Heeft Gérard Mestrallet de Belgische elektriciteitsverbruiker een dienst bewezen door Electrabel helemaal op te kopen? Ja, op voorwaarde dat de politici een streep trekken onder de domme politiek om de nationale energiekampioen, in casu Electrabel, een hand boven het hoofd te houden, en te steunen in de Europese concurrentieslag (zie blz. 14).
De andere landen doen het ook, waarom zou Electrabel niet af en toe mogen bellen naar de Wetstraat? Electrabel weet met die argumentatie al jaren politieke goodwill én mildere regelgeving af te dwingen, en dat de jongste tijd opnieuw met meer succes. Dat deze mildere regelgeving de elektriciteitstarieven niet ten goede komt en dus ten koste gaat van de hele economie is een prijs die de politici blijkbaar willen betalen, hoewel de bedrijven het zo al moeilijk genoeg hebben. De totale verfransing van Electrabel geeft de politici in principe de handen vrij om de Belgische energiemarkt verder open te breken – de Belgische verkozenen kunnen toch moeilijk de eigen economie opofferen aan de belangen van een buitenlands bedrijf?
Mestrallet weet wel waarom hij bereid is om Suez een Belgische look aan te meten, kwestie van het spelletje ‘verdedig uw nationale kampioen’ te blijven spelen, en de cashmachine die hij gekocht heeft intact te houden. Hij heeft daar hoog op ingezet. Hopelijk laten de politici zich niet in de luren leggen door dit ongeloofwaardige en in eigenbelang gedrenkte Franse charmeoffensief.
Neemt het beleid een keerpunt? De eerste signalen zijn positief. Federaal minister van Economie Marc Verwilghen (VLD) kondigt een nieuwe stap aan om het productiemonopolie van Electrabel af te zwakken. Minister van Begroting Johan Vande Lanotte (SP.A) wil nog een stap verder gaan door Electrabel te verbieden hier te investeren zolang zijn productiedominantie te groot is. Dat is een stap te ver. Dergelijk verbod rijmt niet met de vrije markt, en is geen goede zaak voor de bevoorradingszekerheid. Electrabel verdient geen voorkeursbehandeling, maar ook geen strafregime. Behandel het als enig ander bedrijf dat een monopoliepositie heeft in een strategische belangrijke markt. Laat Electrabel bijvoorbeeld meer productiecapaciteit veilen, dat is een veel marktconformere manier om de concurrentie een kans te geven.
De politici kunnen ook de greep van Suez op de strategische energienetwerken – Elia, Fluxys en de distributienetten – fors afzwakken. Zorg ervoor dat Electrabel deze netwerken niet meer controleert. Deze natuurlijke monopolies horen niet in handen van één marktspeler te zijn – dat fnuikt de marktwerking. Verkoop deze belangen van Electrabel daarom tegen een faire prijs aan de beurs, de gemeenten, en een stuk aan de concurrentie. De regering was vorige week niet toevallig met vakantie en heeft ogenschijnlijk op dit vlak niets uit de brand gesleept.
Haal op die manier ook Electrabel en de gemeenten totaal en snel uit elkaar. Deze combine, vol van belangenconflicten en de basis voor de lobbykracht van Electrabel, heeft de verbruiker handenvol geld gekost. Uw burgemeester moet, als bestuurder van die intercommunale, niet op een Parijse loonlijst staan.
Daan Killemaes
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier