Onder den Toren

Aan de voet van de Veurnse Sint-Niklaaskerk staat een verrassend ingericht eethuisje: Onder den Toren.

Het Sint-Niklaaspleintje ligt op twee passen van de Veurnse Grote Markt. Daar, leunend tegen de Sint-Niklaaskerk, bevindt zich het restaurant Onder den Toren. 1771 staat er op de gevel, maar het huisje ziet er recenter uit. Misschien komt dat door de renovatie, waarbij oude en nieuwe materialen op een opvallende, maar smaakvolle manier werden gecombineerd.

Het pand werd gekocht door de familie van Klaas Maerten. Klaas is kok van beroep, kreeg een gedegen opleiding en bekwaamde zich onder meer in de Sir Anthony van Dyck in Antwerpen en in de keuken van het Grand-Hôtel Cap Ferrat. In zijn eigen restaurant stond hij aanvankelijk zelf aan het fornuis. Problemen met het zaalpersoneel noopten hem om van kant te wisselen: vandaag is het Klaas die ontvangt en bedient.

Wij kwamen voor de lunch en werden aan een bistrotafeltje bij het raam geïnstalleerd. Het was rustig en wij konden op ons gemakje de inrichting bewonderen. Een golvend metalen windscherm, een moderne smeedijzeren wenteltrap en een geluidsdempende achtermuur in geperforeerd gegalvaniseerd staal contrastreren prettig met het verleden. Klaas, gekleed in rode kiel met vlekken, bracht al sloffende de spijskaart en een leien bord met enkele suggesties. Wij bestelden de specialiteiten van het huis en in afwachting kwamen drie amuusjes. Daarbij was een aspergeroomsoep met vel. Het voorgerecht was een fris slaatje “Onder den Toren”, samengesteld uit gemengde salade, gerookte zalm, meloen met ham, scampi, garnalen, zoetwaterkreeftjes en een dressing met aceto balsamico (595 frank). Het hoofdgerecht bestond uit door spek omwikkelde en aan spies geregen st.-jakobsschelpdieren met zachte mosterdsaus en gestoofd witloof (695 frank). Wij proefden alleen spek en geen schelpdieren en vonden het een gebrek aan respect om zo’n delicaat product als st.-jacobsschelpdieren zo te encanailleren. Bovendien waren de kasteelaardappelen op zo’n onhandige manier gesneden dat wij Klaas terug aan het fornuis wensten. Van een bescheiden wijnkaart met bescheiden prijzen en een aardige keuze halve flesjes, kozen wij een halve Pinot Blanc, Pierre Sparr ’96. De witte wijn had een frisse, ingetogen geur en smaak (420 frank). Om af te sluiten, kwam een uitstekende “flan caramel” (125 frank), omgeven door veel vers fruit, waaronder naar komkommer smakend sterfruit (gelukkig kom je deze decoratieve vrucht zonder smaakkwaliteiten alleen nog in Veurne tegen). Wij gingen licht teleurgesteld buiten en vonden dat de verwachtingen die de originele inrichting schiepen, niet waren ingevuld.

PIETER VAN DOVEREN