“Nog langere dagen en nog harder werken, zeker?”

In de kerstperiode werd hij voor het eerst gepolst, rond Valentijnsdag viel intern de principiële beslissing en daags na hemelvaartsdag wordt de buitenwereld officieel op de hoogte gebracht: de operationele leiding van Kinepolis Group is voortaan in handen van Gilbert Deley.

De machtswissel op het niveau van de dagelijkse leiding komt er op verzoek van Joost Bert en Florent Gijbels zelf. Kennelijk is het vertrouwen in de hele managementploeg zo groot dat ze het aandurven om een stapje opzij te zetten in de operationele structuur. Gilbert Deley verwoordt het zo: “Joost en Florent wilden vooral anders functioneren. Met hun rijke ervaring voelen ze zich op het punt gekomen waar ze aan coaching in controlling kunnen en willen doen.”

Met de aanstelling van Gilbert Deley koos het bedrijf voor een man uit eigen huis. In 1996, het jaar vóór de beursgang van Kinepolis, haalde Joost Bert hem weg bij de Amerikaanse tabaksgroep Philip Morris en haalde hem binnen op het Heizelplateau, het hoofdkwartier van de groep, als marketing & sales director. Het bekende logo van Kinepolis (een witte ster tegen een blauwrode achtergrond) is bijvoorbeeld een idee van Deley. Na vijf jaar was het tijd voor een trapje hogerop en werd Deley chief operating officer. Nu mag de 49-jarige Oostendenaar en vader van twee dochters zich gedelegeerd bestuurder van de hele bioscoopgroep noemen. Op de visitekaartjes die hij deze week nog uitdeelde, moest de nieuwe functie nog ingeschreven worden.

Het aantreden van Gilbert Deley valt op een scharniermoment voor Kinepolis Group. Stonden de voorbije jaren groei en een hogere omzet centraal, dan ligt de focus nu eerder op groei en winst realiseren. De tijd van oplopende schulden is voorbij. In één jaar tijd werd de netto financiële schuldpositie met bijna 24 % gereduceerd tot 151 miljoen euro. Puur technisch bekeken, zal Gilbert Deley ook de man zijn die Kinepolis definitief binnenloodst in het digitale tijdperk. En ten slotte is er ook de principieel afgesproken terugplooiing op de as België-Frankrijk-Spanje, drie landen waar expansie nog mogelijk is. Dit en volgend jaar zou Deley over nieuwe rode lopers moeten stappen in Granada (juni 2004), Nancy (2005) en Brugge en Oostende.

Gevraagd naar wat er voor hem persoonlijk zal veranderen, moet de goedlachse Deley niet lang nadenken. “Nog langere dagen en nog harder werken zeker?” grapt hij. Maar het is een West-Vlaamse kniesoor die daar om maalt.

Vóór zijn overstap naar Kinepolis werkte Deley vijftien jaar bij Philip Morris, waar hij verantwoordelijk was voor de marketing van het hele gamma tabaksproducten. Dat hij zelf een verstokt roker was, maakte de baan allicht niet zwaarder. Het was de periode dat hij voor zijn werkgever het Formule 1-circus grondig leerde kennen en negen jaar ononderbroken werkte, zonder één dag vakantie. Zelfs voor zijn hobby’s – de tuin en zijn twee honden – had hij nog amper tijd. “Maar ik ben geen workaholic of een slaaf van mijn werk,” zegt hij snel. “Ik doe mijn werk gewoon graag.”

Van zijn allergrootste verslaving, nicotine, is hij nog maar sinds deze maand af. Samen met Florent Gijbels ging hij in een gespecialiseerd centrum in Sint-Genesius-Rode een ontwenningskuur volgen met behulp van laserstralen. “En het werkt wonderwel,” zegt hij licht verbaasd. “Overigens was het tijd voor een fundamentele verandering in mijn leven.”

Die verandering komt er dus ook professioneel. Ongetwijfeld zal zijn marketinggedrevenheid een grote rol spelen aan de top van Kinepolis. Maar Deley staat ook bekend voor zijn aanpak van mensen. Niet voor niets spreekt hij graag met grote bewondering over zijn grote Vlaamse leermeesters: stadsgenoot Rudolf Vanmoerkerke (bij wie hij in de jaren zeventig zijn eerste baan vond) en Albert Bert, de overleden godfather van Kinepolis. “Beiden verstonden als geen ander de taal die hun klanten, maar ook hun eigen medewerkers spraken,” zegt Deley. “Ze hadden voeling met zowel hun topkader als de gewone medewerker. Welke moderne manager kan dat vandaag nog zeggen?”

Van Albert Bert heeft hij alvast geleerd dat een eenvoudig schouderklopje veel motiverender werkt dan welke incentive dan ook. Zelf staat hij binnen Kinepolis bekend om de oneliner die hij kwistig rondstrooit: “You’re doing a good job!” In zijn kantoor hangt niet toevallig een bordje met de melding: “No one of us is as strong as all of us.”

Op zaterdag en zondag wil hij nu naar eigen zeggen zoveel mogelijk het terrein in binnen- en buitenland verkennen. Niet omdat hij een cinefiel is, maar omdat hij een hekel heeft aan de ivoren toren. Hij wil de mensen én het product beter leren kennen met een bioscoopbezoekje links en rechts, thuis en, waarom niet, bij de concurrentie. “Want zelfs van een one-screen operator ergens in België kan je nog wat opsteken,” zei hij in 2002 in een interview met het Amerikaanse filmblad Screentrade. “Onderschat nooit je concurrenten, dat is de grootste fout die je kan maken.”

In datzelfde interview zorgde hij wel voor een blunder van formaat toen hem gevraagd werd wat hij zou meenemen naar een onbewoond eiland. “Mijn twee honden en mijn laptop,” luidde het antwoord toen. “Die fout bega ik nooit meer,” zegt Gilbert Deley nu, terwijl hij terugdenkt aan een inmiddels goed en wel bijgelegde echtelijke oprisping. “Nu zeg ik er altijd bij dat mijn vrouw ook mee mag.”

Karel Cambien

Binnen Kinepolis staat hij bekend om de oneliner die hij kwistig rondstrooit: “You’re doing a good job!”