POPFESTIVAL TORHOUT. Rock around the business

Nu zaterdag 1 juli staat Torhout weer op zijn kop voor het jaarlijkse popfestival. Samen met Werchter het meest suksesvolle Vlaamse festival. Drijvende kracht in Torhout is Noël Steen, die nu ook het kasteel van Aertrijcke nieuw leven wil inblazen.

Bedrijfsleiders : allemaal hardwerkende en afgeborstelde heren in smetteloos maatpak ? Dan moet je dringend eens een ontmoeting organizeren met de Westvlaamse ondernemerNoël Steen, de vader van Rock Torhout. Hardwerkend ? Klopt heel zeker. Afgeborsteld en in smetteloos maatpak ? Is er niet bij. Steen is het type ondernemer dat zich het best voelt in jeans en baskets.

Twintig jaar nadat hij op een zwoele zomerse avond in Werchter snode plannen smeedde met copain Herman Schueremans, staat de gewezen “rocker” (in datzelfde jaar 1975 behoorde hij met zijn band van toen Pluto tot de crème van Jazz Bilzen) voor een zeldzame kontinuïteit in het Europese festivallandschap. Het ideeëngoed van de tandem Schueremans-Steen is inmiddels gekopieerd tot in Canada. Noël Steen, een ondernemer van één dag ? Komende zaterdag, tussen pakweg het middaguur en middernacht, schept hij uit het niets alvast behoorlijk wat business : 75 miljoen omzet en 2000 jobs.

Noël Steen, een eendagsvlieg dan maar ? Zo eenvoudig ligt het niet. “Het vergt een heel jaar voorbereiding en opvolging, ” zegt Mister Rock Torhout. “Maar het is mijn leven geworden. Negen full-timers werken een vol jaar mee aan het projekt, of beter gezegd aan het organizatorische deel van Rock Torhout. Herman legt in principe, en weliswaar na ruggespraak, de affiche vast. De implementatie ervan in Torhout is mijn job. Neem daar nog mijn perifere aktiviteiten als ondernemer bij (nvdr zie kader) en de 365 dagen zijn meer dan behoorlijk gevuld. “

EEN ZOMERS DAGJE.

Noël Steen heeft van zijn eigen huis, in Ichtegem nabij Torhout, het hoofdkwartier van zijn festival gemaakt. Aan de wand in een glazen kast hangen de symbolen van erkenning : twaalf Pop Poll-medailles die door de redaktie van Humo uitgereikt werden aan het beste Belgische “Woodstock”.

De spilvennootschap, waarlangs Noël Steen “zijn” festival vorm geeft, is de NV Rock Torhout. De vzw van bij de opstart, luisterend naar de naam Woodland (Torhout ligt in het centrum van het zogenaamde Houtland), voldoet al lang niet meer aan de noden van een modern bedrijf. Aandeelhouders in Rock Torhout zijn behalve Noël Steen zelf, Herman Schueremans en Monique Vandromme. Elk tekent voor een derde. “De kracht van dit triumviraat schuilt in haar komplementariteit en in de kwasi volmaakte afspraken, ” zegt Steen. “Ik krijg in Torhout carte blanche voor het organizatorische. Herman bepaalt de inhoud van het festival, Monique is alleenheerser op het vlak van administratie. En ieder voelt zich daar kiplekker bij. “

Rock Torhout tekent voor om en bij de 75 miljoen frank omzet. Grote posten aan de uitgavenzijde zijn : 25 miljoen voor de artiesten en de nodige infrastruktuur (belichting, podium), grosso modo 50 miljoen voor de “produktie”, zeg maar organizatie, werkingskosten, publiciteitsbudget, lonen, enzovoort. Aan de inkomstenzijde is de som snel gemaakt : 60.000 mensen betalen 1250 frank voor een zomers dagje uit met hedendaagse muziek, omgerekend zo’n 75 miljoen frank. Volgens Noël Steen mag je daar nog een beperkte (ruim minder dan tien miljoen) inflow van sponsorgeld aan toevoegen. Zegt Steen : “Ons festival scoort zo goed omdat we het publiek altijd veel waar voor hun beperkte geld gegeven hebben. Op ons dubbelfestival streken alle grote namen van de muziekwereld neer. Dit jaar krijgt de festivalganger 14 groepen voorgeschoteld. Reken maar eens uit hoe weinig geld dat is per groep. “

En ook de artiesten worden in de watten gelegd. Ze krijgen maanden vooraf hun ereloon toegestuurd. Steen : “De rest is mond-aan-mond-reklame, van artiest tot artiest. Het is een kleine wereld, maar er wordt veel gepraat. “

MONOPOLIE ?

