Opa’s bepleisteren de gevel

Drie vijftigers hebben elkaar gevonden. Met succes stortten zij zich samen op de nichemarkt van de gevelbepleistering.

De economische houdbaarheidsdatum van een ondernemer is nog niet overschreden op de leeftijd van 50 jaar. Dat bewijzen Guido Hellebuyck, Manuel Vieira en Mark De Medts, die samen bijna net zo oud zijn als België. Ze hadden hun sporen al in de bouwsector verdiend, toen ze ruim vijf jaar geleden de handen in elkaar sloegen en het stukadoorsbedrijf Faderi oprichtten. Ieder heeft een derde van de aandelen in handen.

Faderi maakt sindsdien naam in de gevelbepleistering van gebouwen, een lucratieve nichemarkt. Het zopas gerenoveerde Kursaal van Oostende blinkt op het visitekaartje. Het klantenbestand bestaat voornamelijk uit grote aannemers en huisvestingsmaatschappijen, maar ook particulieren komen in Merelbeke aankloppen.

Dat de grond- en woningprijzen zo snel stijgen, is alvast een zegen voor Faderi. “We nemen heel wat oude gebouwen onder handen, waarna de eigenaars die kunnen verkopen met een fikse meerwaarde,” zoekt zaakvoerder Guido Hellebuyck mee naar een verklaring voor de snelle groei. Ook het feit dat de Vlamingen een beetje moe gekeken zijn op de traditionele baksteen en steeds vaker opteren voor zuiderse tinten, speelt in zijn kaart. Met gevelbepleistering zijn zowat alle kleurencombinaties mogelijk.

Moeizame zoektocht naar personeel

Het vertrouwen winnen van de klant is niet altijd even eenvoudig, want het is algemeen geweten dat er in de bouwsector nog te veel cowboys rondlopen. Maar Hellebuyck & co. beslisten resoluut om voor de rechte weg te kiezen. Een gezonde keuze, want het omzetcijfer liep in 2004 al op tot 4,86 miljoen euro en het personeelsregister bevat intussen al 60 namen. Een internationaal getint gezelschap overigens, bij de achttien ploegen vinden we naast Belgen ook heel wat Fransen, Portugezen en Bosniërs.

Het bedrijf zou nog veel sneller kunnen groeien, maar Faderi heeft de grootste moeite om geschikt personeel te vinden. “De leerkrachten weten nauwelijks iets af van ons vak, dus zit er voor ons niets anders op dan de mensen intern een opleiding te geven,” staat Guido Hellebuyck aan de klaagmuur. “Een zware investering voor ons bedrijf, het duurt op zijn minst vijf jaar vooraleer iemand de knepen kent.” Van de werknemers wordt ook een enorme flexibiliteit geëist. Zodra de mortel op de muur is aangebracht, moet die muur binnen 24 uur afgewerkt worden en dan kan het natuurlijk al eens wat later worden.

Het tweede bedrijf

Tot nu toe werd de snelle expansie gefinancierd met eigen middelen en dat zal in de toekomst niet anders zijn. Elke euro winst vloeit terug naar de onderneming. Kostencontrole is dan ook geen hol begrip bij Faderi. Er is absoluut geen sprake van een luxueus hoofdkwartier met designverlichting en indrukwekkende waterpartijen. De directie en de twee bedienden huizen in een veredelde werfkeet. “Op onze leeftijd hebben we ook geen groot loon meer nodig,” aldus Guido Hellebuyck, die op het bedrijfsterrein woont.

Een vast overlegpatroon hebben de drie vennoten niet, maar dagelijks lopen ze elkaar ettelijke keren tegen het lijf. Op zaterdagvoormiddag zitten ze wel vaak samen om de strategie te bepalen. De samenwerking verloopt voorspoedig. Onlangs richtte het trio zelfs al een tweede bedrijf op, @Immo, actief op de vastgoedmarkt. Toch begint Guido Hellebuyck wat last te krijgen van hoogtevrees. Veel groter moet het bedrijf volgens hem niet meer worden. De organisatie moet kunnen volgen.

Over de toekomst van Faderi is er nog geen zekerheid. Geen van de vennoten heeft een opvolger. Heimelijk hoopt Hellebuyck ooit het bedrijf te kunnen overlaten, maar dat moment is nog niet gekomen. “We voelen ons veel te jong om nu al te stoppen, maar je mag natuurlijk nooit nooit zeggen.”

Dirk Van Thuyne

“We voelen ons veel te jong om nu al te stoppen.”