde, en een mousse van chocolade, zo stevig als pudding.

Wij vonden dat de grote verfijning uitbleef: misschien dient de nieuwe chef zijn draai nog te vinden?

Pieter van Doveren