Montmartre

Een Franse chef brengt gebeeldhouwde groenten en oesters met aardbei op de nagmaakte Place du Tertre van Montmartre: is dit kitsch of kunst?

Op een steenworp van het station Calevoet in Ukkel ligt een merkwaardig restaurant. Montmartre is de naam en de ingang vind je bij een geparkeerde oude ijsventerfiets. Achteraan een gang bevindt zich een ruime eetzaal die met karton en verf werd ingericht als La Place du Tertre van het Parijse Montmartre.

Het oorspronkelijke idee kwam van Jean Mailiant, de man van restaurants als “Café de Paris”, “Village Gourmand” en “New Carlton”. Hij draaide de klok achteruit, creëerde Montmartre en bracht een stukje nostalgisch Parijs. Mailiant nam te veel hooi op zijn vork en Montmartre ging dicht, tot de komst van Manuel Janvrais. Deze Fransman ging als kok de wereld rond en was leraar aan de banketbakkersschool van Gaston Lenôtre. Sindsdien beeldhouwt hij als een Rodin van de keuken figuurtjes uit groenten.

Montmartre is sinds ruim een half jaar opnieuw open en valt in de smaak bij burgers en buitenlui. Zij zijn gecharmeerd door het decor, dat met de plastieken wijnranken, straatlantarens en de met affiches beplakte kartonnen zuilen, veel weg heeft van een scene uit een goedkope operette. Wij kwamen op een doordeweekse avond, troffen een uitverkochte zaal en moesten lang wachten voordat wij konden bestellen en voordat er iets op tafel kwam.

Eerst verschenen meloenbolletjes met peterselie als vreemde “amuusjes”. Dan kwamen de voorgerechten: “assiette de fruits de mer maître écailler”, een mooie omschrijving voor drie onfrisse oesters, twee verse langoustines, een stuk kreeftestaart en salade met… aardbei (540 frank). Aan de andere kant van de tafel kwam “salade royale océane” of slordig bijeengebrachte zalm, kreeft en salade met … aardbei en Kaapse kruisbes (de op de kaart vermelde garnalen ontbraken – 700 frank). Hoofdgerechten waren: filet van gestreepte zeebarbeel “aux senteurs de jardin”, wat stond voor opnieuw aardbei en Kaapse kruisbes (500 frank) en een miezerig stukje kabeljauw met een “cascade de petits légumes” (één stonkje witloof, een tomaat en … een aardbei – 550 frank).

In het midden van alles stond een parmantig paardje, gesneden uit aardappel en met manen van worteljulienne. Het kunstig gemaakte beeldhouwwerkje zagen wij later terug op een bord aan de naburige tafel. Sierstukken die zo veelvuldig met de handen zijn aangeraakt (eerst door de makers en vervolgens door het publiek) horen niet op het bord. Een correcte “île flottante” en een fruitsalade, afkomstig van een in verdiepingen opgebouwde buffettafel (nagerechten à volonté – 150 frank), sloten deze hoogst bevreemdende maaltijd af.

PIETER VAN DOVEREN