“Overal waar er een postkantoor en McDonald’s staat, openen wij een kledingwinkel”

La Louvière-voorzitter Filippo Gaone heeft zonet zijn noodlijdende Cactuswinkels verkocht. Koper is de Nederlandse keten Cool Cat, die in ons land aan een opmerkelijke opmars bezig is.

Houten (Nederland)

Overal waar er zich een postkantoor en een McDonald’s bevindt, daar moeten we ook een winkel hebben.” Roland Kahn, de eigenzinnige oprichter van de Nederlandse kledingketen Cool Cat Fashion, spreekt stoere taal. Ondanks zijn kleine gestalte druipt de ambitie van hem af.

Eind dit jaar denkt de Entrepreneur of the Year 2004 (in de categorie Services) wereldwijd af te klokken op 160 verkooppunten en 1500 medewerkers. Het gros van die winkels zit in Nederland, maar ook in België (27) en Frankrijk (6) krijgt zijn concept stilaan voet aan de grond. Roland Kahn praat graag. Behalve over de geconsolideerde cijfers, want die houdt hij liever voor zich.

Uit de neergelegde jaarrekening bij de Kamer van Koophandel en Fabrieken voor Utrecht en omstreken blijkt alvast dat Cool Cat Nederland in 2004 een omzet realiseerde van 103,26 miljoen euro, waarop ruim 7,5 miljoen euro nettowinst werd gemaakt. Volgens het handelsinformatiebureau Graydon tekende de Belgische tak in datzelfde jaar voor een omzet van een kleine 15 miljoen euro en een nettowinst van 475.000 euro.

Onderhandelen met Filippo Gaone

De voormalige Blokkerwinkel op de Antwerpse Meir betekende de eerste buitenlandse stap voor de keten. Het was een niet onlogische keuze om de internationale expansie in Vlaanderen te starten, aangezien er geen taalbarrière was. Toch bracht deze pilootwinkel een belangrijk cultuurverschil tot uiting.

“In Nederland weet een meisje van vier best zelf wel welke kleren het wil dragen, terwijl het in Vlaanderen nog voornamelijk de ouders zijn die de kleding kopen voor hun kroost. Dat is nu gelukkig aan het veranderen, wat in ons voordeel speelt. Wij zijn namelijk de enigen die kinderen als tieners behandelen,” ontvouwt Roland Kahn zijn langetermijnvisie.

Het Belgische netwerk groeit in ieder geval supersnel. Opende Cool Cat aanvankelijk winkel voor winkel, in 2001 kende de keten een forse groeischeut door de overname van het noodlijdende Amici dat door moeder Vendex KBB in de etalage was gezet. Het bracht het aantal Belgische verkooppunten in één klap van vier op elf.

De geschiedenis lijkt zich nu te herhalen, want zonet palmde Roland Kahn negen Cactuswinkels in van La Louvière-voorzitter Filippo Gaone. “We waren al een tijdje aan het onderhandelen en de deal was zo goed als rond toen plots bleek dat monsieur Gaone om zichzelf te beschermen een gerechtelijk akkoord had aangevraagd. Wij hebben wel een andere manier van zakendoen,” kijkt Kahn kritisch terug op het moeizame onderhandelingsproces.

Jong, stoer en sexy

Deze transactie betekent overigens nog niet meteen het eindpunt van de Belgische expansie, want bij Cool Cat – dat twee verschillende winkelformules omvat – zien ze in ons land nog mogelijkheden voor een zestigtal winkels. Er is nog plaats voor veertig Cool Cats en twintig Wonder Womans. Richt Cool Cat zich op stoere kinderen (van vier tot twaalf) en eigenzinnige jongeren (van twaalf tot achttien), dan mikt Wonder Woman vooral op zelfbewuste vrouwen tussen 18 en 25 jaar.

Beide formules onderscheiden zich van directe concurrenten als Bershka (dat net als Zara tot de grootste kledingretailer van Europa, Inditex, behoort) en Hennes & Mauritz omdat ze jonger, stoerder en vooral sexyer zijn. Cool Cat profileert zich nadrukkelijk als een big city store en zweert bij A1-locaties. De trend waarbij ketens als C&A zich niet meer beperken tot locaties in de stadscentra maar nu ook baanwinkels openen, laten ze bij Cool Cat aan zich voorbijgaan.

