Vrouwen worden op de werkvloer nog altijd aangekeken op hun kleding. Dat thema is zelfs zo actueel dat Lynn Mikolajczak er een podcast over maakt. ‘Powerdressing voor vrouwen zou niet meer nodig moeten zijn, maar het is de harde realiteit.’
Lynn Mikolajczak (26) is juriste van opleiding en een onderneemster met een grote interesse voor mode. “De kleding die vrouwen dragen op het werk, bepaalt vaak de uitkomst van die dag”, stelde ze vast. “Daarom moet je outfit aan verschillende voorwaarden voldoen. Sluit het aan bij je stijl? Voel je je er goed in? Geeft het een duw aan je carrière?” In haar podcast Work Fashion Talks praat ze met vrouwen uit verschillende sectoren over wat mode op het werk en powerdressing voor hen betekenen. Onder meer minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden (CD&V), The House of HR-oprichtster Conny Vandendriessche en Véronique Bockstal, de oprichtster van outgrow, namen al plaats aan de microfoon (zie kader ‘Mijn agenda bepaalt mijn kledingkeuze’).
Wat is workfashion? En waarom is het zo belangrijk?
LYNN MIKOLAJCZAK. “Uit mijn gesprekken blijkt dat een zakenvrouw zich anders zal kleden voor een interne meeting dan voor een pitch bij klanten. Nochtans denkt het grote publiek nog altijd dat zakenvrouwen dag in dag uit in een mantelpak rondlopen. Dat komt doordat mode nog vaak als iets oppervlakkigs wordt gezien. Maar een schijnbaar eenvoudige taak als je aankleden voor je werkdag begint, beïnvloedt wel degelijk je carrière. Je kunt mode zelfs doelgericht gebruiken om je carrière een boost te geven. Alleen wordt daar te weinig aandacht aan besteed. De genderongelijkheid is in bepaalde sectoren nog heel erg aanwezig. Als vrouw moet je dan aan powerdressing doen – je kleden naar het doel dat je wilt bereiken – om toegang te krijgen tot bepaalde functies. Het is gek hoeveel stereotypen nog met mode verbonden zijn. Alsof iedereen die kiest voor een mooie outfit automatisch een modepoppetje is en niet capabel om haar werk goed te doen. In het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten is workfashion wel een bekend begrip. Er zijn verkoopplatformen en marketingcampagnes die zich specifiek tot businessvrouwen richten, zodat vrouwen een strategische keuze kunnen maken.”
Wat zijn de belangrijkste vaststellingen uit uw gesprekken?
MIKOLAJCZAK. “Ik kan de ervaringen van de vrouwen opdelen in drie dimensies. De eerste is de externe dimensie: vrouwen willen beantwoorden aan de verwachtingen van anderen. Er zijn immers nog heel wat vooroordelen verbonden aan kleding op de werkvloer. Een jeans met een mooie blouse kan de geloofwaardigheid van een vrouw nog altijd onderuithalen. De tweede is de intern-professionele dimensie: hoe beïnvloedt je kledingkeuze je productiviteit? Denk daarbij aan de coronacrisis. Tijdens de periode van het verplichte telewerk werd iedereen aangeraden zich aan te kleden alsof het voor een normale werkdag op kantoor zou zijn. Een hele dag rondlopen in trainingsbroek is nefast voor de resultaten. Tot slot is er het intern-persoonlijke: hoe ziet de vrouw zichzelf? Hoe voelt ze zich in een outfit? Die dimensie is de belangrijkste, omdat het zelfvertrouwen van heel wat vrouwen ermee verbonden is. Maar de meeste vrouwen denken dat de eerste dimensie de belangrijkste is, omdat er op de werkvloer nog zoveel vooroordelen bestaan.”
Zijn die vooroordelen nog in alle sectoren aanwezig?
MIKOLAJCZAK. “De stereotypen rond mode zitten nog erg ingebakken in de maatschappij, zeker in de zakenwereld en de juridische sector. Die laatste steekt er misschien wel bovenuit. Zelfs cliënten baseren hun vertrouwen op het voorkomen van de jurist. In start-ups en de techsector kan het wel allemaal wat losser. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat je ‘s morgens aankleden een psychologisch proces is dat helpt om barrières te doorbreken. Vrouwen denken nog te vaak dat ze niet klaar zijn voor een promotie, ze durven minder snel te vragen om een loonsverhoging en hebben vaker last van het zogenoemde oplichterssyndroom, waardoor ze vrezen door de mand te vallen. Een strategische kledingkeuze, waardoor vrouwen zich zelfverzekerder voelen, verkleint die negatieve emoties. Powerdressing voor vrouwen zou niet meer nodig moeten zijn, maar het is de harde realiteit.”
Geldt dat niet ook voor mannen van wie een maatpak wordt verwacht?
MIKOLAJCZAK. “Voor hen is het toch iets makkelijker. Op de werkvloer zijn de loonkloof en het glazen plafond nog sterk aanwezig. De prestaties van vrouwen liggen onder een vergrootglas. Ze worden constant beoordeeld, ook op hun voorkomen. Bij mannen speelt dat veel minder. Een man die elke dag in hetzelfde maatpak verschijnt, zal geen opmerkingen krijgen. Een vrouw zal veel sneller te horen krijgen of ze geen andere kleren heeft. Zelfs als vrouwen aan powerdressing doen omdat ze dat nodig vinden, is er nog afwisseling nodig.”
Ziet u op korte termijn beterschap?
MIKOLAJCZAK. “Soms wel, omdat het meer ter sprake komt onder vrouwen. Ze beseffen dat ze zich kleden naar de verwachtingen van anderen. Of net omgekeerd: dat ze sterk genoeg in hun schoenen staan om géén rekening te houden met de vooroordelen van anderen. Maar als er dan weer een verhaal verschijnt dat de kledingkeuze van een publieke figuur bekritiseert… We hebben nog een lange weg te gaan.”
‘Mijn agenda bepaalt mijn kledingkeuze’
“Ik definieer workfashion als je kledingkeuze aanpassen aan de werkomgeving of de gelegenheid, maar er zijn ook verschillen tussen sectoren en bedrijven”, zegt Véronique Bockstal, onderneemster, docent en auteur van De vrouw van 1 miljoen. “Ik zie dat de ‘regels’ rond workfashion nog vaak worden vastgelegd door het management. Al is er binnen dat kader wel ruimte om eigen accenten toe te voegen.”
“Mijn agenda bepaalt mijn kledingkeuze. Als ik lesgeef, wil ik op autoriteit uitstralen en dat doe ik ook via mijn outfit. Ik gebruik er meer powerdressing voor dan bijvoorbeeld tijdens een meeting voor mijn bedrijf. Ik wil dan ook bewust een rolmodel zijn voor de jonge vrouwen in mijn lessen. Ik geef onder andere het vak leiderschapsvaardigheden en wil hen tonen dat je een leiderschapsrol kunt vervullen, zonder een bitch te hoeven zijn. Helaas krijgen vrouwen in leiderschapsfuncties nog geregeld die stempel.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier