‘Mijnheer Mora’ moet Massive nieuw elan bezorgen

Voor de 43-jarige Jules Noten wordt 1 september een soort eerste schooldag. Na achttien jaar Unilever wil de Limburger voortaan zijn licht laten schijnen op het verlichtingsbedrijf Massive, waar hij de eerste extra muros wordt sinds de oprichting van het bedrijf in 1926. “Hier liggen uitdagingen die groter zijn dan bij Unilever,” zegt Noten. “Het is dus een goed overwogen en rationele keuze. Want een jobhopper ben ik niet.”

Het was Massive zelf dat maanden geleden bij headhunter Egon Zehnder ging aankloppen voor het vinden van een witte raaf. Jules Noten besloot om eerst het terrein grondig te verkennen. Hij zocht en vond contact met Massives huidige meerderheidsaandeelhouder – de Londense investeringsmaatschappij CVC Capital Partners – alsook met de familie De Jaeck, die Massive heeft grootgebracht. “Ik had het rustgevende gevoel dat het klikte op beide niveaus,” zegt Noten. “Toen ook mijn eigen familieleden me steunden in de richting van een overstap, heb ik de sprong gewaagd.”

Jules Noten wordt door mensen die hem kennen geroemd wegens zijn people management. Toen hij in 2001 werd benoemd tot directeur van Unilever in België, startte hij prompt met wat hij een “open forum” noemde. Daarin ging hij permanent aan de praat met letterlijk al zijn medewerkers, kwestie van de noden aan de basis te kennen. Met zijn diepmenselijke aanpak zal hij zonder twijfel voor een trendbreuk zorgen bij Massive, waar de familie De Jaeck tekende voor een management op afstand. Vakbonden en personeel bij Massive hekelen tot op vandaag het voorbijgestreefde incommunicado-beleid aan de top.

Het heeft de familie De Jaeck niet belet om van Massive een van de weinige echte Belgische multinationals te maken. De van origine Antwerpse verlichtingsgroep is geconsolideerd goed voor een omzet van 300 miljoen euro en telt 22 kantoren en zes fabrieken in diverse uithoeken van de wereld (België, Nederland, Polen, Tsjechië, Hongarije en China). Jules Noten zal zijn beleid nu opbouwen in de mate dat de familie De Jaeck haar greep op het gebeuren lost. Noten zelf meent dat daar maximum een jaar voor nodig is, want “er kan maar één kapitein op het schip zijn”.

De vraag is nu waar het heen moet met het rendabele en solvabele Massive, dat veel concurrenten maar relatief weinig eigen middelen telt (minder dan 8 % van het totaal vermogen). Het vinden van de juiste antwoorden op die uitdagingen zal van Noten ofwel een blijver ofwel een toevallige voorbijganger maken. Jules Noten vindt het nog te vroeg om zich nu al te wagen aan strategische profetieën. Wel staan een verdere internationalisering (via nieuwe partner- ships) en een sterkere organische groei van de filialen in binnen- en buitenland als prioriteiten ingeboekt.

Per 1 september zal de nieuwe nummer één nog in eigen land te vinden zijn, maar vanaf dan reist hij gedurende twee maanden de wereld rond. “Ik beschouw het als mijn eerste taak om alle Massive-medewerkers waar ook ter wereld recht in de ogen te kijken,” zegt Noten. “Ik wil ook al onze fabrieken van binnen en van buiten leren kennen.”

Reizen en het buitenland kennen en verkennen, zijn altijd al zijn deel geweest. Dat was ook zo bij Unilever, waar de licentiaat in handels- en financiële wetenschappen maar bleef klimmen op de ladder. Toen hij er binnenkwam (augustus 1985), nam hij zich voor er niet langer dan drie jaar te blijven, voorbestemd als hij was om zijn vader op te volgen als zelfstandig brandstofhandelaar. “Maar vermits Unilever een huis is met veel deuren, is het achttien jaar geworden,” zegt Jules Noten. “Het beviel me er al die tijd danig.”

Tijdens zijn omzwervingen als expat (zes jaar in Nederland en drie jaar in Ierland) stond hij binnenskamers vooral bekend als “De koppige Belg” of als “Mijnheer Mora”. Mora brengt vooral in de Benelux innovatieve diepvriessnacks op de markt. Per 1 november 2001 werd hij uit Ierland (zijn standplaats tussen 1999 en 2001) teruggeroepen en benoemd tot chairman van Unilever Bestfoods. Unilever Bestfoods is de weinig zeggende naam achter bekende titels als Solo en Becel, het soepmerk Knorr, de pastasauzen van Bertolli of de ijsgekoelde drank Ice Tea. Daar, bij Unilever Best- foods, had hij 1100 mensen in dienst, allemaal lui van wie hij vorige week persoonlijk afscheid ging nemen. Het zegt iets over de man die graag woorden als “betrokkenheid” en “respect” in de mond neemt. De Japanse managementgoeroe Matsushita (“leiden is belangrijker dan managen”) is daarbij zijn grote inspirator. Voorts hebben zijn katholieke opvoeding thuis, zijn jaren als internaatsscholier bij de jezuïeten (Sint-Jozefcollege Turnhout) en zijn scoutsverleden Jules Noten gevormd.

Bij Massive krijgt Noten – die zich in 2000 ging bijscholen aan de befaamde Harvard Business School in Boston – 2500 mensen onder zich, maar dat schrikt hem allerminst af. De Noord-Limburger woonde de voorbije jaren met zijn echtgenote en vier kinderen in de betere periferie van Antwerpen. Alvast de verplaatsingen van het huis naar het werk – Massive heeft zijn hoofdkantoor in Kontich – zullen nu veel korter zijn. “Zo zal ik ook mijn kinderen wat meer van nabij groot zien worden,” knipoogt Noten, wiens oudste vijftien en wiens jongste net vijf is geworden.

Bij Massive wordt op veel echelons uitgekeken naar de komst van de manager die voor een trendbreuk moet zorgen. Maar die hoge verwachtingen bij 2500 nieuwe medewerkers (waaronder 536 in België) schrikken deze sociaal vaardige veertiger niet af. “Ja, ook bij Massive zullen we wel eens harde noten moeten kraken,” zegt Jules Noten in Bond-Zonder-Naam-stijl. “Maar mensen kraken zal nooit in mijn credo staan.” In Kontich, waar de dagen worden afgeteld, zal het graag worden gelezen.

Karel Cambien

Voor het eerst in zijn bestaan krijgt Massive een extra muros als topman.