Philippe Muyters: ‘Ik hoor op straat niemand meer zeggen dat de stakingen terecht zijn’

Vlaams minister Philippe Muyters (N-VA) is deze legislatuur bevoegd voor Werk en Economie. Brandend actuele dossiers liggen op zijn tafel: de tewerkstelling van 55-plussers, discriminatie op de arbeidsmarkt, het sociaal overleg. Muyters (53) heeft zichzelf tot doel gesteld 150.000 extra Vlamingen aan het werk te krijgen. ‘Wij laten ons niet blokkeren door de sociale partners.’

U bent lange tijd uit de schijnwerpers gebleven. Tot deze week. U wacht niet langer op de sociale partners om voortgang te maken met het banenpact. Hebt u het gehad met hen?

Nee, helemaal niet. Ik ben het sociaal overleg zeer genegen. Maar wat moet ik doen? Als ik niets onderneem, zou iedereen zich afvragen waar Muyters blijft met zijn beleid. De sociale partners hebben tijd gevraagd en gekregen tot eind maart om met een basisvoorstel te komen. Dat is hen niet gelukt, ze komen zelfs niet meer samen.

Wij kunnen toch niet stilzitten? Het banenpact is heel belangrijk: het gaat erom mensen sneller op de arbeidsmarkt te krijgen. Ik ga nu nog eens informeel overleggen met de partners, maar daarna zal ik de regering zelf een voorstel voorleggen. Als dat goedgekeurd wordt, krijgen de partners een nieuwe formele kans om hun inbreng te doen.

Volgens coalitiepartner CD&V kan het banenpact er niet komen zonder goedkeuring van de sociale partners.

Als zij het niet eens raken, gaan wij toch niet alles laten blokkeren? Het is de taak van de regering om beslissingen te nemen. Het banenpact komt er sowieso, en liefst in samenspraak met vakbonden en werkgevers. Maar we laten ons niet blokkeren.

De ene staking is net voorbij of de andere wordt al aangekondigd.Maakt dat nog indruk op u?

(blaast) Ik hoor op straat niemand meer zeggen dat de stakingen terecht zijn. Iedereen heeft het daarmee wel gehad. Kijk, deze regering beschikt over een ruime meerderheid in Vlaanderen. Zij moet nu het beleid voeren dat ze beloofd heeft. Het zou niet correct zijn het land lam te laten leggendoor een paar duizend stakers.

Wat is vandaag de grootste uitdaging op de arbeidsmarkt in Vlaanderen?

Minder kijken naar cv en diploma en meer naar talent en competentie om een job in te vullen. Dat vraagt van iedereen, overheid, werkgevers en werknemers, een mentaliteitswijziging. Ik sprak onlangs met een ex-werknemer van Ford Genk. Die man was achteraf gezien ongelooflijk tevreden met de sluiting van de fabriek. Hij besefte dan pas dat hij zijn werk nooit echt graag gedaan heeft. Dankzij de begeleiding van onze diensten is hij in de zorgsector aan de slag gegaan en ging hij voor het eerst in zijn leven fluitend naar het werk.

Elke werknemer moet zich durven afvragen wat hij met zijn talenten best kan aanvangen. Die omslag vraagt ook een inspanning van de werkgever, want het is natuurlijk gemakkelijker om gewoon naar het cv te kijken om iemand aan te werven. De VDAB doet al inspanningen, en met succes. Vacatures worden meer beschreven in functie van talent en competentie. We zijn op dat vlak zelfs een voorbeeld in Europa. Die omslag moet uiteindelijk vraag en aanbod op de arbeidsmarkt beter op elkaar afstemmen.

Ik lees in uw beleidsnota dat u tegen 2020 meer dan 150.000 Vlamingen extra aan de slag wil. Dat klinkt Verhofstadt-achtig.

(lacht) Het is mijn ambitie om de werkzaamheidsgraad op te trekken tot 76 procent. Dat is nodig als we onze sociale zekerheid willen behouden zoals ze nu is. Dat cijfer is een streefdoel, maar ik ga de mensen nu ook niet beginnen tellen.

Een moeilijke doelgroep zijn de 50-plussers. U wil mensen activeren tot hun 65e, maar wat voor zin heeft dat als werkgevers ouderen niet willen aanwerven?

Ik wil dat nuanceren. Het klopt dat ook hier een mentaliteitsomslag nodig is. Maar dat proces is al aan de gang. De cijfers bewijzen dat: de werkzaamheidsgraad van 55-plussers stijgt. Werknemers van hun kant beseffen vandaag heel goed dat ze op hun 52e niet meer op pensioen kunnen. Dat is een goede zaak.

Journalist Frank Van Laeken noemt in zijn nieuw boek wel de werkgevers als oorzaak voor de hoge werkloosheid onder 50-plussers.

