Medewerker leert zijn lesje zelf wel

Door de fusie met Aprento heeft het opleidingsbureau Vision zijn basis verstevigd. Vision en Aprento hadden dezelfde ideeën over opleidingen op maat. “De leervorm maakt voor ons niets uit, het is de inhoud die telt. Een medewerker kiest zijn eigen methode om resultaat te halen”, zegt Wim Peeters.

Ideaal is dat iemand iets bijleert zonder dat hij dat doorheeft, zonder dat hij het gevoel heeft les te krijgen”, zegt Wim Peeters. De 41-jarige vennoot leerde naar eigen zeggen wakeboarden door een YouTube-filmpje te bekijken: “Ik zag de bewegingen die de instructeur op het strand niet uitgelegd kreeg. Het filmpje koppelt communicatie aan informatie en doet je op een speelse manier iets leren.”

Het Gentse Vision fuseerde deze zomer met sectorgenoot Aprento en verstevigde daarmee zijn positie als een van de grootste opleidingsverstrekkers in België, in het segment van de grote bedrijven. Het bureau draaide in 2011 een omzet van 1,6 miljoen euro en stevent door de fusie voor 2012 af op 2,9 miljoen euro. Sectorgenoten Wim Peeters en Nouri Zouaghi (Aprento) vonden elkaar in schaalgrootte en ambitie, maar zeker ook in aanpak. Het eengemaakte Vision zoekt voor zijn klanten naar de meest geschikte opleidingsmodules per type medewerker, afhankelijk van zijn basiskennis en de mate waarin hij het studieonderwerp moet beheersen om zijn werk te kunnen doen. “We werken allebei met pedagogen. We doen meer dan technisch een opleiding samenstellen en gaan ook na welke leermethode geschikt is voor welke situatie”, zeggen Peeters en Zouaghi.

“Het heeft bijvoorbeeld geen zin elke nieuwkomer op een afdeling dezelfde opleiding te geven. We meten bij de aanvang zijn kennis en zien welke modules hij nog niet onder de knie heeft, om alleen daarop te focussen. Het is dan zaak binnen die module verschillende leervormen aan te bieden, zodat de medewerker kan aanvoelen wat hem past. Aan het einde van de rit meet je dan de progressie”, stelt Wim Peeters.

De medewerker krijgt in zo’n opleidingssysteem dus de verantwoordelijkheid om zich te ontwikkelen. Is de kans dan niet groot dat hij dat gewoon niet doet? Ben je niet zekerder van succes als iedereen van a tot z hetzelfde proces doorloopt? “Nee,” zegt Wim Peeters, “als iemand in een klaslokaal zit te suffen of niet oplet, heb je ook geen vat op hem. Het lijkt ons geschikter dat de medewerker tijd en aandacht vrijmaakt voor een leervorm die hem ligt. Dan gaat hij echt iets bijleren, op een aangename manier. Met een learning management system (LMS) kan je ook elektronisch registreren wie welke onlineopleidingen doorloopt. Dat kan van tel zijn bij een evaluatie als het resultaat van de opleiding niet goed genoeg is.”

De Vision-vennoot zweert hoe dan ook bij maatwerk: “We hebben bijvoorbeeld een e-learningcursus ontwikkeld voor stewards van een luchtvaartbedrijf. Die kunnen tussen twee vluchten door een vreemde taal leren. Hoe zou je ze ooit in een klaslokaal krijgen?”

Functievereisten

“We kijken ook naar de functie van medewerkers om te zien welke opleiding ze nodig hebben. Zo hadden we onlangs een internationale klant die na een aantal acquisities hetzelfde softwareprogramma aan zijn personeel wilde aanleren”, illustreert Peeters. “Hij vroeg ons één e-learningcursus te ontwerpen, maar het softwareprogramma was bestemd voor wel twaalf doelgroepen, die dat lang niet even grondig moesten kennen. Sommigen moesten er dagelijks mee werken, anderen moesten er rapporten mee uitdraaien, terwijl baanmedewerkers het enkel nodig hadden om via hun zakcomputer opdrachten te aanvaarden of te weigeren. De medewerkers die het programma door en door moesten kennen, hebben een train the trainer-opleiding gevolgd, om naar hun collega’s de kern van het programma over te brengen. Zo was iedereen geholpen in de mate dat hij of zij het nodig had.”

Vooraleer het warm water opnieuw uit te vinden, gaat de dienst Documentatie van Vision op zoek naar wat bij de klant al aan cursusmateriaal voorhanden is. “Een hoogtechnologisch bedrijf wilde een leerprogramma om de niet-ingenieurs van het bedrijf uit te leggen wat de firma produceerde”, vertelt Wim Peeters. “Het is eigenlijk frappant dat wij dat moeten doen, maar we hebben de klant de suggestie gedaan zijn verkoopbrochures ter beschikking te stellen van het eigen personeel, of minstens om van daaruit te werken. Soms beseffen organisaties niet welke kennis ze in huis hebben. Zo zit alle kennis over een dossier bijvoorbeeld bij de vijftiger Jean of Jeanine, maar ze capteren die kennis niet. Wat als die mensen met pensioen gaan? En moeten Jean en Jeanine echt aan elke afzonderlijke nieuwkomer het hele plaatje van voren af aan uitleggen? Met Vision willen wij eerst die kennis bergen, om dan te zien wat we nog meer kunnen toevoegen.”

Eigen methode

Vision werd in 1999 opgericht als een e-learningbureau, maar het wist zichzelf opnieuw uit te vinden als een algemeen opleidingsbureau, zij het met een belangrijke basis in e-learning. “Maar het is eigenlijk niet de vorm waar het om gaat. Of je nu e-learning biedt of een klassikale cursus, een video-opname of affichecampagne, on the job learning of een peterschapssysteem maakt op zich niets uit. Het is niet de vorm waar het om gaat. Alleen het resultaat telt. De generatie y is opgegroeid met tools om informatie te verwerven. Die heeft geen boodschap aan één opgelegde werkwijze. Die is zelfstandig genoeg en wil haar leermethode zelf kiezen en samenstellen. Bedrijven moeten daarin meegaan. Het aantal cursusuren per medewerker optellen in Excel? Die tijd ligt echt achter ons.”

JOHAN DE CROM

“De generatie y is opgegroeid met tools om informatie te verwerven. Die heeft geen boodschap aan één opgelegde leermethode” Wim Peeters