Minder klein maar even dapper

Wat kan een jong veulen verwachten in een renstal vol raspaarden ? Hooguit een schoonheidswedstrijd wegkapen ? De “jeugdige” Bankunie etaleert nationale ambities en wil draven als de groten. Maar beter.

Op de ringlaan rond de Kempense stad Turnhout kan niemand er nog naast kijken : het nieuwe en imposante hoofdkwartier van het “kleine” Bankunie. Een zenuwknooppunt met alles erop en eraan : de laatste technische snufjes, de verplichte airco, het wollen vasttapijt en de lederen fauteuils waar de bankiers van het al die jaren vrij bescheiden behuisde Bankunie zo lang hebben moeten op wachten. Straks, eind mei vermoedelijk, nemen topman Jef Olieslagers en een zowat honderdkoppige staf hun intrek in het “glazen huis”, waarvoor een bedrag van om en bij de 120 miljoen frank wordt bovengehaald. Heeft het Kempense Bankunie, onder impuls van zijn West-Vlaamse grootaandeelhouder ( Barroo, zie ook kader), plots last van een dikke nek ? Of houden we het bij tomeloze ambitie ? Jef Olieslagers, tijdens het interview bijgestaan door zijn vijf bestuurders, pareert de vraag koel en handig : “We willen gewoon een plaats op de markt, meer visibiliteit, en sterk groeien. Vooral dat laatste lijkt me een punt.” De vijf bestuurders nippen aan de koffie en knikken beleefd ja.

KLEIN MAAR FIJN.

Het uitgangspunt bij Bankunie new look is duidelijk : de etiketten louter spaarbank en louter Kempens worden ingeruild voor de slogan “volwaardige nationale bank”. Concreet : Bankunie wil, net zoals de groten dat doen, alle commerciële bankdiensten aanbieden en dat over grote delen van het land. Als een inktvis gelijk, spreidt Bankunie zijn vangarmen met kantoren (..) en/of agentschappen (..) stilaan over het hele Vlaamse land. Anderen sluiten kantoren, Bankunie opent ze. Het laatste in de rij, dat op de Ieperse Grote Markt, deed omwille van zijn opvallende uiterlijk zelfs een beetje de monden openvallen. Alleen Limburg blijft allein staan. Zegt Jef Olieslagers : “Dat blijft vermoedelijk nog een tijdje zo, tenzij er zich daar opportuniteiten zouden aandienen. Onze prioriteit gaat nu naar een sterkere aanwezigheid in het Antwerpse en in West-Vlaanderen, waar we mikken op de provinciesteden genre Knokke, Brugge of Roeselare. De formule doet er niet toe : ofwel via een eigen kantoor ofwel via een agentschap (een zelfstandige bankier met minimaal vijf jaar bankervaring). Het belangrijkste is : in het straatbeeld aanwezig zijn en tonen wie we zijn.”

Zoals de nu door de KB binnengerijfde Bank van Roeselare deed, wil ook Bankunie zichzelf graag profileren als dé bank van de kleine kmo, de kleine zelfstandige, de eenmanszaak of, uiteraard, de particulier. Het wil en het kan alle bankdiensten aanbieden, maar met een limiet. Om het te illustreren met een voorbeeld, uit de eigen Kempen : stel dat de middelgrote roomijsfabrikant IJsboerke (Tielen) voor de financiering van een nieuwe productielijn komt aankloppen, dan bedankt Bankunie de opvolgers van Staf Jansens in principe voor de eer. Zegt Jef Olieslagers : “Bedrijven die bij ons een kredietlijn willen opnemen, zijn welkom tot zo’n 200 miljoen frank. We zullen slechts uitzonderlijk boven dat bedrag uitstijgen. Dat is een gewilde koers, al moet Bankunie in bepaalde gevallen ook met zijn klanten durven meegroeien. Maar gemiddeld openen we kredietlijnen van beduidend mindere omvang, zeg maar onder de 100 miljoen frank. Waarom volgen we die politiek ? Omdat je zodoende als bankier nog échte waarborgen kan inbouwen. Grote bedrijven zullen al eens hun handelsfonds in pand geven, maar wat is dat in het slechtste geval waard ?”