Hij schrijft ook dat hij goede wil ziet. Maar goed, het klopt dat we er nog lang niet zijn. Daarom stemmen wij ons doelgroepenbeleid daarop af. Wie een 55-plusser aanwerft, zal vanaf volgend jaar een stevige korting op de sociale bijdrage krijgen. Dat moet het probleem tegengaan dat oudere werknemers te duur zijn. Ik wil ook meer inzetten op feedback. Als de VDAB meent dat een persoon alle competenties heeft voor een job, maar die wordt toch niet aangeworven, dan willen wij feedback van het bedrijf.

Verplicht?

Verplichten kan je dat niet, maar het is in ieders voordeel om hier aan mee tewerken.

Ook opvallend: de achterstelling van allochtonen op de arbeidsmarkt. Meteen werkzaamheidsgraad van 46 procent zit Vlaanderen ferm onder het EU-gemiddelde van 58 procent. Waaraan wijt u dat?

Aan veel factoren. Ten eerste: de beperkte economische migratie naar Vlaanderen. Migranten komen hierom andere redenen dan werk. Discriminatie is een tweede element. Dat zal zeker ook voorkomen op de arbeidsmarkt, en dat kunnen we niet tolereren. Soms is het ook te wijten aan de wil van de mensen zelf om te werken. Er is ook het hoge percentage allochtone jongeren dat afstudeert zonder diploma. Enzovoort.

Waarom bent u tegen mystery calls om discriminatie aan te pakken?

Ik ben niet tegen mystery calls. Ik heb ze zelf ingevoerd in de uitzendsector. Maar dat moet sensibiliserend zijn. En de sector moet ze zelf uitvoeren. Ik zou er ook geen probleem mee hebben dat op die manier in te voeren in de dienstenchequesector. Maar als de overheid die mystery calls gaat uitvoeren,kan dat op juridische problemen botsen, zeggen juristen mij. Maar goed, ik laat ook dat bestuderen.

Via data mining zou je gericht discriminatie kunnen opsporen bij bedrijven die onorthodox rekruteren, stelt arbeidsmarktexpert Jan Denys. Dat wordt nu al gebruikt om sociale fraude op te sporen. Wat vindt u daarvan?

Dat is niet evident. Bedrijven vissen vaak in de eigen omgeving of de omgeving van werknemers om mensen aan te werven. Die zouden ook op de radar komen, terwijl dat geen discriminatie is. We kunnen bedrijven niet vragen elke vacature eerst in de krant te plaatsen. Ik ben ook niet van plan elk bedrijf te straffen dat geen allochtonen in dienst heeft. Nu, ik ben bezig een breed overleg te organiseren met het Minderhedenforum, werkgevers en vakbonden, steden en gemeenten ende federale regering. Dat moet uitmonden in een actieplan tegen discriminatie. Data mining is iets wat daarbesproken kan worden.

Iets anders. Wat zou u gedaan hebben mocht u niet opnieuw minister geworden zijn?

Dan zou ik teruggekeerd zijn naar het bedrijfsleven. Dat is naast sport mijn grote passie. Maar ik had nog geen concreet plan. Ik heb er altijd in geloofd dat ik opnieuw minister zou worden.

Hoe is het trouwens met uw conditie?

Heel goed. Ik begin volgend seizoen opnieuw te shotten. Mijn amateurploeg in Edegem was dit jaar gestopt,maar herbegint. Dat is op vrijdagavond, de beste avond voor mij om me vrij te maken. Ik heb ook weer veertig mensen kunnen overtuigen om op 20 juni de Mont Ventoux te beklimmen met Sporta, onder anderen collega’s Sven Gatz en Joke Schauvliege.

Gaat u die jongere collega’s eenpoepje laten ruiken?

(lacht) Nee, ik zie dat niet als een wedstrijd. Ik zal dit jaar met één van mijn assistenten de Bédouin-zijde beklimmen. Met Joke ben ik trouwens al eens naar boven geweest.

Als dat geen onthulling is. Bedankt voor dit gesprek!

(Paul Cobbaert)

‘#Helfie: hiervoor dient partijfinanciering’

Uw partij is deze week een nieuwe imagocampagne gestart. Volgen professor Carl Devos is dat het begin van een grote omslag die N-VA maakt: die van een radicale verzetspartij naar een besturende centrumpartij.

Dat is er zwaar over. Wij zijn al jaren een beleidspartij. Dit is de derde opeenvolgende legislatuur dat Geert Bourgeois in de Vlaamse regering zit. Wij beseffen heel goed dat je de verandering alleen op het terrein kunt realiseren. De campagne is een stuk sfeervorming. Wie goed bestudeert wat wij doen, ziet dat wij effectief verandering brengen, én dat op een sociale manier. Maar anderen meten ons een asociaal imago aan. Ik vind het niet slecht om op die negatieve perceptie te reageren.

De campagne kost meer dan één miljoen euro, en dat in tijden dat iedereen moet besparen. Vindt u dat niet overdreven?

Nee, hiervoor dient de partijfinanciering. Wij blijven wel pleiten voor een verlaging van de dotaties.(DZ/PCOK)