Posthoorn

Pieter van Doveren

02-11-2006, 00:00 Bijgewerkt op: 20-07-2022, 07:51

Een piepjonge horecaondernemer zet in het Nederlandse Monnickendam een succesvol product in de markt.

Het is niet altijd gemakkelijk om een hotelkamer te vinden in Amsterdam en de prijzen zijn gepeperd. Rijd je er met de auto naartoe, dan betaal je voor een weekendje parkeren de prijs van een maaltijd voor twee. Er zijn dan ook heel wat redenen om door te rijden naar Monnickendam. In dit beeldschone, historische vissersplaatsje – een tiental kilometer boven Mokkum – is het rustig en veilig.

De huidige panden waarin Posthoorn huist, dateren van de zeventiende eeuw. Op het adres was lang een café met logement ondergebracht voor mensen die met de boot over het IJsselmeer voeren. Onder de gasten waren Napoleon Bonaparte en de koninginnen Wilhelmina en Juliana. De twee panden met geornamenteerde klokgevel werden onlangs gerestaureerd. Van onder het stof verrees enerzijds een prettig restaurant waar je uiterst correct eet tegen aantrekkelijke prijzen, anderzijds een comfortabel en intiem boetiekhotel met een beperkt aantal kamers.

Posthoorn is het succesproduct van de 31-jarige Marc Boeljon. Hij studeerde bedrijfseconomie, kluste bij in de horeca en begon al studerend horecaconcepten te ontwikkelen. Toen hij vijf jaar geleden een ijsje kwam eten in Monnickendam, ontdekte hij de leegstaande Posthoorn. Marc Boeljon koos voor een zachte opening: hij verstuurde een persbericht met de melding dat iedereen tegen een gereduceerde prijs in Posthoorn mocht komen dineren. Hij waarschuwde dat het best eens een grote puinhoop kon worden. De proefkonijnen die op de oproep afkwamen, kregen na de maaltijd een vragenlijst gepresenteerd, waarin werd gepolst wat er in de smaak viel en wat niet. Zo wist de handige Marc Boeljon op één maand tijd goodwill te creëren en tegelijkertijd alle slechte indrukken om te zetten in positieve ervaringen.

Chef-kok is Rogier van Dam. Hij kiest voor Waterlandse streekproducten, die hij bereidt met Frans-mediterrane invloeden. Rogier van Dam kreeg de opdracht om menu’s te ontwikkelen die tegen verteerbare prijzen de deur uit konden. Die politiek viel in de smaak bij Michelin, die Posthoorn al na zeven maanden beloonde met een ‘bib gourmand’.

Het restaurant ademt de sfeer van een Amerikaans loungesalon. Het personeel is jong en ad rem en slaagt erin om de stijfste Nederlandse hark in een mum van tijd te laten relaxen. 85 % van de bezoekers kiest voor het viergangenmenu (39,50 euro) en zo deden wij. Voor het wijnarrangement wordt 26 euro per persoon aangerekend. Dan worden er bij elke gang twee wijnen gepresenteerd, waarvan je er één uitkiest.

Als eerste gerecht was er een zomerse terrine van inktvis, zelf ingelegde augurk, ananastomaat en amandelolie. De tweede bereiding was scholfilet, gevuld met langoustinemousse en opgediend met zwarte bonen en langoustinejus. Wij vonden de mousse ouderwets en de combinatie van vis met de harde bonen minder geslaagd. Wilde eend volgde. Het kort gebraden vlees kreeg het gezelschap van cantharellen, paksoi, een lekker wafelaardappeltje en ‘wilde’ pompoen. Daarna kwam lolly van ‘wilde’ vijgen. Wij konden niet nalaten om te vragen wat er met ‘wild’ werd bedoeld? De sommelier probeerde ons eerst wijs te maken dat al wat niet onder glas wordt grootgebracht wild is. Toen hij merkte dat zijn uitleg niet echt geloofwaardig was, zei hij dan maar verontschuldigend: “Ach, wij zijn gewoon een wild bedrijf!”

Een bord met lavendel- en yoghurtijs, shake van exotische vruchten en vijgencompote vormde de afsluiter. Wij waren redelijk tevreden over het eten maar vonden de wijnformule omslachtig en duur en raden daarom aan om zelf een lekker flesje te kiezen!