Dé hamvraag is natuurlijk : waarom zou bakker Jan Klaas zijn lot binden aan dat van Bankunie, als hij vanuit zijn eigen bakkerij en in zijn eigen straat wel vijf of meer banken kan zien liggen ? Met dit soort vragen worden ze bij Bankunie haast dagelijks geconfronteerd. Jef Olieslagers, met steun, goedkeuring en aanvullende bedenkingen van zijn vijf collega’s : “Bankunie is een kmo-bank en dat zeggen we niet zomaar. Excuus voor de concurrentie, maar de grootbanken zijn bureaucratische bolwerken. Bij ons geldt het parool : vandaag bellen, vandaag bestellen. Wij werken snel, heel snel, en op maat. Als wij pakweg in Oud-Turnhout een filiaal hebben, dan wordt dat geleid en bevolkt door mensen uit Oud-Turnhout, punt aan de lijn. Mensen kennen mensen, mensen wensen vertrouwen. Kostenbeheersing, nog zo’n term waar bankiers graag mee uitpakken. Bij ons is dat Realpolitik. Drie bestuurders die hier rond de tafel zitten, zijn ook actief op directieniveau. Als dat geen kostenbeheersing is. Tenslotte is er, ik schuw het woord niet, onze agressieve pricesetting. Wie gaat vergelijken, komt altijd en overal tot de conclusie dat hij of zij bij Bankunie beter af is.” Zo’n politiek kan toch alleen maar ten koste van het eigen rendement ? Bestuurder Robert Cuypers geeft meteen lik op stuk : “In de banksector schommelt het rendement gemiddeld rond de 8 procent,” zegt Cuypers. “Bankunie gaat er prat op dat het beduidend beter doet. We zijn dus ook wat dat betreft géén meelopertje.”

NEDERLAND BOVEN ?

Bankunie viert in 1996 zijn dertigste verjaardag (zie ook kader), maar de Kempenzonen zijn nog niet aan een gedenkboek toe. Als de geschiedenis van de bank ooit te boek wordt gesteld, zal het aankomende mei 1996 voor ruim voldoende schrijfstof zorgen : de glorieuze intrek in een nieuw en prestigieus “huis van vertrouwen”, de officiële blijde intrede van de Nederlandse kapitaalverschaffer Ohra, een kapitaalverhoging én de begindatum waarop Bankunie “ging en zich vermenigvuldigde”. Op de algemene vergadering van eind mei, voor de gelegenheid te organiseren in het “buitenverblijf” in Ieper, trekt Bankunie zijn kapitaal met 210 miljoen frank (90 miljoen vers kapitaal, 120 miljoen achtergestelde leningen) hogerop naar een totaal van 900 miljoen frank aan geconsolideerd kapitaal (550 miljoen kapitaal, 350 miljoen achtergestelde leningen). Volgens Robert Cuypers heeft deze stap nog niet meteen te maken met ambitie. Zegt Cuypers : “Met deze kapitaalverhoging voldoen we gewoon aan de verplichtingen door het bankreglement opgelegd. Koken kost geld. Wie solvabel wil meedraaien, moet per 100 frank aan kredieten, 8 frank aan kapitaal mobiliseren. De grote sprong voorwaarts is gepland voor 1997-1998, maar staat nu al in ons meerjarenplan ingeschreven. In 1997 krikken we het kapitaal opnieuw met 120 miljoen frank op, en in 1998 doen we dat nog eens over. Eind 1998 mikken we op 17,5 miljard aan retailkredieten (nu om en bij de 10 miljard) en op 32 à 33 miljard aan deposito’s (nu 23 miljard).”

Begin dit jaar kreeg Bankunie bezoek vanuit Nederland : de financieel krachtige verzekeringsgroep Ohra. Ohra is de partner (de verloofde, dixit Jef Olieslagers) waar Bankunie al een tijdje zat op te wachten. “Van zo’n partner kunnen we alleen maar leren,” zegt Olieslagers. “Qua marketing, qua positioneren in de markt bij voorbeeld. Met Ohra hebben we nu de zekerheid een solide financiële partner in huis te hebben, die ons toch vertrouwen én, belangrijk, zelfstandigheid schenkt. Wil je Bankunie de Ohra-speerpunt noemen op de Belgische bankmarkt ? Mij goed. Maar toch ook dit zeggen : Ohra heeft zélf weinig of geen bankervaring, ze rekenen dus op onze kennis terzake.” Of Ohra ook niet een beetje het paard van Troje kan zijn in het Kempense huishouden ? De eerder zwijgzame Albert Barroo, West-Vlaming én voorzitter van de raad van bestuur, trekt de vraag naar zich toe. “Je mag niet vergeten dat we Ohra al jàren kennen,” zegt Barroo. “Er is tussen beide partijen een groot wederzijds respect gegroeid. Wij zochten een partner die onze eigenheid wilde bewaren. Het aandeelhouderssyndicaat (Buvest, Loju, Uniholding, Ohra, en Groep R. Cuypers, zie grafiek), waarvan Ohra dus deel uitmaakt, is in principe gebonden door een termijn van twaalf jaar tijd. Tenslotte, belangrijk om te vermelden is dat Ohra, als typisch Nederlandse coöperatieve, zélf niet kan worden opgekocht. Wat dat betreft dus ook geen verrassingen.”

KAREL CAMBIEN

JEF OLIESLAGERS (BANKUNIE) Een kwestie van visibiliteit en… groeien.

BANKUNIE IN NIEUW KLEEDJE In Turnhout wordt straks de nieuwe zetel in gebruik genomen. In Ieper staat het jongste kantoor.