P S-voorzitter Elio Di Rupo droomt van een meerderheidsbelang in de Belgische economie. De staat haalt nu al 45 % van het bruto binnenlands product (BBP) via belastingen naar zich toe, maar voor de PS is dat nog niet genoeg. Daarom is eerste luitenant Rudy Demotte op verkenningsmissie gestuurd om na te gaan waar er nog hogere belastingen te rapen vallen.
Onder het mom van een ‘nieuw sociaal contract’ nam hij vorige week de hogere arbeidsinkomens en de toegevoegde waarde van de bedrijven in het vizier. De werkgevers voelden hun maag omkeren en maakten meteen brandhout van het voorstel.
Ook regeringspartner VLD zag het voorstel niet zitten. Het zou er nog aan mankeren. Het is eigenlijk onbegrijpelijk dat twee partijen die totaal tegenovergestelde prioriteiten hebben, samen nog één regering vormen. De voorstellen van Demotte zetten het paradepaardje van de VLD – de lasten- en belastingverlaging – weer op stal. Het is al erg dat een minister een voorstel mag uitwerken dat haaks staat op het regeringsbeleid. Wanneer roept Verhofstadt vanuit Toscane: Basta? Maar het is Di Rupo die intussen traditiegetrouw zijn wil opdringt en de VLD van Verhofstadt chanteert: plooi of riskeer een catastrofale stembusgang. Maar als de VLD ook deze manoeuvres van de PS over zich heen laat gaan, verliest het zijn laatste greintje geloofwaardigheid.
We zullen zien bij de begrotingsopmaak van 2006 hoe stevig de VLD voet bij stuk houdt. Die begroting wordt geen lachertje. De situatie is bekend: de laatste fase van de belastingverlaging snijdt in de inkomsten terwijl de sociale uitgaven vooral onder impuls van de gezondheidszorg snel stijgen. Daarbij komt dat eenmalige inkomsten en een goede conjunctuur zoals in de voorbije jaargangen de begroting niet langer uit de rode cijfers kunnen houden. De enige uitweg voor de paarse begrotingsimpasse is het laten oplopen van het begrotingstekort. ‘De vergrijzing slaat toch maar toe vanaf 2010,’ is daarbij het bijzonder cynische motief.
Intussen is het debat over de financiering van de sociale zekerheid gereduceerd tot de vraag wie dat zal betalen, waarbij impliciet een belastingverhoging al een voldongen feit is en niet langer ter discussie staat. Want zolang de sociale uitgaven buiten schot blijven en verder stijgen, moeten de lasten wel volgen. Dan kan er alleen gekibbeld worden over wie voor de factuur moet opdraaien: de werkenden, of ook de niet-actieven en de gepensioneerden? Een BTW-verhoging bijvoorbeeld laat iedereen meebetalen – maar de PS ziet dat niet zitten.
Blijft over: arbeid en de sterkste schouders nog méér laten dragen, hoewel België op dat vlak al alle records breekt en de te hoge loonkosten ons tienduizenden jobs kosten. En een robottaks, die treft vooral de sectoren waar de kennisjobs van morgen moeten worden gevonden. Zelfs de PS zou moeten weten dat een dode kip geen gouden eieren legt.
Demotte stelt geen sociaal contract voor, maar een sociaal kerkhof, met een communautair angeltje trouwens. De belastingen progressief opschroeven om hogere sociale uitkeringen te betalen – het zal de transfers van Noord naar Zuid in geen geval verminderen.
Daan Killemaes
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier