Al meer dan tien jaar lang knoeide een select clubje rond Calisto Tanzi, stichter en sterke man van Parmalat, met de boeken van de Italiaanse zuivelgigant. Intussen is liefst 7 en misschien wel 10 miljard euro zoek. Consultant Deminor bekijkt of het acties kan ondernemen.
Belgische banken of investeerders zijn in de zaak- Parmalat relatief gespaard gebleven. “Zolang we niet weten in welke mate er bestaand geld verduisterd is of in welke mate de miljarden in de boeken gewoon verzonnen zijn, kunnen we nog niet veel doen,” zegt Eric Bomans, partner van Deminor. “Het ziet er wel naar uit dat de obligatiehouders van Parmalat wat kunnen recupereren als er activa verkocht worden, maar de aandeelhouders zullen rechtsvorderingen moeten instellen om iets van hun investering terug te zien.”
De vraag die iedereen zich stelt in dit dossier: hoe is het zo ver kunnen komen?
ERIC BOMANS (DEMINOR). “Vergeet niet dat het om pure fraude ging, zoals het vervalsen van bankbrieven. Dat hebben we in geen jaren gezien, en dergelijk gesjoemel verwacht je meer in een klein bedrijfje.
“Wel is het zo dat de transparantie en het deugdelijk bestuur bij Parmalat te wensen over lieten. Dat wisten we al lang. Het bedrijf bediende zich van een labyrint van dochtervennootschappen dat reikte tot op de Caymaneilanden of tot in Singapore, waar geen publicatieplicht is. De bedrijfsstructuur liet dus veel toe dat het daglicht kon vermijden. De banken dragen een grote verantwoordelijkheid als de architecten van dergelijke structuren.”
Impliceert een dergelijke structuur het bestaan van fraude?
BOMANS. “Neen, niet noodzakelijk. Al kun je je afvragen waarom die structuren nodig zijn, tenzij om zaken te verbergen? Die structuren kunnen een fiscaal voordeel opleveren, maar dat weegt niet op tegen het risico dat op die manier wordt gecreëerd wordt voor investeerders. Laat het in elk geval een les zijn voor investeerders om uit te kijken voor dergelijke structuren en om van het betreffende bedrijf voldoende transparantie te eisen.”
Is de zaak-Parmalat vergelijkbaar met de zaak Lernout & Hauspie?
BOMANS. “We vermoeden dat Parmalat zijn boeken in grote mate opgesmukt heeft om de verliezen in Latijns-Amerika te verdoezelen. Ofwel werden kosten en schulden verzwegen, of werd er fictieve omzet geboekt, of beide. Dat doet denken aan de fictieve omzet die L&H in Korea boekte. Er werd dus in beide gevallen een verhaal verzonnen om het bedrijf op de rails te houden. De banken bleven intussen gretig de obligaties van Parmalat uitschrijven, omdat ze er vette commissies op verdienden. Tot er een bank de vraag stelde waarom er nog nieuwe obligaties nodig waren terwijl er zoveel cash op de rekening van Parmalat zou staan.
“Maar de voornaamste slachtoffers zijn net als bij L&H de kleine particuliere beleggers, in dit geval vooral Italianen. De grote institutionele investeerders hadden hun obligaties en dus hun risico vaak grotendeels herplaatst in de markt.”
Daan Killemaes
“Zolang we niet weten in welke mate er bestaand geld verduisterd is of in welke mate de miljarden in de boeken gewoon verzonnen zijn, kunnen we nog niet veel doen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier