MELDKAMERS KIJKEN KAT UIT DE BOOM

VIDEO VERGT REORGANISATIE.

“De prijzen van onze Video Watch-systemen beginnen bij 70.000 frank, maar gaan tot ruim 400.000 frank voor versies die door banken worden gebruikt,” zegt Freddy Cremers, zaakvoerder van Creco bvba in Wilrijk. “U kan binnen bellen, deuren openen, lichten aandoen, kortom, een bewakingsronde doen, zonder zelf ter plaatse te zijn. Overdag kan het systeem dienst doen voor teleconferenties. Het is gebaseerd op dezelfde H320-standaard die voor videoconferentie wordt gebruikt.” Bij deze prijzen zijn de installatiekosten niet inbegrepen.

Efficiëntere compressie, snellere microprocessoren en ISDN hebben volgens directeur Speciale Projecten Philippe De Clerck van Belgacom Alert Services de weg vrijgemaakt om beelden van videocamera’s nu verder dan een lokale bewakingskamer te transporteren. De investering is haalbaar geworden. Camera’s van 20.000 tot 30.000 frank zijn naar 7000 tot 8000 frank gezakt, de digitizer (die de beelden van een aantal camera’s comprimeert en verzendt) is van 100.000 tot 150.000 frank naar een kleine 40.000 frank gegaan. En ISDN heeft het grootste probleem – het gebrek aan transmissiesnelheid op het gewone telefoonnetwerk – uit de weg geruimd. Video Watch levert 12,5 beelden per seconde over ISDN-lijnen van 128 kilobit. Het transport gebeurt over Internet-protocol TCP/IP, maar dan wel over een normale punt-tot-punt ISDN-verbinding, niet over het Net. Toch is die Internet-component belangrijk: “TCP/IP is een universeel protocol. Er is geen speciale hardware meer nodig ( nvdr – voor transmissie),” zegt De Clerck, die meer dan tien jaar bedrijfsleider was van Chubb-Lips voor hij in juni 1998 bij het piepjonge Belgacom Alert Services aan de slag ging.

BEELD IS BLIP.

Een veiligheidssysteem bestaat uit verschillende lagen, die in elkaar moeten klikken om efficiënt te zijn: organisatie, mechanische bescherming, detectie en verwittiging, verificatie en tussenkomst. “Als één van die elementen zwak is, is uw veiligheidstoepassing inefficiënt,” waarschuwt De Clerck.

Camera’s spelen alleen op verificatieniveau een rol. Ze worden overigens weinig gebruikt. Freddy Cremers verkocht naar eigen zeggen al een honderdtal Video Watch-systemen ( GMIC en Belgacom Alert Services zijn klanten). Een druppel in de enorme bewakingsmarkt, geeft hij toe.

“De technologie is te jong,” meent De Clerck. “We zitten echt in een startfase.” De meeste huidige camera’s in banken, supermarkten en parkeergarages behoren nog tot de klassieke televisietechnologie. De kabels leiden naar videorecorders of lokale bewakingskamers. Wie die beelden vroeger over lange afstanden wou versturen, zat met zwart-wit en snelheden van één beeld per vier of zeven seconden. De Clerck: “Nu kan je 15 beelden per seconde halen over ISDN. Zo krijgt de ontvangende body ( nvdr – de bewaker in de meldkamer) een betere dienst. Er kan aan kostenreductie gedacht worden.”

VIDEO IS COMPLEX.

Het plaatje valt uiteen in twee velden: passieve en actieve videoverificatie. Voor de meldcentrales, waar de alarmmeldingen binnenlopen (passieve verificatie), is het probleem veel groter dan alleen de beeldkwaliteit:

Video kan de bestaande technieken niet vervangen. De huidige toepassingen met video sturen de meldkamer meestal een aantal foto’s toe bij een alarm. “Maar als je niemand ziet, kan je nog niet beweren dat er niemand is,” zegt De Clerck. Daarom wordt er altijd iemand op afgestuurd. Het enige voordeel ligt dan bij de planning. “Als je iemand op de opname ziet, dan ga je daar eerst naartoe.”

Verificatie kost meer personeel. Momenteel hangt er aan een alarm een instructie vast die de bewaker zonder discussie uitvoert. De Clerck: “Op video verifiëren vergt meer tijd, is dus arbeidsintensiever. Je moet meer mensen hebben om dezelfde kwaliteit te garanderen.” Deze extra kosten kunnen alleen door een afslanking van de diensten te velde worden gecompenseerd.

Video is moeilijk te beheren.

De Clerck: “Een particulier moet alleen zijn eigen huis bekijken. Maar een meldcentrale met 10.000 tot 20.000 klanten die allemaal beelden kunnen toesturen, heeft problemen als: wie is dit, welke zijn de instructies, onder welke condities?” De transmissie mag dan al standaard zijn, meldcentrales zullen moeten investeren in management hardware om het volume aan te kunnen, aldus De Clerck.

Naast de prilheid van de technologie, is er een tweede reden waarom camera’s weinig in professionele toepassingen worden gebruikt. “De commerciële inspanningen zouden van de bewakingsbedrijven moeten komen, maar camera’s zijn nu net een beetje in strijd met hun basisactiviteiten, namelijk verificatie,” merkt De Clerck op. De firma’s met de meldkamers (zoals Securitas, Initial GMIC, Belgacom Alert Services-Securis en Cime-ADT) zijn ook de ondernemingen die grote aantallen bewakers voor fysieke bewakingsrondes in dienst hebben. Freddy Cremers windt er minder doekjes om: “De meldkamers zien beeldtransmissie als een concurrent. Ze zijn kat en hond.”

Voegt De Clerck eraan toe: “Het risico is groot dat er meer en meer vraag zal ontstaan om camera’s te plaatsen en vanop afstand te gaan kijken, één of twee keer per nacht, op willekeurige tijdstippen.” Daarmee belanden we bij actieve verificatie: niet zo goed als een fysieke bewakingsronde, uiteraard, en met het nadeel dat het gebouw er altijd verlaten bijligt, maar wel veel goedkoper. “Voor de residentiële markt en de kleine industrie, waarvoor manbewaking te duur is, is de lagere prijs een pluspunt. Daar zit dus ruimte,” voorspelt De Clerck.

Bruno Leijnse