Mijn taxshift

Ik vermoed dat u het met mij eens bent dat een goede taxshift moet beantwoorden aan vele criteria:

– moet radicaal zijn, en dus niet over wat miezerige procentjes gaan;

– mag de hardwerkende Vlaming niet treffen;

– mag het rechtvaardigheidsgevoel niet treffen;

– moet, bij voorkeur, vele zinvolle jobs creëren.

Ik stel daarom voor op alle winsten bij staatsloterijen een bevrijdende eenmalige belasting van 50 procent te heffen.

Dit is een radicale verschuiving. Een seismografische shift die er mag zijn! We verhogen een belasting van 0 naar 50 procent.

Deze belasting treft enkel de medeburger die puur geluk heeft. De hardwerkende Vlaming blijft buiten schot. Ook de slimme Vlaming blijft buiten schot. Want een belasting op een overheidsloterij is een belasting op dommigheid.

Deze belasting is zeer rechtvaardig. Want wat is het meest rechtvaardig? Overuren van de hardwerkende Vlaming 50 procent belasten of winsten van geluksvogels 50 procent belasten?

Deze belasting is bovendien zeer transparant en onmiddellijk inbaar, want ik zou ze uiteraard aan de bron inhouden. Dus ook technisch zeer goed uitvoerbaar. Het is een ‘goedkope’ belasting.

En nu komt mijn belangrijkste argument. Deze nieuwe belasting creëert vele zinvolle jobs. Want wat zal er gebeuren? Mensen zullen veel minder op de lotto spelen. Dat betekent dat de Nationale Loterij veel minder werk zal hebben; er komen daar dus jobs vrij. Die mensen kunnen worden ingezet voor veel zinvoller werk dan het begeleiden van mensen die plots op de meest dwaze manier multimiljonair zijn geworden. Geen wonder overigens dat die winnaars moeten begeleid worden. U moet voor de opbouw van een kapitaal lang studeren, vele jaren werken en zorgvuldig sparen. U weet wel wat een euro waard is! Maar die dwazen die aan de realiteit willen ontsnappen door te gokken, die moeten uiteraard begeleid worden als ze effectief aan hun realiteit zullen ontsnappen.

Er is echter veel meer. Omdat de mensen minder gokken, neemt de koopkracht toe. Mensen zullen meer goederen en vooral meer diensten consumeren. Geld dat vroeger aan een niet-productieve semioverheidsinstelling werd gegeven, zal in de echte economie terechtkomen. Collega’s macro-economen zullen met alle plezier de multiplicatoreffecten van mijn taxshift berekenen. U zult verbaasd staan hoeveel jobs op die manier worden gecreëerd, vooral in de horeca en bij de fabricatie van witte, grijze en zwarte kassen!

En omdat u een goed hart hebt, zult u zeggen: maar de Nationale Loterij steunt toch ook het goede doel. Eerst en vooral: is het echt daarom dat u wekelijks het lottoformulier invult? Neen toch! Een permanente opdracht voor Oxfam en Amnesty International is veel efficiënter. Maar ik pas ook zonder blozen een ‘doelshift’ toe. Mijn voorstel dient ook een politiek doel. Ik ben voor democratie en transparantie. Ik werk met een heldere belasting, geen half verborgen belasting op dommigheid. Ik wil bovendien dat ‘goede doelen’ worden gesteund volgens de gewone overheidskanalen, in de departementen waar ze thuishoren. De democratische controle op de Nationale Loterij is mij te bizar.

Neem een typische doelgroep van de Nationale Loterij: de Rode Duivels. Moeten we echt met het geld van de hardwerkende, en helaas nog altijd loterijspelende, bevolking de ad-interimploeg van de heer Kevin De Bruyne financieel steunen? Kan die man niet omgekeerd zelf met het geld dat hij eerlijk verdient een goed doel in België steunen? Nu ik dit hier zo neerschrijf, begin ik de contouren van een tweede taxshift zeer helder te zien. Die landgenoot heeft een transactie van 76 miljoen euro op zijn persoonlijke naam staan. Ik heb echter een heel stil vermoeden dat de Belgische fiscus daar niet veel aan verdiend heeft. Misschien zou ook daar een taxshiftje, naar bijvoorbeeld 25 procent, al geen slecht begin zijn. Zeker voor een Rode Duivel, zonder meer hét symbool van België.

Lezer, ik zie uw verbaasd gezicht. U vindt mijn taxshiften niet haalbaar, ja zelfs wereldvreemd. Maar wat ik persoonlijk nog wereldvreemder vind, is dat een goedbetaalde, degelijke vakman die in een bedrijf overuren doet, vaak minder dan 35 procent overhoudt van wat hij zijn werkgever kost. Tegenover dat volkomen hallucinant, ontwrichtend, onrechtvaardig en absurd gegeven is mijn spielerei een toonbeeld van realisme.

De auteur is professor-emeritus aan de Vlerick Business School.

MARC BUELENS

Ik stel voor op alle winsten bij staatsloterijen een bevrijdende eenmalige belasting van 50 procent te heffen.