Opgewarmde kost

Een van de grootste nieuwigheden van het Honda-modeljaar 2011 is de Crossrunner. Maar is die wel zo nieuw? Of is hij een staaltje ‘opgewarmde kost’?

De Crossrunner: een motorfiets die, zoals Honda zegt, het beste moet samenbrengen van twee motorgenres: dat van de naked bikes (motoren zonder enige windbescherming) en dat van de adventure bikes (stoere reismotoren waarmee je in principe ook even van de gebaande paden kunt afwijken). Van de naked bikes heeft Honda de ‘flexibiliteit’ en het ‘spannende’ overgenomen. Van de adventure bikes de rechtopzittende houding en het stoere uiterlijk. De motor moest genoeg power hebben en tegelijk gemakkelijk rijden.

Het uiterlijk van de Crossrunner is, laten we zeggen, apart. Dat is iets waarover de meningen altijd zullen verschillen en waarvoor geen objectieve maatstaven bestaan. Het plaatwerk met het voorspatbord als een vogelbek en de geïntegreerde hoge tank neemt veel van het zicht weg op het hart van de motor: het blok (een 782 cc tellende viercilinder in V-opstelling) en de frameconstructie. Voor die elementen is Honda uitgegaan van de VFR800 sport-tourmotor, een motorfiets die sinds 1998 in het aanbod zit. Op die VFR800 valt niets aan te merken. Dat is een heel fijne motor, waarmee je sportief kunt rijden of een rustige, lange tourrit maken.

Grof gezegd is de Crossrunner opgewarmde kost, een designoefening op basis van een bestaand model. Op het vlak van motor- en frametechniek is er weinig spectaculair nieuws onder de zon.

Blijft de vraag: hoe rijdt de Crossrunner? Levert die het beloofde rijgemak? Honda’s zijn van oudsher motoren die al vanaf de eerste meters vertrouwen wekken. Doorgaans heb je na een paar honderd meter al de indruk dat je altijd met die motor gereden hebt. Maar bij de Crossrunner blijf ik wat op mijn honger. De motor is wat piekerig maar potent genoeg, in de hoge toerentallen voel je trillingen, vooral in het zadel, en het kleine windschermpje stuurt de rijwind recht naar mijn hoofd.

Het grootste probleem is echter de zitpositie. Het zadel is wel 10 centimeter hoger dan bij de VFR800, maar de voetsteunen zitten op nagenoeg dezelfde positie: vrij ver naar achter en vrij hoog. In combinatie met een sportstuur is dat ideaal, maar op de Crossrunner staat een hoger stuur gemonteerd, waardoor je meer rechtop zit. Het resultaat is dat zeker langere mensen (1.80 meter en meer) de benen sterk moeten plooien. Na 40 kilometer resulteert die zitpositie – bij mij althans – in kramp in de bovenbenen.

Motor: vloeistofgekoelde 782 cc viercilinder in V-vorm, vier kleppen per cilinder, zes versnellingen, kettingaandrijving

Vermogen: 102 pk bij 10.000 toeren per minuut

Zithoogte: 816 mm

Gewicht (rijklaar): 240 kilo

Tankinhoud: 21,5 liter

Prijs: vanaf 10.990 euro

+

Beproefd motortype

Design

–

Zitpositie

Design

AD VAN POPPEL