Noël Steen zegt om en bij de 2000 nieuwe werkplaatsen te creëren, “in eigen beheer” te organizeren, maar met een officiële status (via een erkend sociaal sekretariaat). Het betreft grotendeels, zoniet uitsluitend, vrijwilligers.

Noël Steen zweert bij een stevige sociale band met het eigen hinterland. Al wie zich op één of andere wijze vereniging mag noemen in het Houtland, van de schuttersgilde over de muziekkapel tot de minivoetbalploeg, wordt indien gewenst bij Rock Torhout betrokken.

Aan jobs voor één dag geen gebrek : 350 mensen in de biertenten, tot 200 helpende handen voor de kuisploeg, 200 jongens en meisjes aan de verschillende toegangspoorten, ruim 100 vrijwilligers voor de verkoop van drankbonnen en de bevoorrading van “spijs en drank”, een honderdtal “gelukkigen” voor backstage, 200 medische helpers, een onuitgegeven aantal security-agenten (een deel professionals, een deel vrijwilligers), en tientallen jobs aan de toiletten, in de VIP-tent, in de straten rond de festivalweide of eenvoudigweg als runner, enzovoort.

En voor wat, hoort wat : iedereen krijgt “eerlijk loon naar werken”. Zegt Steen : “Er zijn verenigingen die hier gemakkelijk tot 100.000 frank en meer komen opstrijken. De laatsten die aan de kassa voorbij komen, zijn vermoedelijk de opkuisers van het terrein dat ik elk jaar opnieuw gedurende een aantal maanden huur van de lokale landbouwer Achiel Eeklo. Dat achteraf grondig schoonmaken duurt vaak weken. Dit jaar heeft de plaatselijke volleybalklub VKT de handschoen opgenomen. Maar ditmaal belooft de karwei wat lichter te zijn. Samen met Ovam en Coca-Cola hebben we een projekt lopen voor een propere weide tijdens het festival. Wie daar zijn steentje toe bijdraagt, wordt beloond in natura, eventueel met een jacket of een t-shirt. “

Rock Torhout probeert zoveel mogelijk zijn eigen vangarmen te spreiden. De voedselvoorziening op de weide is zowat het enige dat uitbesteed wordt. Het met evenementen vertrouwde Verkinderen uit Roeselare, mag straks de hongerigen spijzen. Hoeveel dat de Westvlaamse KMO na twaalf uur opbrengt, wordt liefst doodgezwegen. Verkinderen is echter een uitzondering. Het “drankbeheer” op het festival behoort tot het monopolie van Rock Torhout. Voor de podia (gemaakt door Unithome, zie kader), de culinaire hoogstandjes backstage (verzorgd door de keukenploeg van Het Kasteel van Aertrijcke) of de “merchandising” van 10.000 “Presley-zwarte” T-shirts : idem dito. Overal zet Noël Steen figuurlijk zijn stempel en letterlijk zijn handtekening.

“Maar Sabam, de gemeente of de staat, de middenstanders in de omgeving, niemand klaagt over Rock Torhout, ” haast de festivalorganizator zich. “Al wil niemand daar graag konkrete cijfers op geplakt zien. Maar kennelijk raken op zo’n dag ook die kassa’s snel gevuld. Wie eerlijk is, spreekt over een zéér goede dag. ” En zelfs als het misloopt, mag Noël Steen niet echt klagen. Hij is verzekerd bij het Amerikaanse Chubb.

KAREL CAMBIEN

NOEL STEEN (ROCK TORHOUT) Een eindeloos streven naar kwaliteit, zowel voor de festivalganger als voor de groepen die optreden.

FESTIVAL VAN TORHOUT 60.000 bezoekers komen kijken naar 14 groepen. Big business.