Ook plannen in Dubai en China

België is overigens niet langer de enige buitenlandse markt voor de groep. Vorig jaar streek Cool Cat neer in Frankrijk. Intussen zijn er daar al zes winkels en tegen eind dit jaar moet dat aantal verdubbeld zijn. Ook Duitsland – een verschrikkelijk moeilijke markt waar al talloze buitenlandse ketens hun tanden op hebben stukgebeten – blijkt plots op het verlanglijstje te staan en wordt wellicht volgend jaar aangepakt.

Nog niet zo lang geleden had Roland Kahn nochtans nadrukkelijk zijn afkeer laten blijken voor de oosterburen. Een eigenzinnige, sexy keten had volgens hem niets te zoeken in een conservatief, conformistisch land als Duitsland.

Om de verderaf gelegen markten te ontwikkelen, doet Kahn een beroep op franchisenemers. Zo sloot hij een contract met een grote lokale speler in het Midden-Oosten die er de ambitie heeft om op drie jaar tijd 25 à 50 nieuwe winkels te openen. De eerste winkel die eind vorig jaar de deuren opende in Dubai, blijkt alvast een schot in de roos te zijn. “We hebben niets aan het originele concept veranderd, behalve een paar ingrepen in de collectie. Het is namelijk zinloos om daar stukken met lange mouwen aan te bieden want het is daar altijd zomer,” aldus Roland Kahn. Tegen 2007 wil hij ook naar China.

Vette knipoog naar Salty Dog

Roland Kahn begon zijn carrière als assistent-marketingmanager bij warenhuisketen De Bijenkorf, maar al gauw wilde hij op eigen benen staan. Hij schraapte zijn spaargeld bijeen en nam daarmee een piepklein winkeltje van amper zestig vierkante meter over in hartje Amsterdam. Er was zelfs geen geld meer over om de naam te veranderen. Hij pendelde naar Parijs om zijn koopwaar te zoeken, iets wat hij steeds vaker moest doen. Als geen ander snoof Roland Kahn de nieuwste trends op en door zeer kleine series in zijn assortiment op te nemen, kon hij zeer flexibel op de wijzigende marktomstandigheden inspelen. Gemiddeld was zijn voorraadje na drie à vier weken verkocht. Amper een half jaar na de start opende de volbloedondernemer al een tweede winkel en na twee jaar stond de teller al op vijf.

Ondanks het waanzinnige groeitempo constateerde Kahn plots dat hij niet echt een eenduidig concept had, wat belangrijke risico’s inhield. Voortaan zou hij zich concentreren op de markt van de tieners. De mosterd haalde hij bij het Amerikaanse Salty Dog en met een vette knipoog doopte hij zijn keten Cool Cat. Begin de jaren tachtig kende de keten heel even een moeilijk moment omdat de consument steeds meer aandacht aan het prijselement schonk. Een faillissement wenkte, maar Kahn reageerde door voortaan zelf de productie in handen te nemen.

Volledig managementteam ontslagen

In 1993 kwam Cool Cat opnieuw in een storm terecht. “We stonden toen te ver van de klant,” herinnert Roland Kahn zich. Hij aarzelde niet en ontsloeg meteen het volledige managementteam en daarna knoopte de keten weer aan met de groei.

Sinds een aantal jaren heeft de oprichter zich teruggetrokken uit de operationele leiding. Cool Cat wordt nu bestuurd door een vierkoppig managementteam (met een Belgische verkoopdirecteur) onder leiding van algemeen directeur en medeaandeelhouder Dennis Mok. Voortaan houdt Roland Kahn – die ferm tegen zijn zin figureert in de Quote 500-lijst van rijkste Nederlanders – zich alleen nog bezig met expansie en vastgoed. Binnenkort stapt hij met een durfkapitaalfonds in een nieuw retailproject, maar het is volgens hem nog te vroeg om daar nu al over te praten.

Dirk Van Thuyne