Overname Associated Weavers doet machtsstrijd in tex tielsector oplaaien

Met de overname van Associated Weavers International door Beaulieutelg Stephan Colle is de consolidatietrein in de textielsector helemaal vertrokken. Wie bereidt de volgende zet voor?

Toen vorige week het aandeel van textielgroep Associated Weavers International (AWI) werd geschorst, op vraag van de Commissie van het Bank-, Financie- en Assurantiewezen (CBFA), kon dat maar één ding betekenen: AWI was verkocht. De nervositeit in de sector was voelbaar, iedereen begon met iedereen te bellen. Niet het gegeven dát AWI opgekocht werd, was oorzaak voor die nervositeit, want het bedrijf stond al lang in de etalage. De vraag was: wie had AWI uiteindelijk gekocht?

Eén man zag het allemaal grijnzend aan, Stephan Colle (45), de schoonzoon van Roger De Clerck, stichter van het Beaulieu-imperium. Met een pokerface speelden Stephan Colle en echtgenote Ann De Clerck de eigen familie naar huis. Broers en schoonbroers wisten tot op het laatst niks af van de demarche van Colle, zo klinkt het in de textielsalons. Een schitterend staaltje pragmatisme dat zo op het lijf van pater familias De Clerck lijkt te zijn geschreven.

Vreemde manoeuvres in de tapijtstraat

Roger De Clerck had dochter en schoonzoon destijds naar Zuid-Afrika uitgestuurd om daar een textielgroep uit te bouwen, en zo mee te helpen bouwen aan de droom van de voormalige vlasboer: een wereldwijd textielimperium. Stephan Colle kweet zich uitstekend van zijn taak, en bouwde in ijltempo een groep uit met vertakkingen tot in Australië en Zuid-Amerika. Wereldwijd staan zo’n 2000 mensen op de loonlijst, met de Zuid-Afrikaanse vestiging in Pietermaritzburg als een van de belangrijkste. En belangrijker nog dan de schaalgrootte is de rentabiliteit, die ook in de donkerste textieljaren voorbeeldig heet te zijn. Heet, want transparantie is niet meteen de eerste prioriteit van de familie De Clerck. De – letterlijk – meest visibele vestiging van Stephan Colle is Beaulieu Kruishoutem, dat grenst aan de autoweg E17. De tapijtstraat, zo krijgen vele buitenlandse autobustoeristen te horen van hun gidsen wanneer ze de autoweg tussen Gent en Kortrijk afmalen.

Halverwege die snelweg ligt Waregem, waar het hoofdkantoor van Beaulieu International Group (BIG) ligt, de fusiegroep van vijf van de zeven bedrijfsgroepen van de familie De Clerck, die sinds vorige zomer aan een heuse integratieoefening zijn begonnen onder voogdij van de niet-familiale gedelegeerd bestuurder Christophe Deroose (zie Trends van 9 maart 2006). Sterke man binnen de BIG-groep is Francis De Clerck, die een belang van ruim 32 % zou hebben, en ook achter de schermen een stevige stem in het kapittel houdt. Stephan Colle heeft een belang van 22,8 %. Bij de overname van AWI speelde Dirk Dees – de operationele topman van BIG, die tot vóór de BIG-fusie de leiding van Beaulieu Kruishoutem in handen had – een belangrijke rol. De vertrouwensman van Stephan Colle zat mee aan de onderhandelingstafel, en het is tot vandaag nog maar de vraag wie binnen het management van BIG op de hoogte was van dat tijdelijke dubbelleven. In de eerste uren na de schorsing van het AWI-aandeel kon uit de verwarring binnen BIG in elk geval afgeleid worden dat het slechts een beperkte kern was. “Bij dergelijke overnames zijn snelheid en discretie de voorwaarden tot slagen. Eenmaal zoiets uitlekt, is het voorbij,” zegt een bron die bij de deal betrokken was.

Durfkapitaalfondsen hebben buik vol van textiel

Dat AWI uiteindelijk bij Stephan Colle terechtkwam, wekt niet echt verbazing. Beide groepen kennen elkaar sinds jaar en dag, en hebben een stevige klant-leverancierrelatie. De deal is er vooral een van een grondstoffenlogica. Dat wordt bevestigd door Dries Bossuyt, de CEO van AWI, die begin 2006 de fakkel overnam van Henri Van Dierdonck (65). Toch klopten de voorbije jaren tal van geïnteresseerden aan de deur bij Van Dierdonck. De man trok – met het oog op zijn nakende afscheid – de boer op met zijn textielgroep. “Hij wilde afscheid nemen met een gerust gemoed dat AWI goed terecht was gekomen,” aldus een betrokkene. “Dat AWI in een standalonepositie niet opgewassen was tegen een haperende textielconjunctuur baarde Van Dierdonck zorgen.”

Naast gesprekken met sectorgenoten als Balta en Domo, waren er grensoverschrijdende contacten, zoals met de Nederlandse Condor Group. Het prijskaartje bleek telkens weer het struikelblok, al wil niemand dat on the record bevestigen. Ook durfkapitaalgroepen bekeken het dossier-AWI, maar de lust om een overname te doen in de wispelturige textielsector is bij tal van private-equityspelers fel bekoeld.

Symptomatisch voor die stelling is het dossier-Libeltex. De textielpoot van British Vita werd door de nieuwe hoofdaandeelhouder Texas Pacific Group in de etalage gezet, maar raakte niet verkocht. Tal van durfkapitaalfondsen onderzochten het dossier, maar trokken zich een na een terug, of boden een prijs die ver beneden de verwachtingen bleef. Ook Filiep Libeert, die vandaag de turnaround bij textielgroep Domo vorm moet geven, verzamelde enkele financiers rond zich en bood – tevergeefs – ten persoonlijken titel op het voormalige familiebedrijf. Het is duidelijk dat er een heuse omslag is gebeurd in de denkwereld van de private-equityspelers over het textielmilieu. En daarvoor wordt Balta met de vinger gewezen.

De Britse durfkapitaalgroep Doughty Hanson verkeek zich zozeer op het cyclische gebeuren van de textielsector, dat vorige week Balta-CEO Herman Paridaens vervroegd met pensioen werd gestuurd. De brutaliteit waarmee dat gepaard ging, schokte menig textielpatron. Paridaens wordt – terecht – een bekwaam en intelligent textilien genoemd. Hij was te veel ondernemer en te weinig financier naar de zin van Doughty Hanson, zo heet het intern bij Balta, waar menig kaderlid uitkijkt om andere horizonten op te zoeken. Dat de Zweed Marcus Billman – zonder enige textielervaring – op diens directeursstoel komt zitten, wekt niet enkel verbazing, het ontlokt weinig enthousiasme. Zijn reputatie van saneerder snelt hem vooruit, maar het is nog maar de vraag of er veel te saneren valt bij Balta. Vandaag is de man – die geen Nederlands spreekt – volop zijn huiswerk aan het maken. ” Mister Billman needs time to get his feet under the table,” heet het in pr-jargon.

Lieven Desmet