Wat zou Microsoft graag Windows zónder Media Player in de winkelrekken leggen tegen een hogere prijs dan de versie mét Media Player. Want dan gaat Europees antitrusttsaar Mario Monti met de billen bloot: het zou de consument geld kosten om voor een concurrent van Media Player te kiezen, terwijl Monti net die consument te hulp wil schieten. Monti sloot wel het achterpoortje voor deze venijnige prijsstrategie, maar Microsoft kan wel nog altijd een versie zonder aanbieden tegen dezelfde prijs. Welke versie kiest u?
Het illustreert de almacht van Gates & co. op de softwaremarkt. Maar dat hij die almacht misbruikt om een dominante positie te verdedigen, dat gaat te ver. De consument krijgt op die manier lagere prijzen en een snellere vorm van vernieuwing en verbetering door de neus geboord. Hoe komt het anders dat we met zijn allen veel te veel geld betalen voor een overdreven krachtige computer met dito software op ons bureau, terwijl de meesten van ons genoeg hebben aan tekstverwerking, e-mail en internettoegang? Het eerste monopolie waar de consument plezier aan beleeft, neen, dat moet nog opgericht worden.
Monti greep dus in en vergis u niet, het vonnis zal Microsoft pijn doen. En dan hebben we het niet over de boete van 497 miljoen euro. Microsoft gaat in beroep vooral omdat Monti Microsoft verplicht informatie te verkopen die de concurrentie moet toelaten software te ontwikkelen die beter kan ‘communiceren’ met het besturingssysteem Windows. Want wie koopt software waarmee Windows misschien niet of moeilijk overweg wil? Monti verplicht Microsoft dus om mee te stappen in een lingua franca in softwareland, zodat Microsoft niet langer misbruik kan maken van zijn gewicht, maar meer moet concurreren op basis van de kwaliteit van zijn producten. Dan moeten ze in Redmond maar eens tonen hoe innovatief ze nog wel zijn. In de nichemarkten waar er wel stevige concurrentie is, heeft Microsoft het alvast niet onder de markt.
Maar de Media Player-uitspraak is een ander paar mouwen. Een versie met of zonder zal het verschil niet maken, maar Monti wou vooral een precedent scheppen: elke keer als Microsoft iets nieuws toevoegt aan Windows, wil Europa Microsoft kunnen terugfluiten. Het is precies op dit veto dat de onderhandelingen voor een minnelijke schikking afbraken. In de VS vinden ze het eigenlijk niet kunnen dat Europa, dat niet bepaald uitblinkt in innovatie en vernieuwing, zijn zegen wil geven over de nieuwigheden die Microsoft bedenkt.
Europees protectionisme? Misschien wel, maar heel wat Amerikaanse concurrenten van Microsoft én de Amerikaanse mededingingsautoriteiten zijn maar wat blij dat Monti zover durft te gaan om de concurrentie een kans te geven. Toch is het tekenend dat niet een Europese concurrent maar vooral een Europese instelling Microsoft het leven zuur moet maken. Europa heeft, zoals op andere vlakken, wel een vermanend vingertje klaar, maar mist stootkracht op het terrein. De doelstellingen van Lissabon? Ze zijn nog veraf.
Daan Killemaes
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier